BIR TATLI SU CUMHURIYETÇISI-2023-1938 VE ONUN GEÇMISE YOLCULUGU. ALPER KARAAGAÇ

İnsanlar, kuşlar, dalgalar hepsi susmuş, sanki hepsi birden sadece kapının gıcırdamasını dinliyordu. En sonunda kapı, açılması durup da hemen bitişiğindeki duvara vurduğunda, masanın etrafındaki iki asker bana doğru koştu ve hemen altımda bittiler. Biri, “İn aşağı!” diye seslenirken, diğeri silahımın olup olmadığını anlamaya çalışıyordu. Bu sırada, bizimki kadar olmasa da masada da bir hareketlilik yaşanıyor, üç beş kişi masanın başında toplanmış birbiriyle konuşuyordu.

      İnersin inmezsin derken (ki inmeyip de ne yapacaktım) iki askerin kucağına hop diye düşüverdim. Ben kendimden gayet emin ve rahat tavırlarla adamlara sakin olmaları gerektiğini söylemeye çalışırken onlar beni çoktan çimenlere yüzüstü yatırmışlardı bile. Askerler ellerimi arkada birleştirdiklerinde ben sanki haklıymışım gibi onların elinden kurtulmaya çalışıyor ve bir yandan da, “Bırakır mısınız?” gibilerinden, o an için gerçekten de hiç mümkün olmayan ricalarda bulunuyordum. Bütün bunlar yaşanırken gelecekten gelmiş ve bir iddia peşinde olmanın beni her türlü davanın üstünde tuttuğunu düşünüyor ve hatta bir dokunulmazlığım olduğunu hissediyordum.