Al die lieflike dade. Charl-Pierre Naudé

wandelende strate op stelte,

      ingediep in die modder

      van die geskiedenis –

      jou reikende arms pluk sterrestelsels

      uit die blink branders.

      Vir iemand

      wat jou beeltenis optrek

      uit die diep asemteug

      van see en vergetelheid

      terwyl voggordyne van jou wegval

      soos rinkhalsvelle,

      is jý, hier,

      Cleopatra.

      Vrou, ek ken nie

      eens jou taal nie, maar op daai trap

      in jou dwarreling van lap,

      klim jy soortgelyke

      sporte

      van die onbeteken-

      baarheid, as ek.

      Antieke Los Angeles

      van die versengde engele;

      gedroomde, uitgeweke Olimpos,

      dikwels mensliker as die oorspronklike;

      verbasterde Mediterreense Wene

      tot lieflikheid gesing deur die allerheiliges,

      die stilgemaakte “barbare” –

      dáár, die planetarium

      met sy uitspansel boeke,

      die juweel van herroeping:

      geverfde duifeier

      in die oogkas van die Oudheid.

      Bruin wieg

      van roosblaar en pêrel,

      is jý –

      Jy kyk terug, en ek

      vorentoe

      en in hierdie verskerwende

      hawe van vertrekke,

      waar verlore wêreldwonders

      en wasige toeverlate mekaar ontmoet,

      raak ons mekaar skaars

      aan

      in die twee skadu’s

      wat kruis.