Schalkie van Wyk Keur 15. Schalkie van Wyk

met haar verspotte storie dat sy ’n verhouding met Briand gehad het.

      “Geen man sal ’n normale gesprek met daai klein flirt kan voer nie. Dat jy en Sunette boesemvriendinne kan wees …”

      “Gaan my klein verstandjie ook te bowe, Briand,” sê Trynie en kom die sitkamer binne. Sy glimlag tevrede toe hy opstaan. “Dis reg, boetietjie, ken jou maniere en staan op as ’n vrou ’n vertrek binnekom, want nou kan ek weer naby jou staan en normaal voel. Jy het nie dalk ’n paar broers by die huis wat jou lengte het nie?”

      “Ongelukkig nie, ta Trynie, maar ek sal graag weer kom kuier. Gee tannie om as ek môremiddag oorkom en saam met tannie en Kayla vleis braai? Ek sal die vleis en die … e … bier koop. Drink tannie kwaai?”

      “Jy soek ’n dwarsklap, broertjie! As jy die gawe Sebastiaan saambring en hy voel lus vir ’n biertjie, kan jy vir julle elkeen ’n bier koop. Ek duld nie dronk mans op die professortjie se werf nie,” antwoord Trynie streng.

      “Goed, ta Trynie.” Briand kyk hoe Trynie die koppies op die teewaentjie pak en vra gekrenk: “Rinkel tannie opsetlik die koppies en pierings sodat ek moet agterkom ek is in die pad? Moet ek huis toe gaan, tannie?”

      “Haai, bloedjie, dat jy nou so slim kan wees dat jy selfs my gedagtes kan lees. Ja, kry jou ry, Briand. As jy langer hier kuier, sal jy losies moet betaal. Nee, nee, los Kayla se hand. Jy ken die pad voordeur toe, jy het immers ’n uur lank deur ons huis gedwaal. Ons maak dit ’n middagbraai, boetie. Sorg dat jy en Sebastiaan so teen twaalfuur môremiddag by ons is.”

      Briand groet Trynie gedwee, wag totdat sy weer ongeduldig na hom kyk en blaas ’n soentjie van sy vingerpunte na die glimlaggende Kayla. “Tot siens, minsame meisie. Ek sal vannag oor ons Kersfees in Brasilië droom,” beloof hy en stap die vertrek met lang hale uit.

      “Kersfees in Brasilië, nè?” eggo Trynie, plant ’n groot hand op haar heup en kyk Kayla bekommerd aan. “Liefietjie, ek besef jy is ’n geleerde kind, maar ek het die mensekennis wat jy nie het nie. Briand is nie verlief op jou nie, my sussie. Hy dink jy is ’n gawe meisie en mooi genoeg om ander mans jaloers te maak, maar dis al. Het ek nou jou hart gebreek, my engelkind?”

      Kayla glimlag gelate. “Nee, tannie. Ek weet Briand wil nie met my of enige ander meisie trou nie … Maar ek weet ook tannie Elda Pelser het gejok dat sy hop toe sy gesê het sy en Briand het ’n verhouding gehad.”

      “Jy het tog nie die man prontuit daaroor uitgevra nie, Kaylatjie?” vra Trynie geskok.

      “Nee, tannie, maar Briand het met soveel waardering van prof Pelser gepraat dat ek seker is hy het nie ’n skuldige gewete oor tannie Elda nie. Hy het my vertel hy en van die ander eerstejaartjies het by die Pelsers vleis gebraai – hoekom sou hy daaroor gepraat het as hy ’n skuldige gewete gehad het?”

      “H’m,” kom dit niksseggend van Trynie terwyl sy Kayla met vernoude oë betrag, haar kop effens skeef. “En jy hou meer van Briand as van enige jong man wat jy tot dusver ontmoet het, my liefietjie?” vra sy simpatiek.

      Kayla kreukel haar neus, hoop sy bloos nie en haal haar skouers op. “Ons gesels lekker, ta Trynie, maar ek weet ons gaan nie ’n lewenslange vriendskap hê nie.”

      Trynie knik en sug diep bedruk. “Soos ek en Sebastiaan,” erken sy weemoedig. “Dis nie net my lengte nie, Kaylatjie, maar my groot voete en my seer knokkeltone wat maak dat ek maar meestal my geel tekkies …” Sy skrik op uit haar selfbejammering toe bulderende popmusiek skielik deur die oop venster bars.

      Kayla hardloop na die venster en maak dit haastig toe.

      “As ek daardie swernootse motorfietsryers in die hande kry …” grom Trynie.

      “Dis nie hulle nie, ta Trynie,” sê Kayla verslae. “Kyk self, tannie: ’n hele band het blykbaar pas in die huis hier links ingetrek en bespeel nou hulle instrumente op die grasperk. Iemand wil ons uit Huis Kanferfoelie verdryf, skat ek.”