– Илинармикин, ахир бирон марта қўшимча хизмат ҳам буюрмайди-ку.
– Эркакларнинг баъзилари шунақа, сал уқувсизроқ бўлишади, уларни йўлга солиш жуда осон. Нима десамикин, бунақалар пулни аямайди, лекин кўпинча бунга ақллари етмайди ёки тортинишиб журъат этишолмайди. Шунинг учун ташаббус биз томондан бўлиши керак.
Улар бир нималарни пичирлашгач, аввало Гуля борадиган бўлди.
Хона тақиллашидан Ибрат кийимини устига ташлаб “киринг” дея овоз берди.
– Бу мен…
Остонада ҳамма ёғи бўёқ билан чапланган қизни кўриб Ибрат ҳайрон қаради
– Нима гап, синглим?
– Ҳалиги, нима десамикин, – қиз ҳам Ибратнинг ўткир нигоҳларига қараркин, бироз ўзини йўқотгандек бўлди, – у-бу хизматлар керак бўлса айтаверинг, сиз ошхонада жуда камнамосиз, кино, видео зал бор, ҳалиги… бу нарсалардан сизни хабардор қилмоқчи эдим.
– Раҳмат, синглим, менга ҳеч нарса керакмас, раҳмат, кафеда овқатландим, энди эса дам олмоқчиман.
Йигит гапим тамом дегандек чарчоқли нигоҳлари билан унга маъносиз қараб қўйди. У шу тобда ҳар галгидек ёлғиз ўтиришни, корхонада бугун бажарилган ишлар ва эртанги қилинажак юмушлар ҳақида хаёл суриш-ни афзал билаётган эдики, бу қарашдан унга яқин келиш тугул хонага киришга ҳам журъат тополмади қиз.
– Майли, яхши қолинг, – дея лабларини чўччайтирганча норози ҳолда эшикка йўналди. Ва уни кутиб турган икки ҳамроҳига яқинлашди.
– Ҳа, нима бўлди, дарров қайтдинг?
– Бу ишни уддалолмадим, қўлимдан келмади.
– Сен нима ишни уддаловдингки, буни эпласанг, аҳмоқ, шундай қулай пайтдан фойдаланолмайсанлар, эссиз ёшлигим-а, қайтмайди-да, – астойдил уф тортди Венера.
– У гўё ҳайкал, менга шундай туюлди.
– Тўхтанг, қани мен бир ҳаракат қилай, – қизиқсинди Тамила. Венера унга кўзлари ёниб тикилди, қариб қуюлмаган бу аёл пул учун ҳар балодан қайтмаслик касалидан қутула олмаган эди.
– Бора қол, азизим.
– Ҳозир бир нарса ўйлаб топамиз ва бадқовоқ, ёввойи, бироқ кўркам йигитни ишга солиб кўрамиз, – у ойнага яқинлашиб кўзгуга тикилди, ашула хиргойи қилиб, бироз пардоз билан шуғулланди,
– Духи беринглар, энг яхшисидан, ҳа, худди шуниси.
Хонани хушбўй ҳид тутиб кетди. Қиз эса ўзига ўта ишонган қиёфада, қўғирчоқ мисол ярим яланғоч кийиниб, қўлига патнисни олди – унга уч-тўртта қадаҳ қўйди ва ҳозир очилган узум шарбатидан тўлатиб маъноли кулиб қўйди, сўнг эса ўн еттинчи хонага йўл олди. Эшикни тақиллатмасдан очиб кириб келган ярим ялонғоч қизга йигит ҳайрат ва шубҳа билан қараб қолди. Ибрат бу вақтда ечинганча диванга чўзилган эди. У оғиз очмасданоқ, қизнинг ўзи гап бошлади.
– Азиз меҳмон, сизга узум сокидан келтирдим, барча хоналардаги мижозларнинг бугун ундан татиб кўриш қувончини тилаганмиз. Бу асл узумдан тайёрланган, ич-сангиз ўзингиз ҳам амин бўласиз, – қиз унга патнисни тутаркан, беихтиёр йигитнинг очиқ баданларига, кенг елкалари ва чиниқишдан бўртиб чиққан бақувват билакларига суқ билан тикилди.
Ибрат