Saartjie kyk na die twee. Het hulle dan geen simpatie, geen meegevoel met hul enigste dogter nie?
“Ek sê,” sê sy hard, “ek hoop net my gesondheid gee nie in nie.”
“Ek glo darem nie dit sal gebeur nie. Jy lyk vir my baie gesond, Saartjie,” sê haar ma.
“Ja, Mamma, maar Mamma weet nie hoe ek hier binne voel nie. My senuwees is gedaan.” Saartjie wys eers na haar hart, maar dan val dit haar by dat ’n mens se senuwees mos nie daar sit nie en sy wys na haar kop. Maar sy glo ook nie ’n mens se senuwees sit daar nie. Dan laat sy maar haar hand sak.
“Ek gaan die seuns daar onder my venster verwilder,” sê sy en staan op. “Ek kan die geraas nie langer vat nie.”
Sleepvoet en met krom skouers soos wat sy dink iemand sal stap wie se senuwees gedaan is en wat onder baie werksdruk verkeer, stap Saartjie deur toe. Sy loer vinnig oor haar skouer om te sien watter uitwerking hierdie houding op haar ouers het. Maar hulle neem nie notisie van haar nie.
Saartjie besluit sy sal die aanval voortsit wanneer sy terugkom.
Toe sy by die stoeptrap af is, bars haar ouers uit van die lag.
“Ai, dié Saartjie tog,” sê haar ma.
“Ek wonder of sy later moeg gaan word vir toneelspeel en ons sommer direk sal vra of sy saam met Anna-hulle Durban toe mag gaan?” sê haar pa. “Ek kan nie wag om die verbasing op haar gesig te sien wanneer ons vir haar sê ons het klaar besluit sy mag gaan nie. Sy gaan dan besef haar harde werk was alles verniet!”
Saartjie stap om die huis se hoek. Sy staan langs die grasperk en kyk hoe die seuns speel.
Elkeen kry ’n kans om met die tennisbal te hardloop. Die seun wie se beurt dit is, begin aan die onderpunt van die grasperk en moet met die bal nael en dit agter die boom aan die ander kant gaan plant. Die ander vier moet die een met die bal dan natuurlik probeer duik.
Saartjie sien hoe Gert vinnig verby Bennie glip, Apie wegstamp dat hy oor die grond ploeg en dan met ’n oulike systappie vir Piet flous – maar Galpil wag nog vir hom! Die seun probeer om Galpil hardloop, maar sy maat trek soos ’n boog deur die lug en duik hom onderstebo.
“Hoe’s daai, pêrre!” skree Galpil opgewonde. Almal juig. Van die geskree lei Saartjie af dat niemand nog die hele stuk grasperk met die bal afgelê het sonder om hard met moeder aarde kennis te maak nie. Sy voel ’n tinteling in haar are. Sy is lus om ook te probeer. Sy is mos ’n goeie atleet en het haar tennisklere aan, so sy is reg aangetrek om te hardloop.
“Haai!” sê sy hard en stap na die seuns toe waar hulle nou staan en stry oor wie se beurt dit is om volgende met die bal te hardloop.
“Haai jouself!” sê hulle en stry verder.
“Bly stil, julle!” sê Saartjie kwaai en almal sluk hul woorde.
“Wassit met jou?” sis Apie deur die opening waar sy twee voortande moes gewees het.
“Ek kom vir julle sê julle raas te veel. Dit pla my!”
“Oho!” sê Apie smalend. “Dit plá haar, ouens!” Hy lag asof dit ’n groot grap is.
Saartjie kyk haar boetie vererg aan.
“So wat wil jy hê moet ons daaraan doen?” vra hy vermakerig.
“Julle moet padgee – verdamp, verkas!” Saartjie waai met haar hand soos ’n koningin wat haar onderdane gebied om haar alleen te laat.
Maar nie een van die seuns beweeg nie. Apie praat namens almal toe hy sê: “Hoekom? Hoekom moet ons weg wees?”
“Ek het mos gesê – omdat julle te veel raas!” Sy wys na Galpil, Gert en Piet. “Daai drie gaan môre weer in die moeilikheid wees omdat hulle nie huiswerk gedoen het nie. En julle mors in elk geval net tyd, want niemand kry dit reg om met die tennisbal regoor die grasperk te hardloop nie.”
