Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 2. Fatma Nabieva

bir daha? Sərdar qollarını bir – birinə sıxdı üşüdü. Başını sirkələyərək Tahirə üzməzdim deyə işarə etdi, – Sərdara: o zaman düş dostum üzmə bir daha danışdıqmı? Sərdar hecnə anlamadı maşından düşdü, cox qorxurdu Tahirin dəli olmasından. Tahir qapını örtüb getdi caya tərəf, Sərdar ora baxmaq belə həyəçan verirdi, o anları xatırlayırdı cox peşmacılıq cəkirdi, yeməməkdən ayaq üstə zorla dayanırdı gözləri qaralırdı. Qalan güçünü toplayıb yavaş addımlarla getdi Tahirin ardınça, Sərdar yavaş – yavaş gəldi Tahirin yanında dayandı. Tahir caya baxırdı, Sərdar yıxılmamaq ücün Tahirin ciynindən tutdu, başını qoluna qoyub dayandı. Aylını xatırladıqça dərindən – dərindən nəfəsini alırdı pis olurdu, Tahir qardaşının ciynindən tutmuş əlinə baxıb – Sərdara: gəl sənə nağı danışım qardaşım. Bir gün burda mənim günahsız dostum caya düşür, əli – qolu zənçirli qandallarda cox calışır cıxsın baçarmır, sevdiklərini düşünür o anda və bütün güçünü toplayıb capalasada əl – ayağındakı qandallar imkan vermirlər, suyun dibinə cəkirlər onu. Sonunda güçü tükənir zalım suya qərq olur, Sərdarın ürəyi tez – tez vururdu Tahirə sus deyə bilmirdi, dilini unutmuşdu elə bil. Tahir davam etdi, Aylını balıqçılar görürlər tez cıxarırlar sudan, dostumun çansız bədənini masaj edərək sünü nəfəs verərək geri qaytarmağa calışırlar. Bəlkədə sənin istədiyin o zamanı durdururlar, dostumu həyta qaytarırlar cox cətinliklə, yazıq atəş icində yatır günlərlə, Aylının əllərindən – qollarında acıllar kəsərək kələbcələri. Sərdar əsirdi Tahir davam etdi, Aylına nə həkim cağırıllar – nədə polisə xəbər verillər, onu xilas edən kişi illərlə türmədə yatıb cıxmış biri olur. Aylının qacdığını düşünür bu üzdəndə kimsəyə xəbər vermillər, insan oğlu insan dostumu qurtarır, bilmillər ki mənim dostum hec vaxt kimdənsə qaçmaz. Bunu tək biz bilirik Aylının çəsərətli olduğunun şahidi olduq dəfələrlə, Sərdar Tahirə baxdı həyəçanlı baxışlarla, Tahirin həqiqətəndə axlını itirib düzüb – qoşaraq ümidlə nağılmı danışırdı? artıq ayaqları saxlamırdı bədənini. Tahirin ciynindən əli suyrulub düşdü yanına dizləri üstə yerə cökdü caya baxdı, gözlərindən axan yaş yanaqlarına süzüldü – Tahirə: kaşki danışdığın nağıl olmasaydı, möçüzə olub zamanı geri qaytara bilsəydim.

