Дип кабатлыйм туктаусыз.
Биеклеккә
Ашканыңны күрсәмче! —
Бер көн күккә
Сәер кошым күчкәнче…
Әйт, кая дип
Рух канатың җилкенә?!
Моратка бит
Ирешү – Хак иркендә…
Тугры һаман
Сиңа догам – Каләм, сүз…
Шулай калам —
Ихлас җанга таян, Кыз!
«Кызлар, быел һәммәгез ут чәчлеме?..»
Кызлар, быел һәммәгез ут чәчлеме?
Сары көнбагыш сез – Кояш чәчтеме
Йөз-чәһрәгез тирәли ул төсләрне?
Яшьлек алтынымы назлый күзләрне?
Ничәгезне мин, тик Аңа охшатып,
Күбәләктәй, якын бардым, җан атып. —
Ничә күлмәк иясен (аллы-гөлле!)
«Танып», утка очып килдем мин – тиле…
Ялгыштым шул! Кызлар, тере ялкын сез,
Гүя игезәктәй охшаш-матурсыз…
Алдансам да, ярыма әйтер сүзне —
Серне чишмәдем, – саклады Хак үзе…
Әмма бу яз хистә төсләр буталды.
Шуны беләм: Казанымны ут алды.
Гүя ялкын эченнән эзлим сине —
Алтын балкышны, көнбагыш төслемне.
«Садәлегем куркытамы…»
Садәлегем куркытамы,
Әллә соң шашкын хисем?
Алдыңда илле кыш күргән
Башым иелгән өчен —
Ут-языңа килгәнемне,
Бу сәер, сәер, димсең?..
Ерактыр чынлыктан, дисең,
Белеп бетмидер барсын…
Аһ, ул «белү»!
Читенме, йә,
Күзаллау «чаршау арты» н?!
Кыенмы аңлау гөнаһның
Уй җитмәс тирәнлеген?
Кешедә җан хыянәте
Бөек тән гүзәллеген
Гүя, күкләргә үч итеп,
Иблискә биргәнлеген?
…Җырга биеклек шул түбән
Хистән дә килгәнлеген?
Теләкләрнең чиге юкны,
Мәкер, үч үлмәгәнне,
Намусны Нәфес нишләтә —
Бик күпләр белмәгәнне
Аңламыймыни Гаташың?! —
Кеше
үзгәрмәгәнне?!
Ә үзе гүя пакьләнү —
Яңадан туу өчен
Иелгән синең алдыңа,
Саклаган сабый хисен…
Син шуны «сәер» димсең?!
«И милли яр! Сиңа Хактан…»
И милли яр! Сиңа Хактан
Түземлек теләп язам:
Тарихи зур рухи йөкне
Илтәсең кебек һаман. —
Нәни, хәлсез бер йөрәккә
Ник шундый язмыш язган?
Ник аңа тия үткәннең,
Бүгенгенең ялкыны?
Гүя Төркинең, Татарның
Бар тарихы, дау юлы
Уза хисең аркылы:
Җаныңда – зилзилә, күздә —
Яшькелт моң диңгезе лә…
Әллә милләт фатихасын,
Ят кавемнәр бәддогасын
Алгансың берүзеңә?
…Яңарып ватан, кайтыр бит
Халкың кабат үзенә?!
Бүген гөл түгел, ил көле
Күкрәгеңдә, кыз бала!
Күкләр битараф, ә Җирдә
Татарны кем кызгана?!
Сакла, Сөю! —
Фаҗигале
Бөек юлны