– Бесрамна!! – слушнавме гласен, стар глас. Се сврте наоколу и го видов Лех како стои, кој едноставно пишуваше на средина на тротоарот, не обрнувајќи внимание на минувачите. И, само старата баба на цигани му даде забелешка. Тој реагираше различно. Тој го извади Советскиот отворач на должност и без да крие срам, и без притоа да престане да го испразни, го зграпчи за јака и го мавташе со отворот.
– Сега, стар, ќе ти го извадам окото.
– Лиоха, сопирачки. Дали си будала? – го запревме.
– А ти со него?! Мора да пукате!! – бегајќи од бушавите шепи на Хуманоид, старицата врескаше, бегајќи.
– Неопходно е да ве стрелам. – и ја зграпчивме Лиоха за пазувите и носевме околу пет метри, го фрливме во снежна куќа за да се олади. После пушењето, продолживме понатаму.
Откако ги растеравме циганските питачи и старите жени во црквата, ја ставивме Леа со неговата капа на влезот на тремот и отидовме, како што му беше кажано, во храмот да му се моли на Бога, за да фрлат повеќе. Тој веруваше, а ние грешивме. Влеговме внатре и седнавме на клупите заспан. Дејствуваше топло.
Не знам колку претеравме, но Лех внимателно нè разбуди.
– Стасијан, Тарзана!
– Тргнете се од мене, Сатана!!
белешка 14
Подрум подрум
– Па тогаш? Дали ќе оди овој двор?
– Прокле, има базен.
– Па.., и автомобили наоколу.
– Вие, Дан чаршија, дека има место?
– Мууу. – рече Денис. – чекај, а?! Таму!.. Подрум!!. Livedивеев во тоа шест месеци!!!
Се свртивме кон него.
Откако се спуштивме низ картонот надолу по скалите на подрумот, од лево видовме џемб и третина од вратата што виси на неа, очигледно, влезот во подрумот.
– Тргнете го!! Јас викнав на циган. Тој славно ја викна, а вратата падна со татнежот. Циганот зачекори во влезната врата.
– О-момче, но срањата лебдат овде?! – Циганите се исплашија и, прскајќи по водата, се вратија кај нас.
– Што е тоа, зголемувањето? – праша Дан.
– Ајде, и тука на островот имаме пијалок. Светлината паѓа од отворот и нема никој. (Тоа е, полицајци). – Решив и зедов шише порта. Отворајќи го во круг со забите, му го предадов на еден пријател. Сакам да напоменам дека само комунисти, полицајци, воени и бездомници имаат право вистински да се нарекуваат едни со други «другари!», Заради ова, отфрлајќи ги првите тројца, бездомните луѓе се единствените социјални слоеви на населението што го достигнале комунизмот. И што: работите се бесплатни; храна во конзерви за ѓубре или хранење, исто така бесплатна; домување во подруми и тавани, повторно бесплатно. Што не е комунизмот?! Накратко, мојот пријател со задоволство ја прифати понудата од мене. Отворив уште едно шише порта и му го понудов на Дан, а третото, отворајќи, го предадов циганот. Тие паднаа во забуна, а јас извадив чаша за еднократна употреба и ја воведов во центарот на толпата.
– Че, изведен? Истурете?! – се насмевнав. Тројцата одеднаш ме истурија одеднаш и повторно