<Το θερμοδυναμικό σύστημα είναι σε ισορροπία>, ανακοίνωσε ο Σουλτς με καθαρό κι επίσημο τόνο. <Θεωρώντας το Σύμπαν ως ένα κλειστό θερμοδυναμικό σύστημα, τοποθετημένο μέσα σε ένα περίβλημα πάχους δύο δισεκατομμυρίων ετών φωτός, και ρυθμίζοντας κατάλληλα την παράμετρο R6, την οποία προσδιόρισε η δεσποινίς Γιαμαζάκι, μπορούμε να μετρήσουμε την τριάδα μετατόπισης, έτσι ώστε να ανταλλάσσουμε όγκους του χώρου από εδώ σε οποιοδήποτε σημείο στο γνωστό Σύμπαν, με την ανάλυση που εισήχθη με το μήκος Planck. Ο όγκος, τώρα, εισέρχεται στην εξίσωση, σε αντίθεση με πριν, αλλά τώρα η μέγιστη ισχύς που απαιτείται για την ανταλλαγή ενός όγκου ενός κυβικού μέτρου, σε μια απόσταση 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, είναι 5 GW. Μια αξιοσημείωτη ισχύς, φυσικά, και η οποία απαιτεί μια ειδική μονάδα παραγωγής ενέργειας, προφανώς, αλλά που στο σύνολό της είναι εφικτή>.
Η καθηγήτρια Μπράις πλησίασε.
<Μπορώ να μάθω τι συνέβη;>
<Αναδιαρθρώσαμε την αντίληψη του Σύμπαντος> είπε ο Ντρου, με φωνή γεμάτη συγκίνηση. <Η ιδιόμορφη λειτουργία του Μηχανήματος μεταφοράς μας οδήγησε στην εξέλιξη του μοντέλου πάνω στο οποίο βασιζόταν η Επιστήμη, ως τώρα. Από τώρα και στο εξής, το θερμοδυναμικό σύστημα πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελείται από ένα παχύ περίβλημα εντός οποίου υπάρχει το Σύμπαν που ξέρουμε. Το περίβλημα και το Σύμπαν μας θα μπορούν να ανταλλάσσουν ενέργεια και στις δύο κατευθύνσεις, διατηρώντας ένα σταθερό ενεργειακό ισοζύγιο. Ο νόμος της διατήρησης της ενέργειας τηρείται, με ένα παρόμοιο μοντέλο. Σε αυτό το μοντέλο, το περίβλημα είναι ένα απλό μεταφορικό σχήμα που επιτρέπει το χειρισμό των θερμοδυναμικής του όλου συστήματος, και το κάνει να λειτουργήσει. Από την άποψη του χωροχρόνου, ωστόσο, δεν θα πρέπει να θεωρείται ως φυσική οντότητα, εννοώ όπως ένα κέλυφος, δεδομένου ότι σε επίπεδο διάστασης είναι πραγματικά δίπλα στο χωροχρονικό ιστό του γνωστού Σύμπαντος. Αυτό επιτρέπει στο Μηχάνημα να λειτουργεί, επειδή κάθε σημείο του Σύμπαντός μας είναι δίπλα σε ένα σημείο του περιβλήματος. Όταν το Μηχάνημα ενεργοποιείται, ως εκ τούτου, η πλάκα οδηγείται στο σημείο Α του περιβλήματος δίπλα σε αυτό, σαν να άνοιγε μια πόρτα, και δημιουργεί ένα κανάλι μεταφοράς το οποίο έχουμε ονομάσει Σύνδεσμο, το οποίο έχει το άλλο άκρο συνδεδεμένο σε άλλο το σημείο του Σύμπαντος, που ορίζεται από τις παραμέτρους που έχουμε θέσει. Μια κρίσιμη παράμετρος, η R6, σημαίνει ότι ο όγκος των ανταλλαγών μεταξύ των χώρων Α και Β μπορεί να πραγματοποιηθεί με μία βιώσιμη ποσότητα ενέργειας>.
Ο Βιολόγος καταλάβει μόνο σε γενικές γραμμές την ομιλία του Ντρου, αλλά της αρκούσε. Το σημαντικό ήταν ότι λειτουργούσε.
<Πρέπει να δώσουμε ένα όνομα σε αυτό το νέο μοντέλο>, είπε ο Μαρρόν.
<Σωστά!> ενέκρινε ο Καμαράντα, ο γκουρού των μαθηματικών μοντέλων. <Προτείνω να το ονομάσουμε απλά «το Σύστημα». Είναι εύκολο να το θυμόμαστε και γρήγορα να το πεις>.
<Συμφωνώ>, είπε ο Ντρου. <Τι λέτε γι’ αυτό;> ρώτησε τους άλλους.
<Από μεριάς