Haar ma se kind. Helena Hugo

Rodger praat nooit sulke goed met haar nie – en hier sit hulle, en dit voel reg.

      “Ten minste is jy nie aangepass soos ek nie,” sê sy in ’n poging om hom te troos.

      “Is jou ma ook dood?”

      “Nee, maar sy’s siek en oud, met baie kleinkinders. Sy ly aan haar hart, dis hoekom ek by antie Dora-hulle kom bly het. Nou’s antie Dora ook siek, en oom Jonnie hou aan dis haar hart. Ek weet nie wat om te doen nie.”

      “Help jy partykeer in die huis?”

      Hy bedoel dit seker nie sleg nie, maar dit voel of hy haar wegstuur. Sy spring op.

      “Of course help ek! Hier sit ek en nonsies praat en die kombuisvloer moet gewas word!”

      Terwyl sy haar agterent afstof, punt sy haar tone sodat haar beentjies minder soos stokkies lyk en meer soos ’n model s’n.

      “Werk jy soos Aspoestertjie?” vra hy amper tergerig.

      “Ja, nie soos jy wat heeldag op die straathoeke sit en niks doen nie!”

      “Ek sit nie en niks doen nie, ek dink.”

      “Oukei, lekker dink!”

      Sy wonder of hy haar agternakyk toe sy wegdraf.

      Aspoestertjie het ’n prins gekry, maar Dania Pietersen sal tevrede wees met Rodger Davids.