Қазои Қадар. Аббос Саид

Бугун эрталаб бизникига Тоҳира кеннойим тўполон қилиб кепти. Рашид акамнинг хотини, ‒ дараклади Асқар, дараклаши баробарида чап кўзи учиб, юзи тиришди, овози ҳам титраб кетгандай тебранганини ичдан ҳис этди.

      Абдурасул ота ҳам ўғлининг овози титраганидан аҳволи яхши эмаслигини ич-ичдан туйди. Ана шу туйғу бирдан укаси Рашид дўконга ва унинг хотини Тоҳира сатангга нисбатан вужудида нафратни қўзғатиб, ғазаб отига минаркан:

      ‒ Нега жанжал қилади? Нима, ақлдан озганми сатанг кеннойинг?! ‒ деди, ана шу зардали сўзларидан сўнг ўғли Асқар унга бир қараб қўйганини кўргач, “Нима, ақлдан озганми сатанг кеннойинг?” дея “сатанг кеннойинг” иборасига алоҳида урғу берганим учун бир қараб қўйди! Ҳа, ҳа, унинг кеннойиси, унинг суюкли амакиси эди-да Рашид! “Илгари улар менга ўзини яқин тутганларини писанда қилиб дадам “сатанг кеннойинг!” дея алоҳида урғу беряпти! Кўпроқ буларга яхшилик қилсанг ҳали устингга бошқа нарсалариниям ағдаришдан тоймайди бу бадбахтлар!”, деган гапга олиб келяпти деб тахмин қилгани учун ғалати бўлиб, ана шунга ишора тарзидаги кесатиқ сўзларимни сезгани учун ҳам қошлари чимирилиб кетди! Гапларим ёқмади унга, аммо тўғри гап қачон кимга ёққан?!..”, деб бир неча сония ичида турли ўй-фикрни дилидан ўтказди. Ана шу фикрларга бораётганида ҳам, ота эмасми, ўғлига ичи ачишаётганини ҳис этиб, ана шу ҳолат туфайли ҳам “уф” тортиб қўйди.