Wanneer die psalmdigter dus hier juig en sê hy sal die Here in die samekomste loof, vind ons dit dikwels moeilik om by hom in te val. As ons ’n slag wel daar opdaag, staan ons met ’n mond vol tande en ’n hart vol verontregting. En wanneer die genade, barmhartigheid en vrede van God ter sprake kom en sy verbond met sy kinders bevestig en sy krag in hul lewe voelbaar word, wuif ons dit opsy. Arme, arme ek …
Arme, arme … onnosel ek. Ek besef nie dat ek intussen my eie grootste vyand geword het nie. Dat ek my gesig en my gemoed die gyselaars van my durende onvrede gemaak het nie. Weet ek dan nie dat ek met soveel sieklike swaarmoedigheid nie ander vyande nodig het nie?
Weet ek dan nog nie hoe lyk werklike wysheid nie? Sien ek dan nie hoe die rêrige slimmes, almal swaarkrymense, vreugde in hul diens aan die Here vind nie? Tussen hul trane deur, op hul knieë voor Hom, het Hy dié wysheid aan hulle geskenk. Dit maak hulle die kosbaarste geskenk wat ons, die beswaardes, kan droom om te ontvang.
____________________
Here, kom tog my domheid te hulp! Maak my slim genoeg om U met my hele hart te dien.
Woensdag 31 JANUARIE 2018 Lees 1 Korintiërs 8:1-6
Afgode?
… net een God: die Vader, uit wie alles is en vir wie ons lewe … (v. 6).
Paulus antwoord hier op ’n vraag wat dié gemeente se mense klaarblyklik gepla het: Hoe gemaak met vleis wat aan ’n afgod geoffer is? Mag ons dit eet?
Hieroor moet ons goed dink, sê Paulus. Sien, kennis is mag. Maar kennis maak ook verwaand. Ja, dit help jou dalk om iets te weet, maar dit is nie te sê dit help God of jou medemens nie. Daarom is dit veel beter om niks anders te weet nie as dat jy moet liefhê. Om jou medemens lief te hê, bou hom en haar op. En “as iemand God liefhet, ken God hom” (v. 3).
Wat Paulus by die eintlike vraag bring. Afgode? is sy teenvraag. Daar bestaan mos nie sulke goed nie. Almal weet tog daar is net een God; die res is alles “sogenaamd” (vgl. v. 5). Hoe hulle ook al aangespreek word, hulle is niks en niemand. Afgode is hul aanbidders se eie maaksels. Hulle word geskep na die beeld en die gelykenis van dié wat voor hulle kniel. Gek, nie waar nie?
Maar mense wat hulle slim hou, is dikwels stapelgek. Hulle het net hulleself lief en buig by voorkeur voor hulleself. Hulle teer op allerlei bygelofies, loer gereeld oor hul skouer om te sien watter god agtervolg hulle dié keer. Hulle is behep met goddelike straf en vergelding. Hulle lewe van wette en regulasies, “moet” en “moenie” is hul gunstelingwoorde.
Mense wat liefhet, weet daar is net een God. Hy is die Gewer van alle goeie gawes, juis ook ál ons kos en drank. Hy het net een wet: Wees lief vir My, jul God en Heer, en wees lief vir mekaar.
____________________
Here, ek weet liefhê is die slimste ding wat ek kán doen. Help my hiermee, asseblief!
Donderdag 1 FEBRUARIE 2018 Lees 1 Korintiërs 8:7-13
Opofferings
Maar pas op dat hierdie vryheid van julle nie vir dié wat swak is, ’n aanleiding tot sonde word nie (v. 9).
God se begenadigde kinders, dié wat lankal weet hoeveel dit Jesus gekos het om hulle vry te koop en wat daardie vryheid met oorgawe geniet, kry hier ’n vermaning: Moenie jou medemens wat steeds hiermee sukkel, uit die oog verloor nie.
Sien, daar was mos gelowiges in daardie gemeente in Korinte wat nie so lank gelede nie afgode aanbid het. Noudat God hulle van dié aardige skepsels bevry het, is hulle bly en dankbaar, maar hulle is nog nie heeltemal seker wat hierdie vryheid alles behels nie. As ’n mens grootgeword het in ’n huis waar daar voor afgode gekniel is, kom jy maar moeilik op jou voete. En as jy dan geleer word om voor die ware God te buig, kyk jy dikwels onseker rond: Doen ek die regte ding? Doen ek hierdie nuwe dinge rég?
