Ёлғонлар шаҳри. Рамита Наваи

озодлик. Эронликларнинг фитна назарияларига ўчлиги чандон ортган. Дариушни мавжуд тузумнинг жосуси дейдиганлар ҳам топилади. Аслида, қандай бўлса ҳам, ҳукумат айёрлик қилди. Ислом Республикаси барча қочоқларга афв эълон қилди, ўнлаб хорижда юрганлар ватанига қайтди. Саддам Ҳусайн ағдарилгач МEХни Ироқда ортиқ хушламай қўйишди. Ашраф лагеридаги вазият оғирлашди. Дариуш Эрон Ислом Республикаси томонидан авф этилган Гуруҳ аъзоси сифатида танилди ҳамда ундан бошқаларни бу йўлдан қайтаришда фойдаланишди. Бу МEХни заифлаштириш учун кўрилган яхши чора эди. Дариуш қамоқдан чиқиши билан МEХга қўшилиб қолганларни қутқариш ва уларни оилалари билан бирлаштириш учун ҳукумат хайриясини ташкил қилишга ёрдам берди.

      Оилалар офисдан чиқиб кетиши билан Дариуш эшикни қулфлайди-да, уйга кетади. У онаси билан Вали Асрдаги “Екта” кафесида учрашади: онаси ёшлигида у ерда сутли коктейль ва бургер ейишга одатланганди. Бу жой деярли ўзгармаган: ўша сариқ белги ва 1970-йиллар интерьери. У ўғли қамоқдан чиққач Теҳронга учиб келди, Дариуш эса уни бутунлай қолишга кўндирди.

      Арезу Гуруҳнинг бошқа аъзолари каби уни хоинликда айблади. Дариуш у билан гаплашишга, уни Гуруҳдан совутишга уринди, бироқ қиз у билан қайта гаплашмади.

      СУМАЙЯ

Хуросон майдони, жанубий Теҳрон

      Сумайя мўъжизага шоҳид бўлган кун йилнинг энг жазирама куни эди. Вали Аср кўчасидаги чинорлар сояси иссиқдан пана қилолмади. Қуёш тўқ яшил барглар сувини парлатиб, йўлни қиздирар, дарахтлар илдизи сувсизликдан азият чекар эди. Уларнинг ёнидан ўтган ариқ эса чанг ва қуруқ эди.

      Сумайя қўлидаги эски елпиғични ҳар қанча юзига елписа ҳам лабига оқиб тушаётган тер доначалари тўхтамасди. Асабийлашиб нам бармоқлари билан қўлидаги сумканинг олтита рақамли кодланган қулфини очишга қайсарлик билан уринарди. У Худога ва севимли имомига нола қилиб мадад сўради.

      – Эй Худо, эй Имоми Замон! Илтижо қиламан, шу сумкани очишга мадад беринг. Эвазига то ўла-ўлгунимча ҳар йили қурбонлик қилиб, камбағалларга қўй гўшти тарқатишга онт ичаман, – деди у назр дуосини6 овоз чиқариб ўқиб.

      Металл рақамларни тирнаётган бармоқ учлари кўкариб кетди. Сумайя назр дуосини анъанага мувофиқ ўқийди. У сўрагани амалга ошиши учун ўзидан ночорларга ёрдам беришга онт ичиши кераклигини билади. Гарчи кўпчилик Имом Ҳусайннинг сабрли ва ҳалим биродари Абул Фазл (Пайғамбарнинг набираси) илтижоларга тезроқ жавоб қайтаришига ишонса-да, Сумайя доим Имоми Замон орқали Худога илтижо қилади.

      Тўсатдан фавқулодда бир ҳодиса рўй берди. Ўша лаҳзада рақамлар бир қатор тизилди – қулфнинг енгилгина “чиқ” этган товуши эшитилди, Худо ва Имоми Замоннинг ризолиги ишора берди. Портфель оғзи шилқ этиб ярим очилди.

      Ҳа, бу мўъжиза эди. Бунга шубҳа йўқ.

      Буларнинг бари бир неча йил муқаддам худди шундай жазирама ёз кунларининг бирида бошланган эди. Сумайя ўн етти ёшда, у ўзи туғилиб, вояга етган маҳаллада – Теҳроннинг ўзи каби