Dat Hy ons, sonder om moedeloos te word, volg op die vreemde reise wat ons onderneem. Dat Hy ook vertoef by die oorblyplekke wat ons weet nie sy goedkeuring wegdra nie. Dat Hy ons herhaalde keuses wég van Hom af verdra: Daar waar ons gaan sit om Hom te probeer flous, of opstaan om opnuut die verkeerde pad te vat.
Ons lê oop en bloot voor Hom, voor sy alsiende oog waarvoor ons nie kan wegkruip nie. Ons geheime is vir Hom algemene kennis. Ons versigtigste fluistering dawer in sy ore.
Nee, dat Hy Allesweet heet, verstom ons nie; Hy is immers God. Maar dat die Naam waarby ons Hom leer ken het ook Allesverdra is, die Vader van Vergifnis – dié wete is ver bo ons vuurmaakplek.
____________________
Ek skaam my vir alles wat U van my weet,
Here. Sien U kans om my óór te maak?
Woensdag 17 JANUARIE 2018 Lees Psalm 139:13-18
U het my gevorm
U het my al gesien toe ek nog ongebore was … (v. 16).
“Kyk, dáár klop die hartjie!” sê die slim dokter en wys met sy vinger na die presiese plek op die skerm. Nét daar begin die lewe – vir die kleinding, vir die mamma en die pappa, die oumas en oupas, die dokter wat nege maande lank die nuwe lewetjie met ’n arendsoog sal dophou. En vir die glimlaggende God, die Skepper van daardie lewe.
Nege maande lank sal die fetus se groei versigtig gemonitor word. Elke nuwe mylpaal sal met blydskap uitgewys en gevier word, deur ouers, grootouers en medikus. En deur God, wat met besitlike liefde oor sy kleine skepsel waak.
Sy kosbare kleintjies is gedurig in God se gedagtes, sê die psalmdigter. Hy dink sonder ophou aan hulle wat vele verwagtings met hulle saamdra en soveel drome verteenwoordig. Dit is immers Hy wat daardie drome geskep het en wat hierdie blinkoog-ideale dag ná dag voed.
Hy is hul lewenslange Oppasser, hierdie Here. Hy vorm hulle na sy hand. Hy maak hulle weer heel wanneer hulle in hul brose bestaan aangetas word. Wanneer die meedoënloosheid van die lewe daarin slaag om hulle te breek, of dit met die verloop van die jare regkry om hulle te verniel, staan Hy by hulle. Ja, Hy is elke dag daar, al sien hulle Hom skaars. Al wonder hulle dikwels oor Hom en al vra hulle aanhoudend vrae wat hul kleingeloof verklap.
Hy hou sorgvuldig boek van hul kom-en-gaan, hierdie Skrywer van hul lewensverhaal. Hulle is vir Hom kosbaar – en Hy sê dit dikwels, in die vertroue dat hulle Hom tog sal glo.
____________________
Ek is u handewerk, Here, en ek weet ek word deur U gekoester. Dit maak my só bly!
Donderdag 18 JANUARIE 2018 Lees 1 Korintiërs 6:12-20
Niks minder nie
Weet julle nie dat julle liggaam deel is van Christus nie? (v. 15).
My lyf, wat deur God gevorm is nog voordat ek gebore is, behoort aan Hom. Ja, hierdie liggaam is deel van Christus. Dit is niks minder nie as ’n tempel van die Heilige Gees.
Dít is Paulus se oortuiging. Hoekom sal enigiemand dan daarvan wil verskil? Ons bring soveel tyd voor die spieël deur, sit ure om in ’n dokter se spreekkamer – moeite, geld, kommer en vrees, en dit oor ons lyf?
Dit kan nie, mág tog nie anders wees nie. Ons beywer ons immers vir niks minder nie as ’n liggaam wat aan Christus behoort, bemoei ons met die tempel van die Heilige Gees.
Elke keer as ons die lyf wat aan ons gegee is, verwaarloos of skend of geringskattende uitsprake moet aanhoor (of sélf maak!) oor dié ou liggaam wat ons het, bemors ons iets wat groter is as ons self. Telkens as ons hierdie lyf oorgee aan allerlei luste en belustighede, maak ons Christus en die Gees goedkoop. Paulus sê: Dán vergryp jy jou aan jou eie liggaam en dus aan God.
