Киләчәгең белгәнгә ул оялган…
Бөек бул, яме?!
Мин инде булалмам…
«Куркытмыймы алда имтиханың, Яр?..»
Куркытмыймы алда имтиханың, Яр?
(Очрашуны көттерү ихтималың бар!)
Тапшырырсың: мин ышанам акылыңа,
Сөйләрсең төрки дәүләтләр хакында.
Яд итәрсең олуг зат – хәкимнәрне,
Якларсың мәхәббәт колы – ирләрне.
Кыйммәтле дип алтыннан, сөю хисен
Олыларсың, – гүя пәйгамбәр исмен.
Мисал итеп халкыбыз сүз сәнгатен,
Мактарсың, беләм, шагыйрьләр өммәтен!
Ә сөйләсәң шунда син минем хакта? —
Багышлау укып үзеңнең китаптан?
Шагыйрьлеккә хәлфәң дә дәгъва итсә?
Юри сиңа гел кыен сорау бирсә?
Бармы чынлап «батыру» ихтималы?
…Без хисләрдә бирдек зур имтиханны!
Шуңа да уртак горурлык хакына
Бергә җавап тотыйк Ходай каршында!
«Күпме хат-хитап бар гүзәл җенескә…»
Күпме хат-хитап бар гүзәл җенескә —
Алданмаска өндәп… байлык-нәҗескә:
Түрә, тәхеткә кызыкмау, алтынга
Табынып, иблискә җан сатмау хакында.
Нигә күзне сезнең акча кыздыра —
Ефәккә төреп, тән… җанны аздыра?
Үз итә ник сафлык купшы ялганны?
Бәлки әле, теләп үк алданганы?
Аһ, хатын-кыз! Язмышыгыз… Хаүвадан,
Гөнаһ-нәфсегез… гади бер алмадан!
Ә син, тиңсез яр дигәнем, Кыз бала,
Кузгалса рухың, кая ул юл ала?
Җенесеңнән үзгә, өстен калырга
Көчең бармы бүген, горур шагыйрә?!
Әллә, мең-мең әбекәңне кабатлап, син
Тән-рух тапталган юлгамы атларсың?!
Гүзәллек, син байлык колымы һаман? —
Сине йолу әмәлен табыйм каян? —
Шагыйрьдә иблис кояшы – алтын юк;
Җыр язам – дәшми калырга хакым юк!
«Ил табынына ярармы сыем – бу?..»
Ил табынына ярармы сыем – бу?
Фәкыйрь, бәлки… Әмма ихлас уем бу!
Кайсыны, кем, садәләр авыз итәр,
Чын гашыйклар зәүкы – һушына китәр.
Янганнар җанына булыр сулыш, аш;
Сусын бирер нык сусаганга Гаташ.
Беләм бәям, чамам мин – чын тураган.
Ашаганга?.. Халкыңа бул яраган!
Атым – Рәдиф, тәнем зәгыйфь, күңелем саф,
Ахыргача бирсәйде Ходам инсаф!
Элгәрләрнең өйрәндем мин мирасын,
Аңладым төрки бабамнар колачын.
Омтылышта – шул мәктәпнең талибе,
Мәхәббәт моңында, кем, чүлләр гарибе! —
Әйтә алдыммы шуны бу китабымда —
Шагыйрәгә – яшь Ярга хитабымда?
Аңа хатлар, илгә ләкин – сыем бу,
Әһле гашыйклар! Нәкъ сезгә серем бу!
«Һаман язсам – ул Сине сагынганга…»
Һаман язсам – ул Сине сагынганга,
Илаһ санап, бер Сиңа табынганга.
Ә очрашкач… Әйткән, ди, шулай Мәҗнүн,
Назлап,