Śledztwo kapitana Brethertona. Annie Burrows

obojga i pomyślałem, że pan pułkownik mógł poczuć się gorzej.

      – Z pewnością można to powiedzieć o jego humorze. Wiem od pani Hutchens, która mieszka vis-à-vis jego apartamentu, że był w okropnym nastroju. Tak bardzo okropnym, że kazał spakować rzeczy i zaprząc konie.

      – Konie?

      – Tak, wyjechał. Zwolnił apartament i zażądał zwrotu pieniędzy. Doszło do scysji między pułkownikiem a agentem, który odmówił zwrotu choćby pensa.

      Harry zastanawiał się, skąd ta dama wiedziała takie rzeczy. Lepiej nie pytać. Ale całe szczęście, że była tak dobrze poinformowana.

      – Wyjechali do domu, do Dorset?

      – Tak. – Brwi lady Mainwaring podjechały do góry. – Widzę, że szybko pan ustalił, skąd pochodzi panna Hutton.

      Niezupełnie. Wiedział to już przed przyjazdem do Bath, ale oczywiście nie wyjawił tego lady Mainwaring.

      – Czy może pani znajoma zna powód wyjazdu państwa Hutton?

      – Niestety nie. Myślałam, że z powodu jego tubalnego głosu nie będzie z tym problemu, ale nawet kucharka, którą wynajęli wraz z domem, nie miała pojęcia, dlaczego tak nagle wyjechali. Kiedy przyszła do pracy w czwartek rano, agent już tam był i awantura trwała na całego.

      Czwartek rano… Czyli panna Hutton wyjechała z Bath nazajutrz po koncercie. Przypadek? A może skutek jego zachowania? Czyżby ktoś zobaczył, jak trzymali się za ręce, i doniósł pułkownikowi?

      Śmiałe uczynki bywają ryzykowne, czasem przynoszą korzyści, ale nieraz kończą się katastrofą.

      Ale szybko dostrzegł wyjście z tej sytuacji. Po prostu zmodyfikuje plan nakreślony przez Rawcliffe’a i Becconsalla. Kazali mu tak skutecznie wkraść się w łaski panny Hutton, żeby zaprosiła go do Lesser Peeving na święta Bożego Narodzenia, on zaś przyśpieszy proces uwodzenia o jeden etap. Pojedzie do Peacombe, małego nadmorskiego miasteczka, i stamtąd spróbuje wydeptać ścieżkę do jej drzwi.