Υπάρχει μικρή γόνιμη γη στην Ελλάδα. Το κλίμα είναι άγονη, δεν υπάρχουν μεγάλα ποτάμια και ήταν αδύνατο να δημιουργηθεί ένα σύστημα άρδευσης, όπως στους πολιτισμούς των ποταμών της Ανατολής. Ως εκ τούτου, η γεωργία έχει καταστεί ο κύριος κλάδος της οικονομίας μόνο σε ορισμένες περιοχές της χώρας. Επιπλέον, με την ανάπτυξη της καλλιέργειας, το έδαφος άρχισε να εξαντλείται γρήγορα. Το ψωμί, κατά κανόνα, δεν ήταν αρκετό για ολόκληρο τον πληθυσμό, ο αριθμός των οποίων αυξήθηκε με την πάροδο του χρόνου. Οι ευνοϊκότερες συνθήκες ήταν για την κηπουρική και την εκτροφή βοοειδών: οι Έλληνες έχουν εκτρέψει μακράν κατσίκες και πρόβατα, φυτεύονται σταφύλια και ελιές. Η χώρα ήταν πλούσια σε μέταλλα: ασήμι, χαλκό, μολύβι, μάρμαρο και χρυσό. Αλλά, φυσικά, αυτό δεν ήταν αρκετό για να εξασφαλίσει ένα βιοπορισμό.
Ένας άλλος θησαυρός της Ελλάδας ήταν η θάλασσα. Οι βολικοί όρμοι, πολλά νησιά που βρίσκονται κοντά μεταξύ τους, δημιούργησαν άριστες συνθήκες για ναυσιπλοΐα και εμπόριο. Αλλά γι «αυτό ήταν απαραίτητο να κυριαρχήσουν τα στοιχεία της θάλασσας.
Ο πολιτισμός ήταν σε θέση να δώσει μια αξιοπρεπή «απάντηση» στην «πρόκληση» του περιβάλλοντος. Έχοντας γίνει καταρτισμένοι ναυτικοί, οι Έλληνες σταδιακά μεταμόρφωσαν τη χώρα τους σε ισχυρή δύναμη στη θάλασσα.
Οι ίδιοι οι Έλληνες κατανόησαν καλά τα πλεονεκτήματα της θαλάσσιας εξουσίας που δημιούργησαν, της ανεξαρτησίας τους από την μεταβαλλόμενη φύση: * Οι κακές καλλιέργειες είναι η μάστιγα των ισχυρότερων κρατών, ενώ οι δυνάμεις της θάλασσας τις ξεπερνούν εύκολα». Ο αγώνας για την ύπαρξη οφείλεται κυρίως στην ανάπτυξη νέων χώρων, αποικισμού και εμπορίου. Ο ελληνικός πολιτισμός επέκτεινε συνεχώς τα σύνορά του.
Το πρώτο κέντρο του πολιτισμού ξεκίνησε στο νησί της Κρήτης στα τέλη της 3ης – 2ης χιλιετίας π.Χ. ε. Περίπου τον αιώνα XV Π.Χ. ε. Η κρητική κουλτούρα, φωτεινή και πρωτότυπη, πέφτει τραγικά γρήγορα (προφανώς, μετά την ηφαιστειακή έκρηξη).
Αντικαταστάθηκε από ένα νέο πολιτισμό – Αχαιοί. Αχαϊκές φυλές εξαπλώθηκαν στην πλειοψηφία της Ελλάδας και των νησιών του Αιγαίου. Έχοντας επιβιώσει στους XV – XIII αιώνες. Π.Χ. ε. ακμή, ήδη από τους XIII – XII αιώνα. Π.Χ. ε. Ο πολιτισμός των Αχαιών πέθανε εξίσου απροσδόκητα και τραγικά όπως και ο προκάτοχός του. Ίσως καταστράφηκε κατά την εισβολή των βόρειων λαών, μεταξύ των οποίων προφανώς οι Έλληνες Δωριείς.
Οι