Dit pas ons om tyd voor die spieël en op die skaal deur te bring, om moeite te doen met gesondheidkenners se aanbevelings en dokters se opdragte. Om dikwels na te dink oor wat ons eenheid met die Here beteken. Om goed te besef wat dit Hom gekos het, sodat ons nie ons eenwording met ’n ander mens goedkoop maak nie. Die tempel van die Heilige Gees word nie uitverhuur nie en is onder geen omstandighede teen ’n afslagprys beskikbaar nie.
____________________
My lyf behoort aan U, Here. Leer my om uit respek vir U goed daarna te kyk.
Vrydag 19 JANUARIE 2018 Lees Johannes 1:43-51
Om deur Hom geken te word
Natanael vra Hom toe: “Waarvandaan ken U my?” (v. 48).
Jesus het hierdie man lankal raakgesien. Hy het dit net nie geweet nie. Hy dink hy ontmoet Jesus, toe ken Jesus hom reeds.
Ja, toe Jesus Natanael onder die vyeboom sien sit, het Hy reeds tot in sy hart gesien. Daarom kan Hy van hom sê: “Hier is … ’n man in wie daar geen bedrog is nie” (v. 47). Toe Natanael sy oë nie kan glo nie, verseker Jesus hierdie man met die suiwer hart: “Jy sal nog groter dinge as dit sien” (v. 50).
So werk dit maar wanneer Jesus – die Immanuel, die God by ons – Hom met mense bemoei. Hy ken ons lank voordat ons Hom leer ken. Hy ken ons beter as wat ons onsself ooit sal ken. Hy sien dieper en verder as wat ons in der ewigheid kan vermoed.
Boonop wys Hy ons dinge wat ons verstand en ons verbeelding te bowe gaan, en probeer Hy op allerlei maniere om ons ’n uitsig op sy ewigheid te gee. Straks in die hoop dat ons ons eie oë sal begin glo, en dan vir Hom.
Sal ons, wat tog sulke gebrekkige insig het, iets hiervan verstaan? Ons kennis oor onsself is beperk vanweë ons verraderlike selfdunk en getint met ons eie koesterende kwas. En as ons nie eens na binne kan kyk nie, hoe sal ons ooit leer om na buite, na Bó, te kan kyk?
Om deur Hom geken te word, is ’n fenomenale voorreg. Om deur Hom verdra te word, is ’n Godswonder. As Hy ons boonop roep om Hom te volg – kan ons dan anders as om dit met vreugde en verwondering te doen?
____________________
Here, ek sien u wonderwerke elke dag, veral ook dié in my eie lewe. Hou my oë asseblief wyd oop!
Saterdag 20 JANUARIE 2018 Lees Psalm 139:13-18
In u gedagtes
Hoe wonderlik is u gedagtes vir my, o God … (v. 17).
Wanneer jy hierdie klompie verse binne enkele dae ’n tweede keer lees, neem dit jou gedagtes dalk ’n entjie verder – hierdie keer verby die wonder van God se hand in jou vorming tot anderkant sy daaglikse sorg. Tot by sý gedagtes, wat op stuk van sake nie óns gedagtes is nie.
Nee, ons het nie ’n idee wat en hoe sy gedagtes is nie; ons kan ons dit in ons wildste drome nie voorstel nie. Hy is God, die Gans Andere, en ons is doodgewoon. Goed gemaak, ja, en boonop nie so laat staan nie. Maar van sy gedagtes weet ons omtrent niks.
Ons weet wel, só sê die verwonderde psalmdigter, dat ons ’n ereplek in daardie gedagtes het. Is dít nie al wat ons ooit hoef te weet nie? Is dit nie genoeg nie, vir tyd en ewigheid?
Die Here dink aan my! Halleluja! Die Here dink aan my! Prys sy Naam!
O, en ons sal wel na verloop van jare uitvind hoe die ideale lyk wat Hy vir sy skepsels koester, en die drome wat Hy vir hulle droom. Hoe Hy namens ons planne maak, struikelblokke van ver af raaksien, deure by voorbaat oopmaak. En dikwels ook tóé, omdat Hy gelukkig van beter weet.
Dit kos ons boonop byna ’n leeftyd om vas te stel dat Hy ons tot in lengte van dae onthou, al vergeet ons Hom so gou. Dat Hy ons op ons naam ken, al gooi ons sy Naam so maklik weg.
Sy gedagtes is nie ons gedagtes nie – goddank!
____________________
O Genade, onbeskryflik groot! Ek is ’n korreltjie niks. Ek leef onder u vlerk.
Sondag