Икенче бүлек
Гомер
Сабакташлар бермәл очрашты да
Искә алды гамьсез үткәнне:
– Өйләндеңме әле? Туема кил!
– Көтәм менә көзләр җиткәнне.
Тормыш сукмагында елгыр еллар
Очраштырды олпат дусларны:
– Хәлләр ничек?
– Яшәп ятыш әле.
Үстерәбез кызлар-улларны.
Күрештеләр тагын бераздан соң,
Йөзләр уйчан, чәчләр чал инде.
– Кызың ничек? Улың өйләндеме?
– Онык багу – иң шәп ял инде!
Кышкы сукмаклардан килә алар.
Иңгә яуган авыр кар микән?
– Саулык ничек, кордаш?
– Кемне күрдең?
Кемнәр исән, кемнәр бар икән?..
«Хәлләр ничек?» дип сорыйлар…
«Хәлләр ничек?» дип сорыйлар,
Хәлләр ул гөлләр кебек.
Гөлләр бакчада, тугайда
Үсәләр балкып, көлеп.
Җәйге челләдә таҗларын
Кояш өтеп барса да,
Алар тирә-якны ямьләп
Елмаялар барсына.
Көзге салкын җилләр исеп
Җаннарын өшеткәндә,
Карлы яңгырлар астында
Калтырап күшеккәндә,
Барыбер нур чәчә гөлләр,
Сиздерми бирешкәнен.
Күкләр белмиләр бит аның
Үзенә көч биреп торган
Җир белән ярәшкәнен.
«Хәлләр ничек?» дип сорыйлар,
Хәлләр ул гөлләр кебек.
Җирдәге һәр мизгелендә
Гөлләр бит яши көлеп.
…Гөлләр хәлен кем белә?
Белә үзләре генә…
Соңлап килгән куаныч
Соңлап килгән куанычка
Сөенергә хәл калмый.
Нигә язмыш вакытында
Кирәген учка салмый?
Соңлап килгән куаныч ул –
Чәчкә атмаган гөлдер,
Җылы бирмәгән учактыр,
Кузлары сүнгән көлдер.
Соңлап килгән куанычлар —
Оча алмаган коштыр,
Назлы язлар көткән чакта
Туңдырыр салкын кыштыр.
Соңлап килгән куаныч ул –
Чакырылмаган кунак:
Өстәлдә – табын, тик күңел —
Ачкычсыз, бикле йозак.
Кара тартма, зәңгәр экран
Кара тартма, зәңгәр экран,
Кайда сездә җанга илһам?
Дөньядагы бар кара көч
Әйтерсең лә анда сыйган.
Атышалар, үтерәләр,
Чишенәләр фахишәләр…
Алсу туйлар, зәңгәр туйлар,
Шайтан туе, мәхшәр хәлләр…
Билдән түбән юморларга
Аллергия хәзер бездә.
Яулык бәйләп, күлмәк кигән
Ирләр күптән эргәбездә.
Ничә еллар авыз ачып
Сикерәләр бер үк йөзләр.
Моң дөньясын басып алган
Моңсыз җаннар, көйсез көйләр.
Ашарга да, эчәргә дә,
Киенергә, чишенергә,
Өйләнергә, аерылырга
Өйрәтә ул барыбызга.
Кара тартма, зәңгәр экран,
Күпме зәхмәт сиңа сыйган.
Көн дә күргән бәгырьсезлек
Күпме