“Asof jý kan,” sê Apie smalend.
“Natuurlik kan ek,” sê Saartjie selfversekerd.
Die seuns kyk na mekaar en begin glimlag. Miskien gaan hulle nou pret hê.
“Probeer jy vir ons pêrre vertel,” sê Galpil, “jy wil probeer?”
“Ja,” sê Saartjie en kyk hom vierkantig in die oë.
“En kan ons jou maar têkkel?” maak Apie seker van ’n baie belangrike puntjie.
“Julle kan probeer, maar julle sal dit nie regkry nie,” sê Saartjie hooghartig. “Julle is gans te stadig.”
Die seuns kyk glimlaggend na mekaar. Hulle gaan hierdie gedoente geniet.
“Hoe lyk dit, pêrre?” sê Galpil. “Sal ons vir Saartjie ’n kans gee?”
Almal dink dit is ’n goeie idee.
Galpil gee vir Saartjie die bal. Die seuns neem hul posisies op die gras in. Sy staan aan die onderpunt van die grasperk. Die ligte op die stoep en die maanskyn maak dat sy duidelik kan sien waarheen om te hardloop. Tussen haar en die boom aan die ander kant staan die seuns nou gebukkend. Hulle is reg om, soos Apie sê, te “têkkel”.
Apie en Bennie is heel voor en ’n entjie agter hulle staan Gert en Piet. Galpil is heel agter, voor die “pale”. Hy het op laerskool mos altyd heelagter gespeel. Hy verbeel hom sy verdediging is rotsvas. As Saartjie verby die ander kom – en hy twyfel of sy sal – is hy nog daar om te keer. Hy gaan haar voete onder haar uitduik – sy wil mos so grootpraat!
Saartjie byt effens op haar onderlip en vee dan met die agterkant van haar hand ’n krul van haar voorkop weg. Sy wil hulle almal flous. Sy is rats en vinnig en sy het mos al baie rugbywedstryde gesien. Sy besluit sy sal eers na die een kant toe hardloop en dan vinnig van rigting verander – en wanneer hulle omspring en probeer keer, sal sy al weg wees. In elk geval, sy hoop so.
“Kom, Saartjie!” skree Apie wat haar gebukkend inwag. “Komaan! Moenie bang wees nie!” Dan skree hy vir sy maats: “Têkkel haar hard, ouens!”
Saartjie stap ’n entjie verder terug sodat sy op volle vaart kan wees wanneer sy op die grasperk kom. Dan swaai sy om en gee vet!
“Gryp haar! Têkkel haar!” skree Apie.
Saartjie hardloop op volle vaart na die een hoek toe. Apie en Bennie sit haar agterna en dan skielik, sonder om spoed te verminder, verander Saartjie van rigting en skiet agter die twee seuns verby. Hulle stop vinnig en gryp na haar – maar dis mis.
Piet duik na haar toe, maar Saartjie swenk net effens en hy gryp lug en slaan hard op die grond neer. Gert kom vinnig oor om te help, maar aarsel toe Saartjie reguit op hom afpyl en net toe hy dit doen, swenk sy nog steeds op volspoed weg van hom af. Teen die tyd dat hy weer begin hardloop, is sy al ’n goeie paar treë verby hom.
Nou is dit nog net Galpil! Hy kom soos ’n gorilla aangehardloop – grommend en gebukkend. Hy wil haar duik dat sy deur die lug trek soos hy al met meer as een vleuel gedoen het. Sy wil mos so grootpraat!
Saartjie mik na die kant van die grasperk. Sy hou Galpil uit die hoek van haar oog dop en toe, net toe hy met ’n boog deur die lug trek soos hy duik, versnel sy haar pas. Galpil maak hard met moeder aarde kennis – kort agter Saartjie se hakskene. Sy gaan plant die bal laggend agter die boom.
Saartjie kyk geamuseerd na die seuns. Apie voel dis Bennie se skuld dat sy verbygeglip het en Bennie voel weer dis Apie se skuld. Piet lê sommer en rus op die plek waar hy so woes na Saartjie geduik en toe geval het. Gert sit en kla dat hy ’n spier in sy sy verrek het toe hy so vinnig moes vassteek en weer wegspring.
En Galpil, die rotsvaste verdediger? Hy lê en kreun. Hy het sy wind uitgeval.
“Julle