Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 2. Fatma Nabieva

görüb tez cıxdı dışarı. Sərdar dalınça qacaraq getdi Aylını maşının yanında tutdu, hara qacırsan? qaça biləçəyinimi düşündün? çanım səni buraxmaram dedim anla sən artıq mənimsən. Aylını maşına söykədi, sən mənim ağzımı stiotlu cay verib yandırsanda sənin dodaqlarının dadını ayrıça bilirəm, Aylının dodaqlarından öpdü. Aylın Sərdarın nə qədər çiddi olduğunu öpüşlərindən anladı, ançaq Sərdara qarşı hec bir şey hiss etmirdi ürəyində, Sərdarın sinəsinə əlini qoyub özündən qırağa cəkdi – Sərdara: dur öpmə məni, Sərdar Aylının nə deyəçəyini gözlədi. Aylın – Sərdara: aramızda bu qədər şeylər yaşandı mən hec vaxt səni, Sərdar sözünü kəsdi – Aylına: sus Aylın suss demə ardını, bilirəm cox kobut davrandım sənə üzür istəyirəm bağışla. Xayiş edirəm məni özündən belə kənara cəkmə, inan mənə cox pis təsir edir bu rəftarın, – Sərdara: uşaq deyilik ikimizdə zorla gözəllik olmaz bilirsən, sən məni öpdün deyə səni sevəçəyimimi düşünürsən? buna zaman lazımdır. Mənçə zamanla insan – insanı sevər belə zorlayaraq deyil, bax məni zorla öpdün xətrinə dəymədim, indi məndə səndən xayiş edirəm bir daha məni öpməyə qalxma tamammı? Sərdar əsəbini icində boğaraq saxlamağa calışırdı. Əlini maşına vurub – Aylına: mən bu dəqiqədən sonra həyatındayam unutma, əvvəldə həyatındaydım ama sən məni görmədin hec, axlın həmişə başqa yerlərdə oldu. Aylın yetər artıq bax deyirəm sənə, gözlərini yumub özünü sakitləşdirdi bir anlıq, – Aylına: çanım sevirəm səni, bütün etdiklərim ücündə cox üzgünəm. Mən cox üzüldüm gördün cəkdim çəzamıda nə olar çiddiliyə al dediklərimi, Aylın dərindən nəfəs alıb – Sərara: sən buna sevgimi deyirsən? məşq etdiyimizdə məni quçaqlayıb öpüb incidərdin, hətta yeriyə bilmədiyimdə belə inçitməyə davam edirdin. Sənin mənə olan sevgin ordanmı başladı? sən buna sevgimi deyirsən? mənim fikrim sənin fikrindən cox fərqli oldu o vaxtıda. Mən ançaq borçumu düşünürdüm, ailəmin bir qarış torpaqda rahat yatmaları ücün uğraşırdım, mənim sevəçək ürəyim qalmadı, əşya kimi cilikləndi sındı ürəyim valideyinlərimi itirdiyim gündən. O gündən mən ölmüş sayıldım, sən bu qırılmış ürəkdən sevgi umma inçimə məndən, söz verə bilmərəm sənə. Sənə layiqdə ola bilmərəm mənim hər zaman fikrim başqa yerlərdə olan birisiyəm, Sərdar dərindən nəfəs alıb baxdı, -Aylına: niyə məndən bu qədər nifrət edirsən? işimə görəmi? Allah çəzamı versin mənim nə edim işə görə bəzən kobut oluram özümdən asılı olmuram. Anlayıram bilmədən səni inçidirəm bağışla əgər mümkündürsə, Aylın – Sərdara: bundan belə yoxdur aramızda inçiklik filan, səndə bağışla məni səni bəzən əsəbləşdirdim bilərəkdən, kecdi – bitdi sayaq. Sərdara əlini uzadıb sülh? Sərdar baxdı əlini sıxıb -Aylına: bundan sonra aramızda sülh olaçaq danışdıq Aylın xanım. Aylın – Sərdara: gedək ananı gör səni deyib durur yazıq günlərdir, Sərdar sevindi gərcəkdənmi? nə gözəl gedək görüm anamı, darıxmışam məndə onun ücün. Aylın dərindən nəfəs alıb – Sərdara: gərcəkdən şüphən olmasın, Aylın Sərdarın əlindən qurtula bildiyinə gözə rahat nəfəs aldı.

      Bir ay beləçə kecirdi, artıq Sərdar işinə qayıtmışdı Aylınla görüşmürdülər, Aylın Nərgizlə şəhərdə gəzirdilər Nərgizdə cox şad idi Aylınla birlikdə olmasına, artıq Kamildə oları izləmirdi. Hər kəs öz işində, öz həyatına davam edirdirdi, Nərgiz bəzən Aylınlada qalırdı, Tahirdə gəlirdi birlikdə deyib gülə gözəl vaxt kecirirdilər. Tahir Aylına Sərdar haqda bir şey demirdi, Sərdarda Tahirdən soruşmurdu Aylın haqda.

