Шәмсин. Артист, ә?
Корреспондент. Ни өчен сак астында тоталар соң аны?
Шәмсин. Үзебездә урып-җыю беткәч, без аны күрше совхозга ярдәмгә җибәргән идек. Тегеләрнең бер шофёрын тотып кыйнаган. Теге шофёр каен полосасындагы берничә агачны төрттереп аударган булган. Менә шуның өчен.
Акчура. Шуңа бәйләнеп кул пычратаммы соң!
Зиләйлүк. Синең кулың гел чиста шул. Син кыйный алмас идең.
Шәмсин. Әх, кияү нинди иде минем, иптәш Җәмлиханов, ә?!
Корреспондент. Ә кызыгыз?
Шәмсин. Юк, аннан декабрист хатыны чыкмас иде. Биккол дигәннең «кол» дигәнен бозып аңлаган ул.
Болдырдан Гөлмәрьям төшә. Микроскоп тоткан.
Гөлмәрьям. Нәрсәмнедер тагын югалттым, оланнар, күрмәдегезме?
Шәрифел керә.
Шәрифел. Гөлмәрьям астай!
Гөлмәрьям. Әле мин кемгәдер кирәкмени?
Шәмсин. Кил әле монда, Шәрифел, утыр әле.
Раушан. Гөрләтик әле табынны!
Зиләйлүк. Бәй! Бүген монда көмеш туй лабаса! Онытылган!
Раушан. Утыр, Шәрифел.
Шәрифел. Вакытым юк. Рашат кайтты. Өйләнәм, ди.
Раушан. Ишетәсеңме, әни? Өйләнә, җен баласы!
Акчура. Булмады. Салып сугасыңмыни ул кызны!
Зиләйлүк. Кайсысын? Ник?
Акчура. Олысын. Шәрифел малаен да кулга төшерә алмагач, ни пычагыма дип ничә еллардан бирле шәһәрдә укытам соң мин аны? (Зиләйлүккә.) Утырып калалармы? Башланды! Җидәү бит алар минем, иптәш корреспондент!
Зиләйлүк (Шәрифелгә). Кем ди соң? Җүнле гаиләдән булып, җүнле кыз булсын инде.
Шәрифел. Монысын инде сездән яхшы белүче юк. Сезнең олы кызыгыз Гөлчәһрәне алып кайтам, ди.
Зиләйлүк (еламсырап). Газиз балам…
Акчура. Әйтәм ич – башланды! Нигә аңа балавыз сыгасың? Җиде туйда җиде тапкыр кода буласыларым бар әле минем, иптәш корреспондент!
Раушан. Яшьләр өчен, Акчура!
Шәмсин. Нинди туй бар – һәммәсе өчен!.. Шәрифел, Шәрифел, елыйсыны китереп торма әле. (Рюмка бирә.)
Эчәләр.
Гөлмәрьям. Рәхмәт, Раушан.
Шәрифел. Сиңа йомышым бар иде, Гөлмәрьям астай.
Гөлмәрьям. Баш өсте!
Шәрифел (микроскопка ымлап). Миңа, Гөлмәрьям астай, шушы нәрсә кирәк иде.
Раушан. Нәрсәгә ул?
Шәрифел. Утын турарга түгел…
Гөлмәрьям (микроскопны бирә). Инде үлгәнче яшәсәм дә була. Дөньялыкта нәзерем калмады.
Шәрифел. Җәваһирә…
Җәваһирә. Дәшмә, дәшмә әле. Минем өчен ничә еллар дәшмәгәнсең! Минем өчен тагын бер дәшмә әле. (Кәгазьләрне бирә.) Боларга Рашат белән Гөлчәһрәнең исем-фамилияләрен генә язасы.
Раушан. Көмеш туйга мондый бүләкне синнән һич көтмәгән идем, Җәваһирә.
Җәваһирә. Ә мин мондыйны көткән идемме соң? (Сынга ишарәли.)
Акчура. Европада, бәлки, Луиыңны очраткан булыр идең, күрше?
Корреспондент. Нәрсә соң ул Луи?
Раушан. Менә нәрсә, җен баласы! Булыш әле, Акчура.
Тартмалар алып чыгып ачалар, Раушан алардан проигрыватель һәм аның колонкаларын чыгарып, җайлап куя.
Акчура. Алай түгел болай ул, арыш түгел бодай