Йөзембикә. Белмим.
Әлмәндәр. Басма өстендә Мәкәрҗә чиләге кебек матур кыз утыра, кем икән ул дип, күзләрен кысып-кысып карыйлар.
Йөзембикә. Тиле-миле!
Пауза.
Әлмәндәр, без олыгайгач та Ай шул урында торыр микән?
Әлмәндәр. Юк.
Йөзембикә. Кая китә?
Әлмәндәр. Мин аны алып төшеп, үзебезнең өй кыегына кадаклап куям.
Йөзембикә. Алай итмә, Әлмәндәр. Бүтәннәргә дә кирәк ич Ай.
Әлмәндәр. Ярый, алайса, тимәм, урынында торыр.
Йөзембикә. Без картаербыз микән, Әлмәндәр?
Әлмәндәр. Мескеннәр генә картая.
Йөзембикә. Без үләрбез микән, Әлмәндәр?
Әлмәндәр. Таптың сөйләшер сүз.
Йөзембикә. Ни сөйләшик соң?
Әлмәндәр. Мескеннәр генә үлә.
Йөзембикә. Ходай язганнан узып булмый.
Әлмәндәр. Белмим ни язгандыр, мин укый белмим.
Йөзембикә. Алай димә, Әлмәндәр.
Әлмәндәр. Нәрсә остабикә булып утырасың, чурту-матыр.
Йөзембикә. Ни дигән сүз ул «чурту-матыр»?
Әлмәндәр. Әти Антун урысыннан өйрәнеп кайткан. Ачу килгәндә әйтә торган сүз, ди.
Йөзембикә. Ачуланма инде, Әлмәндәр. Миңа ул сүзне әйтмә.
Әлмәндәр. Ачуны китермәсәң әйтмәм.
Әтәч кычкырган тавыш.
Йөзембикә (торып). Таң әтәчләре кычкыра.
Килгән ягына борылып китә башлый. Әлмәндәр, көлә-көлә, утырган урыннан тора.
Йөзембикә (борылып). Нигә көлеп каласың, Әлмәндәр?
Әлмәндәр. Су алырга оныттың.
Йөзембикә. И синең белән… Чык басмадан.
Әлмәндәр. Ә син минем яннан үтеп кит.
Йөзембикә. Басма тар, егылам.
Әлмәндәр. Мин тотып калырмын.
Йөзембикә. Әйем.
Әлмәндәр. Куркак.
Йөзембикә. Син үзең куркак. (Алачык идәненә баса.) Кулың белән кагылма, ярыймы?
Идән буйлап атлый, Әлмәндәр идән читендә басып тора. Йөзембикә үткәндә, бер аягына гына басып, Йөзембикәне уздырып җибәрә.
Әлмәндәр. Тизрәк тутыр чиләкләреңне, аягым арыды.
Йөзембикә тавышы. «Тилеләнмә, егыласың».
Шул сүзне генә көткәндәй, Әлмәндәр чайкалып китә. Бакчага Өммия белән Искәндәр чыгалар.
Өммия. Күр, үз күзләрең белән күр.
Әлмәндәр. Күрәм, Йөзембикә, күрәм.
Искәндәр (Әлмәндәр янына килеп). Әти…
Әлмәндәр (ике аягына басып, текәлеп, Искәндәргә карап тора). Улым, синме соң бу?
Искәндәр. Мин, әти, мин…
Әлмәндәр. Мин әле әниең белән сөйләшеп утырдым.
Өммия. И ходаем, шул гына җитмәгән иде.
Әлмәндәр. Килен, син дә мондамыни?
Өммия (куркыбрак). Монда, әткәй, монда.
Әлмәндәр. Ачуланма инде, килен.
Өммия. Ачуланмыйм, әткәй, ачуланмыйм.
Әлмәндәр. Авыр сүз әйтеп күңелеңне рәнҗеткәнем булмады бит, килен. Ачуланганда да яратып, үз итеп ачуландым.
Өммия. Шулай, әткәй, шулай…
Әлмәндәр. Әй телең, килен. Бигрәк тәмле. Сандугач кебек сайрыйсың. Шундый телне кырык ел миннән яшереп яшәдең.
Искәндәр. Әти, өйгә керик.
Әлмәндәр.