Anlaya bilmirəm, səfeh – səfeh suallar verirəm:
– İldırım bəy, sən ölmədinmi?"
– Düzdür, mən ölmüşəm, – deyir, sonra acı bir təbəssümlə əlavə
edir: -Amma ölümün məni vəzifəmdən alacağını düşünürsənsə, yanılırsan.
Anlamaq istəyirmişcəsinə bir qədər onu süzürəm:
–Yaxşı, necə imtahandır bu?
– Necə bir imtahan olduğunu deyə bilmərəm. Sənə öyrədilən-ləri tətbiq eləsən, bacarmamaq üçün heç bir səbəb yoxdur. İllər öncə mən də Panamada buna bənzər bir imtahandan keçmişdim. Əminəm, sən də bacaracaqsan.
Gülümsəyir. Mən də ona gülümsünürəm. Heç də ölmüş
birinə bənzəmir.
–Birlikdə bir səfərə çıxacağıq.Bu səfər ərzində səhv etmək olmaz..
Lap köhnə günlərdə olduğu kimi, bir anda özümü hadisənin içində təsəvvür edirəm. Sanki İldırım bəy heç ölməyib.
Elə bil ki, birlikdə böyük bir əməliyyata hazırlaşırıq. İllərin verdiyi alışqanlıqla özümdən əmin danışıram.
– Oldu, mən hazıram
–Onda başlayaq,-deyir, başı ilə bir neçə metr irəlidəki avto-mobilimi göstərir, – Maşına gedək.
14
Maşına yaxınlaşırıq. Açarı çıxarıb qapını açıram. İçəri girəndə İldırım bəyin artıq yanımda oturduğunu görürəm. Hey-rətləndiyimi görəndə,
– Burax bu səfehliyi, – deyə gülümsünür, -Haydı, maşını işə sal.
Açarı burub heç çətinlik çəkmədən mühərriki işə salıram. Üzünə baxıram, amma bir şey soruşmuram. Yeni vəziyyətə alışmaq lazımdır.Ayağımı muftadan çəkib qaza basıram, avtomobil hərəkət edir. Binanın həyətindən çıxırıq.Beynimdə içinə düşdü-yüm bu qəribə imtahanın ipuclarını axtararkən:
– Qızı tapdın?– İldırım bəy qəfildən soruşur.
Dönürəm, göz-gözə gəlirik. Günahlandırır, yoxsa haqlı sayır, anlamaq çətindir. Başımı çevirib yola baxıram.
– Mən öldükdən sonra başladı bu əlaqə? – deyə təzədən soruşur.
Səsində qınaq yoxdur, alçaltma da…Dərdləşmək istəyən bir dostun səmimiyyətini hiss edirəm.Yenə də təmkinli davranı-ram.İldırım bəyin evlilik, uşaq, eşq kimi mövzuları çox önəm-səmədiyini bilirəm.Əksinə, peşəmizdən daha vacib ola biləcək romantik münasibətlərin işimizə maneə törətməsindən qorxardı. Buna görə də, qadınlarla bağlılıqdan yox, güvənməkdən doğan müvəqqəti münasibətlər qurmağın tərəfdarı idi.
– Haradan bilirsən?
– Unutmusan, biz hər şeyi bilirik, bilməliyik. Bildikdən sonra isə
həll etmək çox asandır.
Dərs verən bir müəllimi təqlid edirmiş kimi istehzalı bir tonla danışır.Gərilirəm. Amma özümə hakim olmalıyam. Mühiti yumşaltmaq istəyirəm. Onunkuna yaxın istehza ilə:
– Mövzu, “kəşfiyyat və əks-kəşfiyyat”dır, – deyirəm, sonra bir az ciddiləşib soruşuram. – Allah eşqinə, kimdən eşitmisən Minə
haqqında?
–Heç kimdən, özüm araşdırdım."
