policji wynika, że 30 listopada 1972 roku o 2.00 w nocy otrzymano raport z jednostki wojskowej, w którym napisano, że 29 listopada 1972 roku o godzinie 23.00 na ulicy znaleziono wałęsającą się kobietę. Kobieta powiedziała żołnierzom, że została pobita i że polecono jej, by przestała przekazywać informacje brytyjskiej armii. Była w szoku. Według jednostki wojskowej nazywała się Mary McConville i mieszkała przy St. Jude’s Walk. Mary McConville to teściowa Jean McConville. Uważa się, że kobietą, którą spotkali żołnierze, była Jean McConville. Być może wypytywała o teściową” – to ostatnie tłumaczyłoby pomyłkę żołnierzy. Istnieje tu jednak ewidentna rozbieżność, jeśli chodzi o daty poszczególnych wydarzeń. Z raportu wynika, że do incydentu po grze w bingo doszło 29 listopada. Dzieci Jean twierdziły natomiast, że matkę uprowadzono 7 grudnia – a zarazem że wydarzyło się to już następnego dnia po pobiciu. Rozbieżność ta zostanie omówiona w jednym z późniejszych rozdziałów książki.
367
McKendry, Disappeared, dz. cyt., s. 17.
368
Wypowiedź Agnes McConville w filmie The Disappeared, reż. Alison Millar, BBC Northern Ireland, 2013.
369
McKay, Diary, dz. cyt.
370
Michael McConville, Archie McConville, Susan McConville, wywiady udzielone autorowi.
371
Michael McConville, wywiad udzielony autorowi; Sons Recall 30 Years…, dz. cyt.
372
McKendry, Disappeared, dz. cyt., s. 18.
375
British Troops May Have Exchanged Fire, „Irish Times”, 4 września 1972.
376
Informacja o kolorze auta na podstawie: British Troops…, dz. cyt.
378
W wywiadzie udzielonym Boston College Hughes mówił, że urodził się w czerwcu 1948 roku. Nie pamiętał, kiedy dokładnie wydarzył się opisywany tu incydent, wszystko jednak wskazuje, że było to 2 września 1972 roku – zob.: Ed Moloney, Bob Mitchell, British “War Diary” Suggests Possible MRF Role in Effort to Kill Brendan Hughes While London Buries Secret Military Files for 100 Years, The Broken Elbow blog, 23 lutego 2013; Margaret Urwin, Counter-Gangs. A History of Undercover Military Units in Northern Ireland, 1971–1976, Public Interest Investigations, listopad 2012, s. 15.
379
H-BC; Brendan Hughes, IRA Volunteer Charlie Hughes and the Courage of the Brave, „The Blanket”, 10 września 2002.
380
Portrait of a Hunger Striker. Brendan Hughes, „Irish People”, 6 grudnia 1980.
382
Brendan Hughes, wywiad dla rozgłośni Radio Free Éireann, 17 marca 2000.
384
Tamże; Dolours Price, Gerry, Come Clean, You’ll Feel Better, „The Blanket”, 26 lutego 2008.
387
Dolours Price, Brendan Hughes. Comrade and Friend, „The Blanket”, 17 lutego 2008.
388
Brendan Hughes. Obituary, „Guardian”, 18 lutego 2008.
391
Patrick Bishop, Eamonn Mallie, The Provisional IRA, London: Heinemann, 1987, s. 218.
393
Portrait of a Hunger Striker, dz. cyt.
395
Coffee? No Thanks, Said the Major – I Want a Tranquilizer, „Observer”, 23 kwietnia 1972.
398
Mao Tse-tung, On Guerilla Warfare, Champaign: University of Illinois Press, 2000, s. 93.
399
Nie wszyscy robili to dobrowolnie – relację katolika z zachodniego Belfastu, który czuł się przymuszany do świadczenia Provos pomocy, podaje Malachi O’Doherty, The Telling Year. Belfast 1972, Dublin: Gill & Macmillan, 2007.
401
Portrait of a Hunger Striker, dz. cyt.
402
Voices from the Grave, reż. Kate O’Callaghan, RTÉ, 2010.
404
Voices from the Grave, dz. cyt.
405
H-BC; Peter Taylor, Behind the Mask. The IRA and Sinn Fein, New York: TV Books, 1999, s. 131.
406
Gerry Adams, Before the Dawn. An Autobiography, Dingle: Brandon, 2001, s. 186.
407
Zdarzenie to przeszło do legendy. Hughes opowiadał o nim w wywiadzie udzielonym Boston College. „The Irish People” pisała, że „okno nie rozbiło się – została tylko dziura, idealnie okrągła i niewielka, bo Brendan Hughes jest drobnym człowiekiem” – Portrait of a Hunger Striker, dz. cyt.
409
Portrait of a Hunger Striker, dz. cyt.
416
Dolours Price, wypowiedź w filmie Voices from the Grave, dz. cyt.
418
Portrait of a Hunger Striker, dz. cyt.
419
Terry Hughes, wypowiedź w filmie Voices from the Grave, dz. cyt.
420
Historię o tym, że Adams przyprowadził lekarza, potwierdził były ochotnik IRA Paddy Joe Rice w Voices from the Grave, dz. cyt.
422
Mark Urban, Big Boys’ Rules. The SAS and the Secret Struggle against the IRA, London: Faber, 1992, s. 26. Fintan O’Toole przypomina, że w 1996 roku Adams entuzjastycznie wypowiedział się na temat książki Davida Beresforda Ten Men Dead, w której pisano, że dowodził Brygadą Belfastu od lipca 1972 do lipca 1973 roku – Fintan O’Toole, The End of the Troubles?, „New York Review of Books”, 19 lutego 1998.