Dan is daar boonop die vleis wat aan die ou gode geoffer is: Jy kan dit nie verhelp nie, maar dit herinner jou aan die ou dae, die dae van ’n lewelose afgod met dooie oë en ’n kliphart.
Dit is hier, sê Paulus, dat die ervare gelowiges uiters versigtig moet wees. Nee, natuurlik is daar nie ’n ding soos ’n afgod nie en vanselfsprekend is die geofferde vleis bloot vleis – eet en geniet! Maar dink eers aan jou medegelowiges, daardie nuwelinge. Vir hulle is dinge nog nie so klinkklaar nie, en die hele storie met sulke vleis maak hulle nog erg deurmekaar.
Daarom: Los jý ook maar die vleisetery, vir eers. Só help jy hulle.
____________________
Here, leer my elke dag dat liefde ook deernis heet, en begrip, en opoffering.
Vrydag 2 FEBRUARIE 2018 Lees Markus 1:21-22
Geloofwaardigheid
Hulle was verstom oor sy leer, want Hy het hulle geleer soos een wat gesag het, en nie soos die skrifgeleerdes nie (v. 22).
“Gesag” het ’n moeilike woord in die hedendaagse samelewing geword. Om van die kerk nie eens te praat nie. Ons, die gewone mense, sukkel om gesag te aanvaar, en ons sukkel dalk ook met die draers van daardie gesag. Na bewering sukkel die gesagdraers ook maar met ons …
Mense wat met gesag wil praat of so wil optree, moet, volgens ons, darem weet waarvan hulle praat en hulle moet weet wat hulle doen. Die aanhoorders van hul toesprake en redevoerings en preke word nie sommer op sleeptou geneem nie. Die oppervlakkigheid en sommer gewone valsheid kan boonop deesdae nie meer lank weggesteek word nie. En kragdadighede en daadkragtighede beïndruk al hoe minder mense.
Die destydse skrifgeleerdes het dit nie geweet nie, maar hulle kon hul toehoorders ook nie bluf nie. Die meeste het deur hulle gesien. Daardie geveinsdheid, die kamma-vroomheid, die maak-soos-ek-sê-moenie-maak-soos-ek-maak nie. ’n Vrome masker glip maar met verloop van tyd af en lê ’n grynslag bloot.
Daarom was Jesus se prediking so uitsonderlik. Dit was asof die mense wat Hom aangehoor het nie hul ore kon glo nie. Uiteindelik was daar Iemand wat met gesag praat! Een wat nie skroom om valsheid te ontbloot nie omdat daar niks daarvan in Hom was nie.
Hy het tussen hulle geleef en saam met hulle geëet en hulle van God se liefde geleer. Hy het hul taal gepraat, al was dit soms ongemaklik om alles te moes aanhoor. Maar na Hom sou hulle luister, in Hom kon hulle glo.
____________________
Here Jesus, u woorde en u optrede laat geen twyfel nie: U is God by ons.
Saterdag 3 FEBRUARIE 2018 Lees Markus 1:23-28
Wat gaan hier aan?
En dit was nie lank nie of daar is in Galilea oral in die hele omgewing oor Hom gepraat (v. 28).
Wat moet gebeur voordat mense oor Jesus begin praat? In Kapernaum se kerk het dit ’n skouspelagtige gedoente gekos – ’n besete man, ’n bose gees, ’n geskreeu en stuiptrekkings. Die onvermydelike ontsteltenis: “Wat gaan hier aan?” En verwonderde uitroepe: “Dit is ’n nuwe leer, en dit kom met gesag!” (v. 27). Selfs boosheid gehoorsaam hom!
Wat gaan hier aan?
Eenvoudig: Jesus van Nasaret het kerk toe gekom. En in daardie sinagoge sou dinge nooit weer dieselfde wees nie. Lank hierna sou mense nog hieroor praat, soos mense maar praat oor opspraakwekkende dinge wat in die kerk plaasvind.
Hulle het hieroor gepraat, ja, al was hulle nie seker met wie en wat hulle hier te doen gehad het nie. Dit is tog interessant dat daar by die rasende gees geen twyfel was nie. Dat boosheid, van alles, Hom herken het vir wie Hy is: “Ek weet goed wie U is; U is die heilige van God!” (v. 24).
Die apostel