Wyznanie. Jessie Burton

– Będę czekać. Oddzwonię, gdy tylko przeczytam, a teraz muszę kończyć, bo zaraz mam spotkanie.

      – A czy mogłabyś odpisać na wiadomość, zamiast oddzwaniać? Jestem teraz w domu z małym dzieckiem, nie chciałabym, żeby się obudziło…

      Do cholery, co ja w ogóle wyprawiam?

      – Nie ma sprawy. Odezwę się niebawem! – rzuciła w pośpiechu, jakby miała pięćdziesiąt innych rzeczy do zrobienia, i od razu się rozłączyła.

      Dotarło do mnie, że właśnie coś rozpoczęłam, chociaż nie byłam pewna co. Coś, co teraz wymagało pielęgnacji; żyznej gleby, wody i światła. Wciąż nie dowierzając, jak łatwo przyszło mi to pierwsze kłamstwo, otworzyłam laptopa i zabrałam się do tworzenia drugiego, w postaci CV niejakiej Laury Brown. Czy ja to naprawdę robię? Owszem, robiłam – i to całkiem sprawnie.