Ostatni Krzyżowiec. Louis de Wohl

– Nic nie może tego zmienić, poza moją śmiercią. Rozumiecie teraz, dlaczego zawsze trzymam broń w pokoju?

      – Wasza Wysokość nie mówi serio...

      Carlos wybuchnął śmiechem przypominającym gęganie.

      – Jesteś cennym naiwniaczkiem, Juanie. I myślisz, że wszyscy dokoła są tacy, jak ty. No cóż, pozostań, jakim jesteś; bądź, jakim jesteś, to mi pasuje. Będę mógł głośno myśleć w twojej obecności, a ty nie pobiegniesz donieść na mnie. To już coś.

      U drzwi dało się słyszeć jakby drapanie i oto książę w kilku niewiarygodnie szybkich krokach, niemal susach, znalazł się za swym biurkiem i złapał ciężki pistolet.

      – Kto tam? – wrzasnął.

      Wszedł starszy lokaj i ukłonił się.

      – Wasza Wysokość, jest tutaj don García na prośbę Jego Królewskiej Mości.

      – To kłamstwo – Carlos wydał przeszywający pisk. – Król jest z królową.

      Jednak don García, wychowawca Carlosa, wszedł. Był to wysoki, dystyngowany, starszy pan.

      – Nigdy jeszcze nie skłamałem Waszej Wysokości – powiedział z naciskiem.

      Carlos upuścił pistolet.

      – Nigdy nie powiedziałem, że pan skłamał – odpowiedział. – Myślałem, że skłamał ten łajdak lokaj. Gdzie jest mój ojciec?

      – Jego Królewska Wysokość udał się do swego gabinetu, żeby podpisać dokumenty państwowe.

      – Rzeczywiście? – rzucił drwiąco Carlos. – I zostawił królową samą?

      Don García puścił tę złośliwość mimo uszu.

      – Jeden z dokumentów dotyczy Waszej Wysokości – rzekł. – A ja mam obowiązek poinformować Waszą Wysokość, że Kortezy Kastylii złożą przysięgę wierności dwudziestego trzeciego lutego.

      – O! – oczy Carlosa błysnęły. Wyprostował się. – Bardzo dobrze, don García. Przesyłam wyrazy uszanowania i podziękowania Jego Królewskiej Mości.

      Starszy człowiek skłonił się i wyszedł.

      Juan promieniał.

      – Widzisz, król wcale o tobie nie zapomniał! Pomimo wszystkich swych zmartwień...

      – Głupiś – Carlos wyszczerzył się triumfująco. – On musiał to zrobić, nie rozumiesz? Może złapać ospę, może umrzeć. Musi zaprzysiąc Kortezy. Ktoś musi rządzić Hiszpanią – a nie ma nikogo innego.

16 (Wł.) na Bachusa.

17 (Wł.) moje serce.

18 Inglaterra (hiszp.) – Anglia.

19 (Hiszp.) tu: wielkie nieba, niebiosa.