“Wat ’n uitstekende voorneme.”
“Moeilikheid is, hy vat nie aalmoese nie.”
“Die Woord is nie ’n aalmoes nie. Dis ’n geskenk.”
“Ongelukkig kan ek dit nog nie bekostig nie.”
“Intussen bid en werk julle saam?”
“Hy het sy eie vee. Hulle loop op my grond.”
“Begeer seker sy eie plaas?”
“Hy maak geld bymekaar.”
“Sal jy hom kan help?”
“Dominee, sover dit in my vermoë is. Sadrag is my vriend van kleins af.”
“Pragtig. As almal só redeneer, sal die land ’n beter plek vir Christenmense wees om in te leef. A, Mamma.”
Daniël ruik die koffie soos sy ingestap kom. Hy spring op en neem die skinkbord by haar. Sy is ’n skraal vrou, bleek en lig, nes haar man.
“Goeiemôre, Daniël,” groet sy. “Dankie vir die biltong, die wors ook. Ek het ’n stukkie afgebreek en geproe. Die een wat dit gemaak het, het ervaring.”
“Dis Anna. Tant Hester het haar touwys gemaak.”
“Hoe gaan dit met haar, met Anna Catharina?”
“Baie goed dankie, Mevrou.”
Amper voeg hy by dat sy verwag, maar bedink hom betyds. Gelukkig kry hy ook nie kans nie.
Mevrou slaan haar hande saam. “Pieter? En jy ontvang jou nuwe diaken in jou duiweklere.”
Duiweklere? wonder Daniël. Diaken?
“Ek wil hom die hokke gaan wys.”
“Hy is netjies aangetrek. Kan jy nie sien nie?”
“Ek gaan hom net wys.”
“Drink julle koffie voor dit koud is.”
Verbeel Daniël hom of is sy predikantspaar so effe ongedurig met mekaar?
“Dankie, vir die moeite, Mevrou,” probeer hy paai.
“Sê groete vir jou mense. Ons sien julle seker vanaand?”
Hy wil haar verseker dat hulle nie die diens sal misloop nie, maar sy is klaar weg.
Dominee De Vaal sug. “Sy bak brood vir die nagmaal en dit maak haar op haar senuwees. Ek seg ons kan dit by die bakker kry, maar sy wil opsluit self.”
“Vir die hele gemeente?”
“Darem nie die hele gemeente nie – slegs dié wat aangeneem is as lidmate en seker is dat hulle nie ’n oordeel oor hulleself eet of drink nie. Kry vir jou melk en suiker. Ons praat klaar en dan gaan wys ek jou my duiwe.”
Hoofstuk 3
Hul teekoppies is skaars koud, toe maak tant Georgina verskoning. “Dit was lekker, dankie, maar ek moet nou huis toe. Susanna, sal jy asseblief vir John laat weet om vir Freeman te vra om my spaaider om te bring?”
Ma Susanna hou haar verbaas. “Hoekom so haastig?”
Tant Georgina kyk op haar horlosietjie wat soos ’n borsspeld aan haar bloese vasgesteek is. “Dis twintig oor elf en Clarabelle moet twaalfuur gevoed word.”
“O, jy voed nog?”
Dankie tog, dis dié keer tant Hester wat katterig is, nie my ma nie, dink Anna Catharina. Sy bewonder tant Georgina se vermoë om sulke aanmerkings te hanteer en nie in trane uit te bars nie. Netnou was sy op die randjie, maar sy het haar blykbaar rustig gesit en regruk.
“Ja, Hester,” sê sy, “ek voed nog en dis nie ongewoon nie. Of het jy vergeet dat Neelsie al vyf was, toe drink hy nog aan jou?”
“Ek kon nie van die melk ontslae raak nie.”
“Daar is maniere, maar jy wou nie weer verwag nie, toe kies jy om in die melk te bly. Jou verdiende loon dat jy onvrugbaar geword het.”
Aunty Meredith se oë vlieg oop. “My goodness, but we are frank, aren’t we?”
“Hou jou uit hierdie gesprek, Meredith,” snou tant Hester onverwags. “Jy, Georgina, wees versigtig vir vals beskuldigings. Die waarheid haal jou in, dan praat ons weer.”
Tant Georgina verwerdig haar nie om te antwoord nie, dalk kan sy nie. Sy draai haar rug op tant Hester en mompel iets wat klink na “my handsak”. Aunty Meredith se haredos hel na die een kant toe oor. Sy haal van die haarnaalde uit en druk dit weer terug. Ma Susanna tel die tafelklokkie op en lui dit met mening.
“Thank you, Suzanne, I shall also be off. Lunch at the hotel starts at one.”
Tant Hester vou haar servet al hoe kleiner. “Met my sal jy moet sit tot Neels eendag opdaag,” sê sy. “As jy nie omgee nie?”
Kok verskyn so flink en vinnig, sy het natuurlik weer in die gang gestaan en afluister.
Ma Susanna maak of sy dit nie weet nie, sy wink vir haar om nader te kom.
“Vra vir John om vir Freeman te sê om in te span, nôi Georgina wil huis toe.”
Aunty Meredith klap haar vingers. “Me too. John must take me back to the hotel.”
Kok vat die sjokoladekoek saam kombuis toe. “Mary!” hoor hulle haar roep. “Gaat sê vir John hulle moet inspan.”
“Ons gaan sit in die voorkamer,” sê ma Susanna, “die stoeltjies raak ongemaklik.” Sy haak by tant Hester in. “Kom julle?”
Die ander drie maak geen aanstaltes nie. Ma Susanna en tant Hester verdwyn deur die oop skuifdeure.
“Please excuse me.” Aunty Meredith kom skielik baie vinnig uit haar stoel orent. “Have to use your bathroom.”
Sy trippel gangdeur se kant toe. Een van die satynstrikke op haar rug het losgegaan.
Anna Catharina voel of sy na ’n toneelstuk kyk. Die karakters is daarop uit om mekaar te beledig en kwaad te maak. Deure gaan oop en toe en spelers stap in en uit. Die volgende toneel begin binnekort. Sal dit die kroon span?
Tant Georgina kyk aunty Meredith agterna. “Ek kan nie glo ons is susters nie,” sê sy. “Ek en sy en Hester, Hannah en Eunice, Ethel en Anna in Kaapstad, en Caroline. Agt Fuller-susters, almal ewe eiegeregtig. G’n wonder net drie van ons het mans gekry.”
“Dalk trou die ander laat in hul lewe.” Anna Catharina voel oud en wys.
Tant Georgina sit haar hand op hare. “Is jy gelukkig getroud?”
“Ek verwag, ek is in die ander tyd,” sê sy asof dit die antwoord is.
Tant Georgina kry die eienaardigste glimlaggie. “Ek het so gedink.”
Anna Catharina weet wat sy daarmee bedoel. Aartjie na sy vaartjie, dis Daniël. Eienaardig genoeg pla dit haar nie, versterk eerder die band wat sy met hierdie aangetroude tante van haar het. Haar tweede skoonmoeder, dis wat sy is.
“Wanneer?”
“Oktober.”
“Veels geluk.” Sy druk haar hand vertroulik. “Weet jou ouers al?”
“Ma Caroline en pa Willem …”
“Wat sê hy, ek bedoel hulle?”
“Sy kry my jammer. Hy sien uit na sy nageslag.”
Tant Georgina se gesig versag. “Hoe gaan dit met hom?”
“Goed, onder omstandighede. Hy woon weer op Mispa.”