Кўнглингдаги жодудан узил.
Бу дунёда беш кун яшайсан.
Ростгўйсан деб, эзсалар эзил.
Виждон отлиқ тулпоринг борми,
Иймон отлиқ саркоринг борми?
Ақлинг агар озоданг эрур,
Маҳв этолмас кўнгил карвони.
Ахир, кўнгил кўчaси кўпдир,
Бу кўчанинг дарчаси кўпдир.
Ҳар боққанга ҳумор қарасанг,
У кўзларни кўзлаган чўпдир.
Одамзоддан кетмаса субут,
Эътиқодда, иймонда собит.
Ҳақни хушлаб, ўзи хуш юрса,
Ундай банда обиддир, обид.
Каломуллоҳ – Оллоҳ каломи,
Бандасига буюк инъоми.
Агар ўқиб, уқиб юргайсан
Келиб тургай Ўзин саломи!
УНУТСА
Гул ўзин гуллигин унутса,
Дил ўзин диллигин унутса,
Қул Ҳаққа қуллигин унутса,
Қиёматни чорлов эмасми?
Унутгани – иймони бўлса,
Ёд этгани – ёлғони бўлса,
Содиқ дўсти – шайтоний бўлса,
Қиёматни чорлов эмасми?
Бошлари ҳеч сажда кўрмаса,
Хушхабардан мужда кўрмаса,
Тавба учун тизда турмаса,
Қиёматга чорлов эмасми?
Ўз наздида кўкларга етса,
Кучи ожиз, йўқларга етса,
Ўздан зўрга ўзни хор этса,
Қиёматни чорлов эмасми?
Сохта бўлса обрўй ва савлат,
Ёлғонида аркони давлат,
Гар уларни десак бадавлат,
Қиёматни чорлов эмасми?
Мўмин учун мўмин – ифтихор,
Ҳар мўминда – мўмин ҳаққи бор,
Гар мўминдан мўмин қилса ор,
Қиёматни чорлов эмасми?
Тўғрисан, кўзга тик боққайсан,
Пок сўзда дилга ўт ёққайсан,
Қаллобсан, оҳингда оққайсан,
Қиёматни чорлов эмасми?
Худойим, гуноҳкор бандаман,
Осийман – ўзингга зордаман,
Авф сўрмасам Сендан шеърда ман,
Қиёматни чорлов эмасми?
ЎТИБ ҚОЛДИ
Ўзбекистон халқ шоири Анвар Обиджон хотирасига
Одам борки, бир хушхабар кутиб яшар,
Ўз кўнглини Худойимга тутиб яшар,
Ахборотлар ичра бугун қалқир башар,
Кутмагандим сира бундай нохуш онни,
Ўтиб қолди, деди Анвар Обиджонни.
Ўзбекистон ўз дардига қоврулганда,
Эл қувончи аламларга эврилганда,
Бу дунёси яшаш учун берилганда,
Ҳикматида камолотга етган жонни,
Ўтиб қолди, деди Анвар Обиджонни.
Бола учун ёзса ногоҳ, бола бўлган,
Эл дардида қалам олса, нола бўлган,
Ошиқларнинг қалбида хуш вола бўлган,
Шеъриятда камлар топган бундай шонни,
Ўтиб қолди, деди Анвар Обиджонни.
Фарғона бу – аҳли қалам кошонаси,
Ўзбекистон ижод аҳлин гулхонаси,
Укам дерди, Эркин Воҳид парвонасин,
Соғиндими, ой ўтмайин Охунжонни,
Ўтиб қолди, деди Анвар Обиджонни.
Дарди бор дил кўнгилларга дард солади,
Эл оқил-да, оқилларин тан олади,
Бу дунёда оқил айтган сўз қолади,
Тангри