Biblia dla moich parafian.Tom II. Dobra Nowina. ks. Marcel Debyser

pogańskich. Tę samą tendencję synkretyczną znajdujemy dziś jeszcze na niektórych wyspach Oceanu Indyjskiego: Madagaskarze, Reunion, Mauritiusie. Skądinąd trzeba przyznać, że niełatwo jest ustosunkować się do roli aniołów i mocy nadprzyrodzonych, gdyż nie tak dawny jest czas, gdy doktryna dotycząca aniołów była bliższa religiom wschodnim czy żydowskim niż religii chrześcijańskiej. Podobnie, odrzucając postać aniołów jako istot skrzydlatych z religii chaldejskiej, nie można całkowicie zaprzeczyć ich istnieniu. Prawda polega na argumentacji biblijnej, jakiej dokonuje św. Paweł. Te istoty wyższe stanowią wyraz miłości Chrystusa, któremu są poddane i który umieszcza je przy nas, aby pomagały nam pełniej żyć w radości.

      Paweł przestrzega Kolosan przed niebezpieczeństwem grożącym im z powodu przestrzegania szabatów, świąt nowiu oraz świąt żydowskich. Łatwo można zrozumieć urok tych świąt ze względu na ich żarliwość i ekspresyjność. Aby się o tym przekonać, wystarczy uczestniczyć w początku szabatu pod zachodnim murem w Jerozolimie. Kościół ówczesny nie odkrył jeszcze prawdziwych form swego rytualnego wyrazu. To samo niebezpieczeństwo powróci za każdym razem, gdy Kościół będzie lekceważyć ludową formę przedstawiania wiary, co, jak się wydaje, ma dzisiaj miejsce.

      Święty Paweł wskazuje wreszcie na stale zagrażające chrześcijanom niebezpieczeństwo gnostycyzmu – doktryny, która milcząco lub wyraźnie utrzymuje, że dla zbawienia wystarczająca jest znajomość dogmatów wiary. Jest to religia bardziej rozumu niż serca.

      Aktualność Listu do Kolosan

      Pierwszą rzecz, która niewątpliwie jest wciąż aktualna w naszym Kościele, stanowi znaczenie przepowiadania. Zajmujemy się dziś bardzo tym wszystkim, co w określonym środowisku przyczynia się do powstawania Kościoła, a trzeba przypomnieć sobie, że najważniejsze jest głoszenie słowa, tak jak w katechizacji młodych chrześcijan. Rozmaite „trasy” proponowane katechistom powinny być mierzone miarą głoszenia słowa Bożego, a nie nowoczesnością stosowanych metod. Najpiękniejszym podziękowaniem za moją pracę biblijną było wyznanie jednego z moich braci kapłanów: „Dzięki twojej książce po raz pierwszy modliłem się z Biblią”.

      Brak przepowiadania zawsze grozi zrodzeniem się we wspólnocie rozmaitych odchyleń i niebezpieczeństwem powrotu do pogaństwa albo do mojżeszowego legalizmu. Bezpośredni rezultat tej tendencji nie każe na siebie czekać: z łatwością dostrzegamy dziś zbytni liberalizm i niemoralność społeczeństwa permisywnego.

      Istota polega na pierwszeństwie danym Chrystusowi zmartwychwstałemu, z którego wszystko płynie: życie według prawdy „kto traci, ten zyskuje”, nadzieja Jego powrotu, agápe wobec naszych braci, sprawiedliwość i szacunek dla osób, krótko mówiąc wszystko to, o czym marzymy, idąc do nowego świata.

      Gdy Chrystus zmartwychwstały jest środkiem naszej perspektywy, wówczas istoty niebieskie, a zwłaszcza aniołowie, odzyskują swe miejsce, całkiem odmienne niż w religiach pogańskich i żydowskich, lecz nie mniej realne. To anioł w wielkanocny poranek ostrzega święte kobiety, by nie szukały pośród umarłych Tego, który żyje. To anioł rankiem w dzień wniebowstąpienia zapowiada apostołom powrót Jezusa. Są oni, jak w Apokalipsie, posłańcami Baranka i heroldami Jego chwały w niebie. A jeśli zdarza się, że przyjaciel Chrystusa jest w niebezpieczeństwie, Jezus posyła swego anioła, by go uwolnić. Święty Piotr natychmiast po uwolnieniu z więzienia przyznaje: „Teraz wiem naprawdę, że Bóg posłał swego anioła, by mnie uwolnić”. Chodzi o to, by rozpoznać przejście anioła w naszym życiu i podziękować za nie Panu.

      Aktualność Listu do Kolosan odczuwamy także z uwagi na rolę uwewnętrznienia wiary. Także dzisiaj jesteśmy zabezpieczeni przed pewnym gnostycyzmem. Daje się odczuć pilna potrzeba powrotu do religii serca, angażującej całą naszą istotę, choćby nawet trzeba było zrezygnować z ustalonych idei i z materializmu, w którym żyjemy. Warto zastanowić się także nad moralnością rodzinną zawartą w Liście do Kolosan. Niezwykle ważne, by w ramach tej moralności każdy właściwie się usytuował, w harmonijnej relacji z innymi, i by wychowawcy usilnie starali się ukazywać znaczenie tej relacji młodym ludziom, którzy są im powierzeni. Widzę wspaniały temat do refleksji: wychowanie według Biblii.

      Wreszcie, lektura Listu do Kolosan pozwala nam odkryć znaczenie ducha apostolskiego i misjonarskiego od samych początków Kościoła. Święty Paweł natychmiast gromadzi wokół siebie ekipę. Dla nas bardzo ważne jest, by dostrzec, jak ów duch misjonarski ożywia całą grupę apostoła. Wyjątkowa jakość stosunków między Pawłem a towarzyszami wyjaśnia prawdopodobnie skuteczność jego działania, i odwrotnie: zapał apostolski jest źródłem ich przyjaźni.

      Rozdział dziewiąty

      List do Efezjan

      Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec

      Pana naszego, Jezusa Chrystusa;

      On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym

      na wyżynach niebieskich – w Chrystusie.

      W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata,

      abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.

      Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych

      synów poprzez Jezusa Chrystusa,

      według postanowienia swej woli,

      ku chwale majestatu swej łaski,

      którą obdarzył nas w Umiłowanym.

      W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków,