Strona tytułowa słynnej publikacji Alexandra zatytułowanej “The Life And Mysteries Of The Celebrated Dr. Q” – 1921r.
NOWY FENOMEN
W połowie XIX w. widzowie na całym świecie mogli doświadczyć kolejnego fascynującego mentalnego fenomenu, znanego powszechnie, jako Contact Mind Reading lub Muscle Reading.
Pionierem tej techniki był amerykański mentalista J. Randall Brown, który urodził się w 1851r. w okolicach St. Louis i zrobił oszołamiającą karierę w Stanach Zjednoczonych. Brown opracował zadziwiającą metodę, która pozwalała mu odszukiwać ukryte przez widzów przedmioty, trzymając jedynie jednego z widzów za nadgarstek. Jednym z jego najsłynniejszych wyczynów była tak zwana „Gra w Morderstwo”, która polegała na tym, iż Brown opuszczał pokój, zaś widzowie mieli za zadanie odegranie pantomimicznej scenki, w której ktoś jest mordercą, a ktoś ofiarą. Widzowie mogli również ukryć w pokoju przedmiot zbrodni. Po powrocie Brown był wstanie ujawnić, kim był morderca, a kim ofiara. Finalnie odnajdywał ukryty przez widzów przedmiot. Na czym polegała ów tajemnicza umiejętność Browna? Technika, której używał w swoich pokazach była oparta na teorii ruchów ideomotorycznych, która po raz pierwszy zdefiniował William Beniamin Carpenter w 1840r. i wprowadził pojęcie „ideomotoryczny”. Geneza tego zwrotu sprowadza się do dwóch słów „ideo”, co oznaczało idea i „motor”, co oznaczało ruch, w domyśle prace mięśni. Carpenter w swoich badaniach odkrył, że człowiek jest w stanie podświadomie wykonywać drobne ruchy, jeżeli myśli o danej czynności. Dzięki nieznanej jak do tej pory wiedzy można było tworzyć szereg fenomenów z pogranicza psychologii lub spirytyzmu. Podświadome ruchy były bardzo często wykorzystywane w seansach spirytystycznych podczas rzekomych manifestacji duchów, znanych powszechnie, jako „Wirujące stoliki” lub tablica „Ouija”.
W trakcie trwania takich seansów, duchy poruszały drewnianym stolikiem, na którym opierali swoje palce zebrani uczestnicy eksperymentu. Duchy również odpowiadały na pytania przesuwając specjalny wskaźnik, na którym spoczywały palce uczestników seansu. To wszystko działo się za sprawą podświadomych ruchów, jakie generowali sami zainteresowani. Musieli skupić się na danej czynności, a ich umysł wysyłał odpowiedni sygnał do mięśni, które bez ich woli poruszały danym przedmiotem. Taki sam schemat wykorzystywał Brown podczas swoich manifestacji. Prosił swoich widzów, aby skupili się na miejscu, w którym ukryli dany przedmiot, następnie chwytał on jednego z widzów za nadgarstek i wprawiając jego ciało w ruch wyczuwał opór w momencie, kiedy kierował się we właściwym kierunku. Widz podświadomie sam naprowadzał Browna do celu, dając mu odpowiednie sygnały oporu oraz luzu, kiedy ten zbliżał się lub oddalał od wyznaczonego miejsca. Wyczyny J.R. Browna spotkały się z niespotykanym dotąd zachwytem publiczności oraz środowiska naukowego, co doprowadziło do szeregu eksperymentów, w których testowano w warunkach laboratoryjnych umiejętności amerykańskiego mentalisty.
W 1874 r. niejaki George M. Beard, amerykański neurolog po serii doświadczeń z Brownem stwierdził, że jego umiejętności są przykładem prawdziwego czytania w myślach. To oświadczenie przypieczętowało wspaniałą karierę pioniera metody, jaką jest „Muscle Reading” i dało mu miano jednego z najbardziej wpływowych Mentalistów. Sława jednak nie trwała zbyt długo, a zainteresowanie jego pokazami malało. On sam został pochowany w 1926 r. w bezimiennym grobie.
Washington Irving Bishop – koniec XIX wieku.
Brown nie był jednak odosobniony w swoich zainteresowaniach. Jego rywalem, który na początku swojej kariery pełnił role jego asystenta był Washington Irving Bishop. Znany również pod pseudonimem Wellington. Występował, jako mentalista na terenie Stanów Zjednoczonych oraz Wielkiej Brytanii.
Bishop urodził się w Greenwood Cemetery w 1856 roku i był wychowany w pobożnej rodzinie, która silnie wierzyła w spirytualizm. Po skończeniu szkoły podjął się pracy, lecz żadna nich nie dała mu satysfakcji. Przełom w jego życiu nastąpił, gdy dostał posadę managera słynnej medium Anny Evy Fay. Współpraca jednak nie należała do najlepszych. W 1876r. Bishop ujawnił na łamach lokalnej gazety techniki, jakimi posługiwała się Anna Eva Fay. Po tym wydarzeniu zrezygnował z posady jej managera. To nie był koniec niespodzianek, jakie przygotował Irving.
Kolejnym zaskoczeniem było ujawnienie metod działania słynnego „Second Sight Act” prezentowanego w owych czasach przez iluzjonistę Roberta Hellera. Bishop stosując praktykę polegającą na ujawnianiu sekretnych technik, jakimi posługiwali się iluzjoniści liczył na rozgłos i odniesienie sukcesu. Pomysł okazał się jednak zupełnie nietrafiony i Irving musiał szybko znaleźć inny sposób na zaistnienie w show biznesie. W 1877 r. Bishop poznał J. Randalla Browna, który jak już wiemy był znanym mentalistą specjalizującym się w metodzie „Muscle Reading”. Ta umiejętność umożliwiała tworzenie fascynujących nieznanych dotąd efektów mentalnych. Bishop widział w tym niesamowity potencjał, którego Brown nie potrafił do końca wykorzystać.
Po opanowaniu tej techniki, jako asystent Browna zaczął myśleć o rozpoczęciu swojej solowej kariery. Bishop doprowadził swoje umiejętności do perfekcji, tym samym wykonując jedne z najsłynniejszych prezentacji wykorzystujących tę metodę. Spektakularny pokaz jego zdolności miał miejsce 5 Marca 1887r. w Nowym Yorku. Zgromadzony tłum niedaleko Hoffman House doświadczył niesamowitych wydarzeń.
Z pośród zgromadzonych osób wybrano przypadkową kobietę, która miała za zadanie ukryć osobisty przedmiot, jakim był medalion w dowolnym miejscu oddalonym maksymalnie o jedną mile od Hoffman House. Kobieta miała na to 30 min w tym czasie Bishop zasłonił swoje oczy watą a następnie zawiązał czarną chustkę na oczach, dodatkowo nałożył jeszcze czarny worek na głowę eliminując tym samym jakąkolwiek możliwość podglądania. Nadszedł teraz czas na przejażdżkę! Bishop pod eskortą dwóch dżentelmenów wsiadł do powozu i rozpoczął podróż. Zaciekawiony tłum podążał za nim czekając, jaki będzie finał tego eksperymentu. Droga prowadziła przez 25th Street oraz Madison Avenue aż do 4th Street gdzie Irving zatrzymał powóz i pod eskorta dwóch dżentelmenów wysiał z powozu udając się do Gramercy Park Hotel. Jego oczy były wciąż zasłonięte, mimo to mijając recepcje hotelu zatrzymał się przed statuetka z brązu tym samym ujawniając schowany tam wcześniej medalion. Publiczność była zaszokowana nadzwyczajną prezentacja Bishopa.
Irving stworzył dzięki temu efekt, który jest znany jako „Blindfolded Ride”, który zastosował w opisanej wcześniej historii powożąc powóz będąc kompletnie oślepionym. Ten spektakularny sukces otworzył mu drogę do wspaniałej kariery.
5 maja w 1889r. otrzymał propozycję prezentowania swoich umiejętności w prestiżowym Lamb’s Club mieszczącym się na 70 West 36th Street w Nowym Yorku. Lam Club był pierwszym profesjonalnym klubem rozrywkowym w Stanach Zjednoczonych.
Występowały w nim takie gwiazdy jak John Barrymore, W.C. Fields, Will Rogers, Cecil B. DeMille, George M. Cohan, Fred Astaire, John Phillip Sousa, Cliff Robertson, John Wayne, czy sam Charlie Chaplin.
Fragment artykułu New York Times z 6 Marca 1887 roku opisujący to wspaniałe wydarzenie.
Talent oraz charyzma jakie posiadł Bishop spowodowały, że stał się jednym z najsłynniejszych Mentalistów swoich czasów. Jego zdolności podziwiały ważne osobistości z całego świata wliczając w to rodziny królewskie. Washington Irving Bishop oraz jego eksperymenty stały się prawdziwą sensacją. U szczytu swojej kariery uznał swoje umiejętności za nadnaturalne i twierdził, że nie ma pojęcia jak udaje mu się dokonać tych nadzwyczajnych wyczynów. To oświadczenie sprowokowało słynnego iluzjonistę oraz genialnego twórcę wielu innowacyjnych efektów J.N. Maskelyne’a do działania w tej sprawie. Maskelyne wniósł pozew do