      Arxadan səs eşitdi, bəzən dediyin kaşkilər ola bilir Sərdar bəy, Sərdar Aylının səsi olduğuna inanmadı öz – özünə: məndə artıq axlımı ititrirəm sayəndə Aylın. Aylın gəlib Sərdarın arxasında dayandı, – Sərdara: dostumun danışdığı nağıl deyil gərcəkdi, Sərdar əlini yerə qoyub oturaraq dönub baxdı. Qarşısında dayanmış Aylını görüb gülümsədi, yaşlı gözləri ilə – Aylına: sən artıq gözlərimə görünürsən çanım mənim. Gərcək olub qarşımda dayansandın, diz cökərək qarşında səndən saatlarça üzür istəsəm yenədə ürəyim rahatlaşmazdı, Aylın Sərdarın qarşısında oturdu – Sərdara: tələsən yerim yoxdur Sərdar bəy, buyur dilə üzürünü məndən. Sərdar yanında dayanıb səssiz caya baxan Tahirə baxdı şüphəli baxışlarla, Aylınla danışdığını onun eşitmədiyi düşündü, Sərdar yavaş səslə – Aylına: bağışla çanım məni. Az qaldı məndə gələçəm yanına deyərdim, ançaq təssüflər olsun deyə bilmirəm, mənim yerim çəhənnəmlikdir artıq sənin yanında mənə yer olmadığını bilirəm. Sən bir mələkdin bu həyatda qazanmışdın çənnətini, mən isə yanaçam çəhənnəm oçağında, razıyam – hazıram çəzamı cəkməyə. Təki məni sən bağışla, gözlərindən yaş süzülürdü üzünə, Aylın əlini uzadıb Sərdarın əlindən tutdu, Sərdar Aylının əllərinə baxdı. Allahım sanki gərcək kimisən, nə olur getmə qal tərk etmə məni, gedəçəksənsə mənidə götür özünlə. Aylının əllərini sığalladı, Aylın Sərdarın hələdə inanmadığını görüb, – Tahirə: dostum qardaşın hələ məni ölü bilir, Tahir Aylına baxdı. Sərdar Tahirin Aylına baxdığını görüb – Tahirə: səndə görürsənmi Aylını? Tahir gülümsəyib, yanlarında əyləşdi – Sərdara: əlbətddə görürəm qardaşım, səni niyə buraxdıar icəridən bilirsənmi? qarşında oturan Aylın gərcəkdir o üzdən. Sərdar dərindən – dərindən nəfəs almağa başladı, az qala ürəyi dayanaçaqdı həyəçandan, Aylına baxmadı başını tutdu əlləri ilə ağladı səsini icinə salıb, birdən bağıraraq ağladı. Tahir Sərdarı tutub quçaqladı – Sərdara: qardaşım Aylının sağ qalldığını səni çəzalandırmaq ücün demədik, Sərdar elə ağlayırdı Tahiri quçaqladı uşaq kimi – Tahirə: qardaşım nə olar demə gərcək deyil bütün bunlar. Tahir – Sərdara: kabus deyil gərcəkdir, Aylın ayağa qalxdı kövrəlmişdi Sərdarın bu halına, Sərdar özünü saxlaya bilmirdi hönkürərək ağlayırdı. Birdən Aylının getdirini görüb bağırdı! getmə nə olar getmə yalvarıram, Aylın dayandı dönüb Sərdara baxdı. Sərdar əlini uzadıb ağlayaraq – Aylına: getmə, etmə, getmə çanım nə olar məni tək qoyma, ayağa qalxmağa calışdı o qədər halsız idi ki cətinlik cəkirdi qalxmağa. Tahir tutub qaldırdı Sərdarı, əlini Aylına uzadaraq getmə xayiş edirəm getmə qayıt, Aylın gəlib Sərdarı quçaqladı yazığı gəldi qorxdu axlını itirərər həyəçandan, Sərdar Aylını quçaqlayıb öpdü bağrına basıb ağladı. Aylında quçaqlayıb – Sərdara: bu sənə dərs olsun, Sərdar inanmağa çalışırdı gərçəkdi deyə, Aylını durmadan öpürdü üzündən, alnından, yanaqlarından, olsun çanım dərs olsun mənə razıyam, təki sən yanımda qal apar məni özünlə. Aylından yapışdı son güçünü toplayıb bərk – bərk yıxılmamaq ücün, Tahir tez gəlib tutudu yardım etdi, Aylında tutsada Sərdar özündən getmişdi artıq. Tahirlə Aylın yerə uzandırdılar köməkli, uzünü şillələyib cağırdı Tahir qardaşım ac gözlərini, Sərdar ayılmadı duymadı dostunun səsini, Aylın köynəyinin yaxasını acdı üzünü şillələdi – Sərdara: özünə gəl. Tahir tez Sərdarı quçağına alıb apardı maşına Aylında dalınça getdi, gətirib maşının arxa qapısını acıb Sərdarı qoydu oturaçağa, Aylında tez obiri qapıdan kecib əyləşdi yanında. Sərdarı özünə tərəf cəkib tutdu quçaqlayıb, Tahir tez sükan arxasına əyləşib maşını işə salıb qaza basdı, Sərdarı apardılar.

      Nərgiz anasıyla oturub söhbət edirdilər anası – Nərgizə: qızım sənin həyatında birisimi var? Nərgiz utandı anası anladı gülümsəyib, baxdı – qızına: qızım sadəçə bilmək istədim kimdir. Nərgiz utana – utana – anasına: o polisdir, anası polis deyəndə biraz narahat oldu polismi? qızım bizim polislərlə tanışlığımız yox ki? – anasına: o cox yaxşı birisidir, əslində səndə tanıyırsan onu. Anası qızına baxıb, xatırlamadım qızım kimdir? Nərgiz yavaş səslə – anasına: Aylının yaxın dostu Tahirdi, anası xatırlamağa calışdı – Nərgizə: birsini xatırladım o Sərdardı deyəsən. Nərgiz anasına baxmadan utançaq səslə, Sərdarla bir böyüyüblər uşaqlıqdan dostdular bir – biri ilə, anası qızının utandığını görüb coxda üstünə getmədi. Qızım ehtiyatlı ol hər halda, – anasına: Aylının ən yaxın dostudur narahat olma, Aylının dostudur dediyində rahat oldu. Bayaqdan belə desənə qızım, dedim ana sən duymadın Nərgiz qalxıb getdi otağına, anası qızının ardıça baxıb ay mənim utançaq balam.

      Tahirlə Aylın Sərdarı evə gətirmişdilər, həkim gəlib iynə vurmuşdu atası yanında oturmuşdu oğlunun, Tahirdə dayanmışdı yanında ayaq üstə, Aylın otaqdan cıxdı Sərdar