Κριτήριο Λάιμπνιτς. Maurizio Dagradi

τόλμησε να πάρει μόνο μερικές αναπνοές. Η καρδιά της χτυπούσε τόσο γρήγορα και με τόση δύναμη, που η Μαόκο μπορούσε να ακούσει τον χτύπο στον αγέρωχα θώρακα. Χαμήλωσε, τότε, τους δείκτες προς το αιδοίο και απαλά τους χρησιμοποίησε για το άνοιγμα των μεγάλων χειλιών. Μέσα από το λεπτό λάτεξ ένιωσε τη ζέστη του ιστού που υγραινόταν από τη διέγερση. Χώρισε τα χείλη με αποφασιστικότητα, μέχρι η είσοδος του κόλπου να είναι εντελώς ανοιχτή. Η ένταση της Νόβακ είχε φτάσει στο αποκορύφωμα, με την καρδιά της να χτυπά ανεξέλεγκτα. Αισθανόταν εντελώς εκτεθειμένη, ανήμπορη και έκπληκτη αισθάνθηκε τον αέρα που μπήκε μέσα στον κόλπο και κυκλοφόρησε στο εσωτερικό του, ψυχρότερος από την κοιλότητα, ενισχύοντας την αίσθηση του πόσο ευάλωτη ένιωθε. Δεν ήξερε τι θα συμβεί, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν μετακινήθηκε καθόλου.

      Η Μαόκο την κράτησε έτσι για ένα ολόκληρο λεπτό, δεμένη και ακίνητη, κάθιδρη και με σκληρό πρόσωπο σαν μια μάσκα, με το πιο κρυφό της σημείο ανοικτό και αφημένο στο έλεος του κόσμου.

      Ξαφνικά, η Μαόκο άνοιξε κι άλλο τους δείκτες, αφήνοντας τους να γλιστρήσουν στον εσωτερικό ιστό των μεγάλων χειλιών, μέχρι που τα άφησε απότομα: έκαναν ένα απότομο και υγρό ήχο, παρόμοιο με ένα χέρι που χτυπά σε βρεγμένη επιφάνεια. Έβγαλε τα χέρια της από τη βουβωνική χώρα της Νόβακ και τράβηξε τα γάντια της γυρνώντας τα από την ανάποδη. Κατέβηκε από το κρεβάτι τραβώντας προς τα πίσω τα γόνατά της και πήγε κατ 'ευθείαν να τα πετάξει.

      Η Νορβηγίδα δεν κινούταν.

      Η Μαόκο γύρισε στο κρεβάτι και έλυσε τους καρπούς της Νόβακ, και στη συνέχεια ακούμπησε το φουλάρι πάνω στο κομοδίνο. Υπήρχαν βαθιές γραμμές, επειδή το είχε δεμένο για ένα μικρό χρονικό διάστημα αν και όχι σφιχτά. Η Νόβακ παρέμενε εντελώς ακίνητη για όλη την ώρα και δεν είχε αντισταθεί στο δέσιμο, έτσι είχαν διατηρηθεί οι ιστοί.

      <Κάθησε σωστά>, διέταξε ακουμπώντας ένα δάχτυλο σε κάθε της πλευρά για να την καθοδηγεί.

      Η Νορβηγίδα κατέβηκε από την ανασηκωμένη στάση που διατηρούσε και σήκωσε τα πόδια της στο ύψος των μηρών. Τα μπράτσα ήταν χαλαρά στο πλάι της.

      Η Μαόκο έβγαλε το μαξιλάρι από το κρεβάτι και το έβαλε στον καναπέ.

      <Ξάπλωσε>, την πήρε από τους ώμους και την βοήθησε να ξαπλώσει ανάσκελα.

      Πιάνοντάς την από τους καρπούς την έκανε να βάλει τα χέρια πάνω από το κεφάλι της, αφημένα πάνω στο κρεβάτι και διπλωμένα, έτσι ώστε τα χέρια να απέχουν περίπου είκοσι εκατοστά το ένα από το άλλο, με τις παλάμες προς τα πάνω.

      Της έβαλε το μαντήλι στα χέρια.

      <Κράτα το σφιχτά. Κοίτα το ταβάνι>, της είπε.

      Εκείνη υπάκουσε και κράτησε το φουλάρι στα χέρια της που ακουμπούσαν στο κρεβάτι, μετά κράτησε σταθερά τα μάτια της πάνω στο άσπρο ταβάνι.

      <Άνοιξε>, τη διέταξε με ουδέτερη φωνή ακουμπώντας τα χέρια της στο εσωτερικό των μηρών. Τους άνοιξε μέχρι τα γόνατά της να απέχουν 60 εκατοστά το ένα από το άλλο, ενώ τα πόδια ήταν χαλαρά στραμμένα προς το κέντρο του κρεβατιού.

      Η Γιαπωνέζα πήγε πίσω στη ντουλάπα και έβαλε ένα καινούργιο ζευγάρι γάντια, στη συνέχεια πήγε στην κουζίνα