Раушан. Ә син?
Җәваһирә. Бәлешне карыйм әле.
Раушан (аракы шешәләрен күзләп). Йөрәккә уралган үрмәкүч җәтмәләрен тузгытабыз бүген!
Чыгып китәләр. Зиләйлүк күренә.
Зиләйлүк (җырлый).
Карлыганнан кара бер атым,
Бөрлегәннән кызыл бер атым;
Очыйм диеп кенә өч талпындым,
Каерылган икән канатым.
Акчура керә.
Акчура. Ник моңланасың?
Зиләйлүк. Безгә дә күп калмады, Акчура.
Акчура. Ни?
Зиләйлүк. Егерме ел бергә торабыз инде!
Акчура. Туйдырдымы әллә?
Зиләйлүк. Нәрсә?
Акчура. Үзең әйтәсең ич – бергә тору.
Зиләйлүк (аңа карап торгач). Кеше бәйрәм итә…
Акчура. Син аны әйтәсеңмени? Безгә дә биш кенә ел калды.
Зиләйлүк. Без иртәрәк картаябыз. Кырык биш яшебездә көмеш туебызга килеп җитәбез.
Акчура. Алтынына да боларга караганда яшьрәк килеш барып җитәбез. (Раушаннар ягына ымлый.)
Зиләйлүк. Син миңа көмеш туебызга нәрсә бүләк итәрсең икән?
Акчура. Билгеле, шәрә тораташ түгел инде. (Көлә.)
Зиләйлүк. Ә нәрсә, нәрсә?
Акчура. Берәр… күлмәк шундый… кофта… читек…
Зиләйлүк. Болар минем һәммәсе дә бар ич инде!
Акчура. Аңынчы тузарлар әле.
Зиләйлүк. Сандыкта, нафталинда ятыпмы?
Акчура. Йә көя кисәр. Хәзерге көяләр нафталинлыны яратыбрак ашый.
Зиләйлүк. Тән туздырырга насыйп итмәгәнне көя генә ашаса инде.
Акчура. Сине кем тыйган, ки.
Зиләйлүк. Урам буйлап үтәсе килә дә бит!.. Киеп барыр җире булса иде.
Акчура. Аңа синең белән мин гаепле түгел инде.
Зиләйлүк. А-а!.. Минем белән син шул менәтерә!
Акчура (гаҗәпләнеп). Чә! Имәндә икән чикләвек!
Зиләйлүк. Имәндә шул. Ә без аны куактан үзе үсеп чыгар дип көтәбез. Эштә – ферма, өйдә – ферма…
Акчура (коры). Ни җитми?
Зиләйлүк. Җитә. Җитә! Хәтта, тавыклары булмаган килеш, әтәч тә асрыйбыз.
Акчура. Анысы, Зиләй, кызык өчен.
Зиләйлүк. Бердәнбер җан азыгыбыз шул әтәч инде безнең… Ә бит кайдадыр Бакчасарайлар бар!
Акчура. Бакчасарай – аны карый башласаң, кесәдәге акча сайрый. Тагын бер җайсызлыгы бар: асфальтка төшкән кепкаларны күтәрә-күтәрә бил тала.
Зиләйлүк. Карале, Акчура.
Акчура. Әү?
Зиләйлүк (уйчан). Син миңа… көмеш туебызга… шушындый сын алып кайтыр идең микән?
Акчура. Монавындыйнымы? (Сынга ишарәли.)
Зиләйлүк. Шундыйны.
Акчура. Үзең алып кайтканнары да хәттин ашкан.
Зиләйлүк. Нәрсәне әйтәсең?
Акчура. Кырык яшькә – җиде кыз! Кая куеп бетерермен димсең?
Зиләйлүк (елмая, горур). Алтын туйга хәтле берсе дә калмас. Үксеп-үксеп еласаң да!
Гөлмәрьям тавышы. Килен! Җәваһирә-әү!..
Раушан, Җәваһирә керә.
Раушан. Нәрсә кирәк, әни?
Гөлмәрьям тавышы. Килен аркамны чабындырсын әле, улым.
Җәваһирә. Бер өйрәтеп чыкмыйча булмый инде сине, әни. (Мунчага кереп китә.)
Зиләйлүк