<Τα καταφέραμε, ΜακΚίντοκ>, ανακοίνωσε ο Ντρου με μια ζεστή φωνή. <Έχουμε τη βασική θεωρία και μπορούμε να υπολογίσουμε την ενέργεια που χρειάζεται για την ανταλλαγή όγκων σε διαφορετικές αποστάσεις και με διαφορετικούς όγκους ανταλλαγών>.
<Τέλεια>, ο Πρύτανης έλαμψε. <Και πόσο μακριά μπορούμε να πάμε;>
<Οπουδήποτε>, είπε ο Ντρου, ενώ καθόταν.
<Δηλαδή, στο Πεκίνο, στη Μόσχα, στο Άνκορατζ, σε περίπτωση που θέλουμε;>
<Και σε πολλά άλλα μέρη>.
<Πόσο πολλά;>, είπε μπερδεμένος ο ΜακΚίντοκ. Σκέφτηκε για μια στιγμή. <Στο φεγγάρι;> ρώτησε ειρωνικά στη συνέχεια.
<Το φεγγάρι είναι μία βόλτα ως τη γωνία, για αυτό το Μηχάνημα>, απάντησε ήρεμα ο Ντρου. <Η Ανταλλαγή μπορεί να γίνει οπουδήποτε στο γνωστό Σύμπαν>.
Ο ΜακΚίντοκ δεν είχε ιδέα πόσο μεγάλο ήταν το γνωστό Σύμπαν ούτε ήξερε και τι ήταν το ίδιο το Σύμπαν. Γι 'αυτόν, το φεγγάρι και οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος ήταν όλο το Σύμπαν που ήξερε.
<Το Σύμπαν είναι πολύ μεγάλο, ΜακΚίντοκ. Η τρέχουσα εκτίμηση είναι περίπου 93 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Φαντάσου μια σφαίρα αυτής της διαμέτρου>.
Ο ΜακΚίντοκ κοιτούσε σαν χαζός. Τι ήξερε εκείνος από έτη φωτός;
Ο Ντρου κατάλαβε ότι έπρεπε να εξηγήσει. Δεν ήθελε να το κάνει, αλλά ήταν απαραίτητο.
<Ένα έτος φωτός είναι η απόσταση με την οποία μία δέσμη φωτός ταξιδεύει σε έναν χρόνο. Επειδή το φως ταξιδεύει με ταχύτητα περίπου τριακοσίων χιλιάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, σε ένα χρόνο διανύει πάνω από εννέα χιλιάδες δισεκατομμύρια χιλιόμετρα>.
Ο ΜακΚίντοκ άνοιξε διάπλατα τα μάτια του. Εννέα χιλιάδες δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Οι αποστάσεις που είχε συνηθίσει ήταν εκείνες που θα μπορούσαν να διανυθούν με το αυτοκίνητο. Δέκα χιλιόμετρα, εκατό, διακόσια χιλιόμετρα, τέτοιες αποστάσεις.
Εννέα χιλιάδες δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί μια παρόμοια απόσταση.
<Λοιπόν>, συνέχισε ο Ντρου που διασκέδαζε βλέποντας την έκπληξη του Πρύτανη, <από ό,τι γνωρίζουμε, το Σύμπαν είναι ενενήντα τρία δισεκατομμύρια φορές αυτές οι εννέα χιλιάδες δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, και πάνω από οκτακόσιες χιλιάδες τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα.>
Ο ΜακΚίντοκ τον κοιτούσε με κενό βλέμμα.
<Μην ανησυχείς, ΜακΚίντοκ. Ούτε εγώ μπορώ να συλλάβω αυτή την απόσταση. Κανείς δεν μπορεί. Δεν είναι ανθρώπινη μέτρηση. Αυτό που είναι σημαντικό, όμως, είναι ότι μαθηματικά είναι ένας αριθμός όπως και κάθε άλλος και, ως εκ τούτου, αντιμετωπίζεται κατά βούληση. Και ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι με το Μηχάνημά μας, μπορούμε να εξερευνήσουμε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου. Αυτό είναι το σημαντικό. Σκέψου την πρόοδο της Επιστήμης. Όλους τους θησαυρούς της γνώσης που βρίσκονται μπροστά μας. Είναι απίστευτο το γεγονός ότι αυτό συνέβη σε εμάς, αλλά συνέβη, και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που ζούμε σε αυτή τη νέα εποχή που ανοίγεται μπροστά μας>.
Ο ΜακΚίντοκ παρέμεινε σιωπηλός, για