Maestro z Sankt Petersburga. Camilla Grebe

zanosiło się na to, by pan prezes miał ochotę na lekką towarzyską pogawędkę.

      – Chyba nie muszę panu przypominać, że zlecenie od RusOilu jest najważniejsze ze wszystkich, jakie kiedykolwiek otrzymaliśmy. Więc proszę się spisać – powiedział lord i skierował swe lśniące buty od Churcha ku sali konferencyjnej.

      Wokół stołu konferencyjnego z włoskiego orzecha na wysoki połysk siedziało jedenastu mężczyzn w nienagannych garniturach w niemal identycznym ciemnoszarym odcieniu. Jedyną kobietą była Rebecka Hägg. Jej dyskretny granatowy komplet ze spodniami był tak podobny do strojów mężczyzn, że można ją było wziąć za jednego z nich. Śmiech Rebecki odbił się echem od ścian, kiedy lord Pendergast rozpoczął spotkanie żartem, przyrównując ostatnią próbę wejścia na rosyjski rynek ich konkurenta, Deutsche Banku, do nieudanej inwazji Hitlera na Moskwę.

      Po jednej stronie prowadzącego posiedzenie siedział minister finansów Dmitrij Kuzniecow, zwany przez przyjaciół Striełką, Strzałą. Jego przydomek wziął się od tak właśnie nazywanego wschodniego krańca Wyspy Wasiljewskiej w Sankt Petersburgu, skąd pochodziła rodzina ministra i gdzie mieścił się dawny budynek giełdy. Byli też tacy, którzy sądzili, że dorobił się go dzięki swojej skuteczności biznesowej.

      Zgodnie z dyrektywą rządową w chwili przyjęcia ministerialnej teki musiał się pozbyć wszystkich swoich aktywów i zrezygnować z oficjalnych stanowisk w zarządach firm. Dotyczyło to także zarządu Pioneer Capital.

      Jednocześnie Striełka otrzymał od rządu specjalną zgodę na udział w dyskusjach o bardziej ogólnym charakterze podczas posiedzeń Pioneera – trudno sobie wyobrazić, by tego rodzaju konstrukcja była możliwa w Szwecji. Tymczasem udziałowcy Pioneera nie kryli zadowolenia z takiego rozwiązania, ponieważ dzięki temu firma mogła nadal wysyłać w świat sygnał, że ma dobre oparcie na najwyższym szczeblu politycznym.

      Striełka uśmiechnął się do Toma, który nagle poczuł się dosyć nieswojo, jak to zwykle bywa, gdy trudno jest dociec powodu czyjejś sympatii. Mimo to odpowiedział uprzejmym uśmiechem i lekko skinął głową.

      Nie wiedział, co tak naprawdę sądzić o tym Striełce. Minister był tak poprawny, tak kompetentny i tak przychylny, że wręcz nasuwało się podejrzenie, iż to jedynie maska. Choć plotka mówiła, że on rzeczywiście pali się do zbudowania nowej Rosji i jest jedną z nielicznych osób, której może się to udać. Ale czy to możliwe? Po ponad dziesięciu latach w branży finansowej Tom stał się cyniczny. Nie ufał już nikomu.