พระนางเกว็นโดลีนทรงยักไหล่อย่างเสียไม่ได้ ทรงไม่ต้องการดึงความสนใจทั้งหมดมาสู่พระบุตรของพระองค์
"ใครเป็นพระบิดางั้นหรือ?" อะเบอร์ธอลถาม
พระนางเกว็นรู้สึกไม่แน่พระไทย ในขณะที่พระองค์ตรัสคำนั้นออกมา
"ธอร์กริน"
พระนางเกว็นทรงรู้สึกเหมือนถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ พระองค์ทรงรู้สึกถึงคลื่นแห่งความผิดที่พระองค์ได้ทรงกระทำต่อธอร์ สำหรับวิธีการกล่าวลาจาก พระนางทรงมีความรู้สึกปนเปเกี่ยวกับเชื้อสายของพระบุตร พระองค์ทรงระลึกถึงใบหน้าของแอนโดรนิคัส พร้อมกับมีอาการสั่นด้วยความกลัว
อะเบอร์ธอลพยักหน้ารับ
"เป็นเชื้อสายที่ยอดเยี่ยม" เขาตอบ "ท่านทรงมีนักรบอยู่ในนั้น"
"ฝ่าบาท ข้าขออุทิศชีวิตเพื่อปกป้องพระบุตรของท่าน" สเต็ฟเฟนกล่าว
โครห์นเดินเข้ามาเอียงหัวของเขา ซบลงบนพระอุทร พร้อมกับเลียอีกหลายครั้งและคร่ำครวญ
พระนางเกว็นทรงตื้นตันไปกับความเอื้ออารีและความอนุเคราะห์ส่งเสริม
ทันใดนั้น โครห์นก็หันไป แล้วทรงเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราดซึ่งทำให้พวกเขาทั้งหมดต้องตกตะลึง เขาก้าวไปข้างหน้าหลายก้าวไปอย่างหิมะที่ตกลงมายังมองไม่เห็นทางข้างหน้า ขนของเขาลุกชัน เขามองไปยังหิมะและ มองข้ามพวกเขาไป
พระนางเกว็นและคนอื่นๆต่างมองกันและกันอย่างสับสน พระนางเกว็นทรงมองหาบางสิ่งในหิมะ แต่ไม่สามารถทอดพระเนตรเห็นสิ่งใด พระองค์ทรงไม่เคยได้ยินโครห์นคำรามเกรี้ยวกราดเช่นนี้มาก่อน
"มันคืออะไรหรือโครห์น?" พระองค์ตรัสถามอย่างประหม่า
โครห์นยังคงคำรามต่อไปเดินไปข้างหน้าทีละน้อยและพระนางเกว็นทรงรู้สึกระวนกระวาย