Мансур. Нигә алай авыл кызлары дип мыскыл итебрәк әйтәсез?
Гөлфирә. Нәрсә миңа бәйләнәсез? Кайткан саен бәйләнәсез.
Мансур. Сезнең белән сөйләшәсем килгәнгә. Шуңа күрә авылга кайтканыгызны көтеп кенә торам.
Гөлфирә. Әллә «яратам» дип әйтергә уйлыйсызмы?
Мансур. Уйламыйм. «Яратам» дип әйтер өчен нигә уйлап торырга. «Яратмыйм» дип әйтер өчен уйларга кирәк.
Гөлфирә. Кызык икән. Нигә алай?
Әлмәндәр. Безнең замандагыча сөйләшмиләр шул болар. Сөйләшүләре тәмле.
Әҗәл. Нәрсәсе тәмле инде, кырт та мырт.
Әлмәндәр. Бөтен хикмәт шунда. Безнең яшь чакта без генә сөйли идек. Хатын-кызның теле кияүгә чыгып ун елдан соң гына ачыла иде. Төннәрен кочаклаганда да түшәк читенәрәк авышалар иде, куркалар иде. Курыккан хатын-кызны кочаклауның ни тәме бар. Кочагыңа үзе шуып керсен ул. Теле белән ачуланган булсын.
Әҗәл. Карт азгын син, Әлмәндәр.
Әлмәндәр. Ту-ты.
Гөлфирә. Нигә алай? Әйтегез инде, ник дәшмисез?
Мансур. Әйтәм, миңа «син» дип дәшсәгез әйтәм.
Гөлфирә. «Сез» дип үзең башладың?
Мансур. Мин культурныйрак чыксын дип әйткән идем.
Гөлфирә (көлеп). Үләм! Көлеп үләрсең синең белән.
Мансур. Менә болай ул, Гөлфирә. «Яратам» дип әйтер өчен уйларга кирәкми. Чөнки күңелеңдәген әйтәсең. «Яратмыйм» дип әйтер өчен уйларга кирәк. Чөнки уйламый әйтеп ташлап ялгышуың бар. «Яратмыйм» дип бер әйткәч, «яратам» дип әйтергә соң була.
Гөлфирә. «Яратам» дип әйтеп тә ялгышырга мөмкин.
Мансур. Күңел беркайчан да ялгышмый.
Гөлфирә. Лекцияң өчен рәхмәт, истә тотармын. Син кайчан әле армиягә китәсең?
Мансур. Нигә алай сорыйсың?
Гөлфирә. Авылга кайткач, үзем генә рәхәтләнеп йөрер идем.
Мансур. Быел котыласың, ике елдан тотыласың.
Гөлфирә. Ике елдан соң мин авылга кайтмыйм.
Мансур. Кая барасың?
Гөлфирә. Быел укырга керәм. Студент булгач, җәй көне студотряд белән китәм.
Мансур. Укырга керә аласыңмы соң?
Гөлфирә. Мин бит син түгел. Минем бөтенесе дә бишле.
Әлмәндәр. Үземә охшаган, мактанырга ярата. Шулай, кызым, сер бирмә. Дәү бабаң сер бирмәде дөньясында.
Мансур. Син, Гөлфирә, миннән котылам, дисең. Үзең мине күргәч сөенәсең.
Гөлфирә. Каян беләсең?
Мансур. Мансур сизә ул. Авылга да син мине сагынып кайтасың.
Гөлфирә. Менә бусы ялган!
Мансур. «Ялган» дип әйтергә ашыкма, Гөлфирә, «чын» дип әйтәсең бар.
Гөлфирә. Кара син нинди!
Мансур. Мин шундый. Элек кенә оялчан идем. Хәзер… (Көйләп.) «Менә без дә үсеп җиттек, әни». Армиягә китәбез. Армия оялчан егетләрне яратмый. Син ачуланма мине «сагынып кайтасың» диюемә. Аның ни гаебе бар. Мин дә бит сине сагынып көтеп торам. Күңелең мин сагынганны сизә.
Гөлфирә. Үләм, үләм!..
Мансур. Син нигә безнең авылда тумаган икән, дип әйткән идемме?
Гөлфирә. Әйткән идең.
Мансур. Безнең авылда туган булсаң, безнең авылда үскән булсаң, гел бергә булган булыр идек. Мин армиягә киткәндә, кулъяулык чигеп бирер идең…
Гөлфирә. Үләм!.. Хәзер кулъяулык чикмиләр