15
-Yaxşı, oldu, daha “Sən ölməmisənmi?” – deyə soruşmayacağa-m. Amma heç olmasa, niyə araşdırdığını de!
– Sən qatillərimi axtarmaqdan əl çəkincə, düşündüm ki, bunun üçün yaxşı bir səbəbin olmalıdır. Söhbətin bura çatacağını təxmin etməliydim. Bir müddət susuram. O sözlərini davam etdirir:
–Səni günahlandırdığımı düşünmə, qatillərimi tapmağa məcbur deyilsən. Araşdırmağımın səbəbi yalnız maraqdır.
Özümü toparlayıram.
– Qatilin tapıldığını bilmirsənmi? O terrorçu …
–Etmə Sedat! Heç olmasa, bunu etmə. Az əvvəl “qatillərini tapmaq üçünmü gəldin” deyə soruşan sən deyildin? "
–Mən sözgəlişi…
– Ayıbdır, Sedat. Öz ağlını da, mənimkini də təhqir edirsən.
Danışdıqca daha çox batdığımı hiss edirəm, çarxı dəyiş-dirib avtomobilə sürət verirəm. İldırım da susur.Yolun kənarındakı nəhəng elan lövhələrində bir cins firmasının reklamları.
var. Yarıçılpaq, cazibədar, qumral bir qız göbəkdən aşağı bədəninin bütün əzalarını büruzə verən bir mavi cins şalvar geyinib, xumarlı baxışlarla bizə gülümsünür. Lövhənin qarşısından keçərkən İldırım abi soruşur.
– Qız səni rahat edirdi. Deyil mi?"
Dərhal etiraz edirəm:
– Xeyr, düşündüyün kimi deyil. Onu sevdim.
–Mən də onu deyirəm.Qız ayaqlarını yerdən kəsdi, çoxdan unutduğun bir dünyaya apardı səni…“Halbuki mən öldüm"
deməsini gözləyirəm,demir. Sözlərinin ağırlığından xilas olmaq üçün soruşuram:
– Yoxsa imtahan bununla əlaqədardır?
– Ola bilər. Qəti bir şey deyə bilmərəm.
16
-Əslində əmimə danışacaqdım hər şeyi, -deyərək səhvimi qəbul edirmiş kimi görünürəm.
–Məsləhət bilmirəm, – deyir, – Səni anlamazlar. Ərizə işindən bəri, güvəniləsi biri deyilsən.
Belə bir cavabı heç gözləmirəm. Nə etmək istəyir bu adam?
– Sən nə düşünürsən? Bu əlaqə səhv idi?
– Səhv olduğunu bilsəydin, bunu etməyəcəkdin?"
– Bəlkə…Məncə edərdin. Aşiq olmusan. Sənin yaşında eşq çox təhlükəlidir.
– Yaşla nə əlaqəsi var bunun?
– Çox əlaqəsi var. Amma indi bunu danışmağın vaxtı deyil.
– Həmişə qırıq-qırıq danışırsan. Açıq danış, yardım et.
–Mənə güvənmə. Təkbaşınasan, nə etməlisənsə, özün edəcəksən.
Artıq danışmaq istəmədiyini demək istəyirmiş kimi, başını çevirib yola baxır.Amma sonra yenidən mənə sarı dönür:
– Sənə edə biləcəyim tək kömək odur ki, diqqətli olmağı tap-şırım.Diqqətli ol.""Diqqətli ol!" Bu iki söz cingildəyir qulaqlarımda. İldırım bəy, bu xəbərdarlığı harda gəldi etməz, əməliyyat əsnasında, əməliyyata girəcəyimiz anlarda belə deyərdi.
Mənə işarə verir? Bəlkə yanılıram, bəlkə elə-belə dedi. Amma imtahanda uğursuz olmaqdansa,səhv etməyi üstün tuturam."Diqqətli ol." Bu sözü hər eşidəndə istər – istəməz