Не-не шоирларнинг тилаги бўлдинг.
Маърифат тарқатиб, зиё тарқатиб,
Ўзинг ҳам юртнинг бир бўлаги бўлдинг.
Ҳазрат Навоийнинг абадий ёди,
“Ўзбекистон адабиёти…”
Келди тошқин солиб охир Ҳуррият,
Эккан кўчатларинг мангу сўлмагай.
Яшнаб камол топса ҳар бир ҳур ният,
Адабиёт ўлмас, санъат ўлмагай.
Она тилимизнинг оби ҳаёти,
“Ўзбекистон адабиёти…”
Ҳали Ватан учун керак чинорлар,
Чин қалблар, қошу кўз, киприклар керак.
Муҳташам сўзлардан тиклаб бинолар,
Шеърлардан йўл билан кўприклар керак.
Сен ҳам Истиқлолнинг уйғоқ зурёди,
“Ўзбекистон адабиёти…”
БУҒДОЙБЎЙ ВАТАН
МЕНИНГ ШОИРЛИГИМ
Менинг шоирлигим, дўсту ёронлар,
Ёзилмиш манглайимга бир замонлар.
Туғилмиш у ғаройиб паллалардан,
Онам бошимда айтган аллалардан.
Бешикдан сўз қидирган кўзларимдир,
Лабимда оқ сути – илк сўзларимдир.
Отамнинг боғда ҳар пайванд ниҳоли,
Менинг таъбимни бир дилбанд ниҳоли.
Заминнинг супрасида бор замирим,
Фалак кайвониси қормиш хамирим.
Менинг шоирлигим – дашту адирлар,
Қуёшу ой анга ёпмиш патирлар.
Яралмишдир кийиклар ишвасидан
Ва жайрон жилғаларнинг жилвасидан.
Мисоли лоладир – қонлиғ ва жозиб,
Тубинда доғи ҳам ғоят ажойиб.
Менинг ярми хазонлиғ кўкламимдир,
Бу жисмим ҳам умрбод тўпламимдир.
Дилим тўрғай сабоғи бирла чиқмиш,
Тилим буғдой бошоғи бирла чиқмиш.
Менинг шоирлигим – чархи замондир,
Ярим дон бўлса, ярмиси сомондир.
Қачонким ёрни зулфига илиндим,
Ўшал ондин тилиндим мен, тилиндим.
Қаро холин жафоси бунчалар кўп,
Шунинг-чун кўнглима кўпнуқталар кўп.
Менинг шоирлигим – ранжу риёзат,
Ибодат ҳам адо бўлмас зиёрат.
Муҳаббат оламидан бир хабардир,
Муҳаббат мулкига оғир сафардир.
Суйиб, чок-чокларимдан ҳам сўкилдим,
Тўкилдим мен, шу йўлларда тўкилдим.
Ўтиб кетган баҳорим ё дамимдир,
Ўзимнинг ёшлигимга мотамимдир.
Бу – очиқ бир бино, маҳзун иморат,
Видо ҳам айрилиқлардан иборат.
Менинг ҳижронларим – пушмонларимдир,
Бу шеърлар дўст билан душманларимдир.
Юрак-бағримга ҳам қилмай вафолар,
Ҳазин жонимга келтирдим жафолар.
Бу мунглуғ қуш билан йиллар кечирдим,
Дилимнинг қонидан селлар ичирдим.
Унинг мен бирла бир жанжаллари бор,
Юрак-бағрим аро чангаллари бор.
Менинг шоирлигим – дарду балодир,
Мени ўтдин олиб, ўтга солодир.
Қуюнлар ичра ўсган бир қизил гул,
Куйиб кетсам, кўкаргай сўз бўлиб кул.
Танамда