Մատեան Ողբերգութեան. Գրիգոր Նարեկացի

պաշտպանուեն միշտ անսասանելի

      Կենցաղական հոգսերից բոլոր, անրջական երազներից,

      Խռովայոյզ ծփանքներից ու ցնորքներից խենթ ու խոլական

      Ու յիշատակով աներկբայ յոյսիդ մնան անվնաս:

      Որպէսզի երբ սթափուեմ իմ ծանր քնից,

      Ամենազգաստ արթնութեամբ եւ հոգենորոգ զուարթութեամբ քո դէմ արձանացած,

      Աղաչանքն այս իմ` հաւատքի բուրմամբ,

      Ո՜վ ամէնօրհնեալ թագաւոր անճառ փառքերի,

      Երգակցելով երկնագումար փառաբանող խմբին`

      Քո բարձունքն ի վեր` առաքեմ առ քեզ:

      Զի փառաւորեալ ես դու արարածներից բոլոր

      Յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:

      ԲԱՆ ԺԳ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

      Ա

      Աստուած բարերար, հզօր, ահաւոր,

      Շնորհատո՛ւ, բարի, դու Հա՜յր ողորմած.

      Անունըդ անգամ քո մեծութիւնն ու գթութիւնը եւ քո մտերմութիւնն է աւետարանում,

      Քաղցր ես դժնիների եւ անգոհների համար.

      Քեզ հետ Որդիդ էլ նման է միշտ քեզ, ձեռքիդ պէս նրա ձեռքն էլ զօրեղ,

      Անժամանակ տէրութեամբ ահեղ` քո արարչութեամբ ինքն էլ բարձրացած:

      Նաեւ սուրբ Հոգին քո ճշմարտութեան` բխելով քեզնից անսպառօրէն,

      Իբր աստուածային կատարեալ իսկութիւն եւ էութիւն մշտնջենական,

      Ըստ ամենայնի հաւասար է քեզ եւ իշխանութեամբ` փառակից Որդուդ:

      Երրեակ անձնաւորութիւն` համակ անքնին,

      Յատուկ առանձնացումով տրոհուած անձեր,

      Բայց միաւորուած համազուգութեամբ,

      Նոյնագոյ բնութեամբ տիրապէս, անշփոթ եւ անանջրպետ

      Միեւնոյն կամքով եւ գործակցութեամբ,

      Ոչ մէկը միւսից աւագագոյն չէ,

      Եւ ոչ էլ մի ակնթարթ նոյնիսկ մէկ-միւսից նուազ երբեւիցէ,

      Այլ իբրեւ պատճառ երկնային սիրոյ անստուեր լոյսի, յայտնուած մեր մէջ,

      Սրբասացութեան միակ պսակով` անսկզբնաբար աստուածաբանուած:

      Բ

      Քանզի արդարեւ բարձրաձայն այս խոստովանութիւնը երեք փառատրեան այդ դաւանութեան`

      Պետրոսին հաւատքի վէմ կոչուելու երանութեան արժանացրեց -

      Դատապարտեալիս մեղաւոր հոգին բարեհրաման քո ակնարկութեամբ,

      Ո՜վ դու, որ փնտրում ես գերեալիս, հրաշանորոգ թո՛ղ արդարացնե:

      Զի քոնն են թէեւ պարգեւներն ու ողորմութիւնները,

      Բայց դու ո՛չ այնքան քո պարգեւներով, որքան ողորմութեամբ ես հռչակուած.

      Քանզի երկրորդը քո փառքն է աւելացնում,

      Իսկ առաջինն առաքինական գործի է յայտարար.

      Զի պարգեւները փոխարինութիւն են ծառայութեան դիմաց,

      Իսկ ողորմութիւնը` բարերարութիւն մեղաւորիս:

      Գ

      Եւ արդ, մարդկային գործերը թող որ չգերազանցե՜ն իրենց զօրութեամբ քո շնորհներին, գթառա՜տ Աստուած,

      Եթէ մինչեւ իսկ անցաւոր բնութեան օրէնքներից էլ վեր լինեն նրանք.

      Այլ յաղթող հանդիսանալով քո երկայնամտութիւնը,

      Երկրածինների ընթացքը երբէք չհաւասարուի՜ թող քո գործերին:

      Քանզի եւ նրանք, որ օրէնքների մաքրութեամբ իրենց պարծենում էին,

      Քո արդարութեան լոյսը երբ ծագեց, -

      Որ նոր օրէնքի ճշմարտութիւնն էր ծանուցանում, -

      Հրեաներն հետին անձկութեամբ լքուած ու նուաստացած,

      Աւելի քան տարագիրներն ողորմելի` մարդասիրութեանդ կարօտ եղան:

      Եւ քանզի ամենայն ինչ հնարաւոր է քեզ, բարերա՛ր,

      Լսի՛ր