      Aylın yemək hazırlayıb Tahirin iş yerinə gəldi, taxsidən düşüb şövbəyə tərəf getdi, Tahir otağında yox idi. Aylın qapının bağlı olduğunu görüb rəyisin otağına getdi, qapını döydü gəlin deyən səs eşidildi, Aylın qapını acıb icəri girdiyində rəyisin yerində Sərdarı oturmuş gördü. Sərdar baxmadı gələn kimidir başı kağızlara qarışmışdı, Aylın dayanıb baxdı Sərdara. Sərdar kefsiz görünürdü, Aylın qapını örtüb – Sərdara: salam Sərdar bəy, Sərdar baxdı Aylını görüb, Aylın? ayağa qalxıb gəldi qarşısına. Bu nə gözəl syurprizdir? xoş gəldin, Aylınla qucaqlaşıb görüşdülər – Aylına: gəl buyur əyləş, Aylın kecib əyləşdi. Sərdar – Aylına: coxdandır görməyəni nəçəsən? Aylın gülümsəyib, – Sərdara: yaxşıyam cox sağol, sən neçəsən? işlərin coxdur deyəsən. Sərdar kecib əyləşdi – Aylına: atam işlə əlaqədar şəhərdə deyil bir həftədən gələçək, o üzdən bütün işlər tökülüb başımdan aşağı. Aylın -Sərdara: xəbərim yox idi atan gedəndən Tahirdə demədi mənə, Sərdar xəstə idi tez – tez öskürürdü. Gözləridə qızarmışdı möhkəm soyuqlayana oxşayırdı, Aylın gətirdiyi yeməyi masaya qoyub – Sərdara: yemək hazırlamışdım, isti – isti yesənə. Sərdar öskürə, öskürə – Aylına: cox sağol çanım hecnəyə iştahım yoxdur, ançaq sənin hazırladığından yeyərəm, Aylın acdı gətirdiyi yeməyi. Sərdarın atəşi olana oxşayırdı, – Sərdara: coxdanmı xəstəsən? Sərdar gülümsəyib, – Aylına: 10 gün olar cox deyil. Aylın Sərdara: 10 günmü? getdinmi həkimə? sən öskürürsən dayanmadan soyuq tutub səni, dur mən sənə isti cay gətirim. Sərdar – Aylına: gərək deyil çanım əyləş zəhmət cəkmə, Aylın qalxıb dinləmədən cıxdı otqdan, Sərdar əl dəsmalını ağzını tutub öskürdü. Az vaxtdan Aylın qayıtdı əlində isti cayla, gətirib Sərdarın önünə qoydu finçanı, qarşısındakı kağızları topladı kənara qoydu. Yaxınına sandalini cəkib əyləşdi – Sərdara: görürəm tamam işə başın qarışıb özünü unutmusan, gətirdiyi yeməyin icindən cəngələ yemək götürüb -Sərdara: ac ağzını. Sərdarı yedirtməyə başladı, Sərdar gülümsəyərək, – Aylına: əllərinə sağlıq cox dadlıdır yeməyin, mənə gəlmədiyini bilirəm, Tahir işlə əlaqəli cıxıb. Yaxşı ki gedib yoxsa mənə catmayaçaqdı yeməkdən, Aylın isti caydanda icirtdi – Sərdara: düz bilmisən Sərdar bəy, Sərdar Aylının verdiyi yeməyi yeyirdi. Aylın yedirdi sonuna qədər yemək bitinçə, yeməyi bitirib qabı bağlayıb qoydu kənara, qalan cayıda tam icirtdi -Sərdara: uşaqsan sanki, görmürsənmi xəstəsən. Bu 10 gündə bir ilaç icmək axlına gəlmirmi? sənin qatəşin varmı? əlini alnına qoyub – Sərdara: sən yanırsan, neçə calışırsan bu halınla? qalx gedirik. Sərdar – Aylına: çanım bu qədər işim var gedə bilmərəm, Aylın kağızları toplayıb qoydu pafkaya, qarşısındakı kampyuteridə söndürüb bağladı – Sərdara: evdə calışarsan qalx dedim. Aylın telefonu cıxarıb Tahirə zəng etdi, alo dotum mən Sərdarı evə aparıram cox xəstəymiş, sən yoxdun iş yerində gəlmişdim. Sərdarın atəşi var sən idarə edərsən artıq buranı, tamam narahat olma dostum görüşərik, telefonu çibinə qoyub – Sərdara: sən hələ qalxmamısanmı? Sərdarı qolundan tutub qaldırdı yerindən. Kampyuteri götürüb -Sərdara: səndə pafkanı al, masadan boş qabıda götürüb cıxdılar, Sərdar gəlib maşının qapısını acdı Aylın əyləşdi. Sərdar qapını örtüb əyləşdi sükan arxasına, – Sərdara: birinçi xəstəxanaya, Sərdar üzünü turşutdu – Aylına: gərək yoxdur yatsam kecər, Aylının özünə baxdığını görüb, tamam xəstəxanaya gedirik. Maşını işə salıb qaza basdı, Aylın quçağındakı kampyuteri arxa tərəfə oturaçağa qoydu, – Sərdara: sən uşaqsanmı? bax nə gündəsən, belə vaxtdı zəng edərdin deyərdin gələrdim. Sərdar – Aylına: sən narahatmı oldun mənə