– КДБ … -поправил сынок і, накатанай ў глыбіні ноздраў башик сухіх сопляў, выцягнуў, паглядзеў на яго і, пракусіў яго ікламі, выплюнуў, зморшчыўшы нос. -тьфу.., салёная.
– НЕ жары Казюля, што цябе маці не корміць?! -возмутился бацька.
– Не, ты корміш.
– Я зарабляю на корм. А маці варыць і корміць з таго, што я зарабіў. Зразумета?
– Прынята, зразумета, прыём…
– Малайчына, твой бацька, а ты …?
Сын ўстаў у па стойцы «смірна», як намуштраваных яго бацька.
– Малайцы ў канюшні стаяць, а я Малайчына.!!..
– .. Засранец… хе-хе-хе… салага. -Оттила пляснуў па карку сыну пяшчотна, але Ізя, адскочыў і нанёс контр ўдар прям в пятак (нос) бацьку, як ён вучыў.
– Ух..– узбадзёрыўся Оттила, схаваўшы боль, рука толькі тузанулася, і вочы слёз, -Ну так, корміць вас маці ці не?
– Корміць. Смачна корміць … -сынок стаў калупаць у левым вуху … -а мы з СЕСТРЁНКА тады хто?
– А вы з СЕСТРЁНКА?.. А вы -НАРОД! -улыбнулся бацька і апрануў акуляры, спусціўся са стала на крэсла і прыступіў пісаць далей, устаўшы на каленкі, каб вышэй было.
– А што, значыць, тады да нашай ЎЛАДЫ, на тым тыдні.. гэта.. іншы Прэзідэнт прыходзіў.., Амерыканскі, КДБ спіць, а народ хвалюецца?
– Які яшчэ такі Прэзідэнт? -вылупил вочы татка з пад ачкоў.
– А той, які з Уладай ў пакоі зачыняецца, калі ты ў прыбіральні па тры гадзіны сядзіш,..
– І што потым?
– ..потом, яны смяюцца і ахкаюць, як кошкі ў сакавіку на вуліцах ноччу, далей нават вішчаць, як парасяты, калі іх кастрыруюць. А выходзяць – як пасля лазні – мокрыя.
– А я ў гэты час дзе? -затрясся бацька.
– А ты яшчэ ў прыбіральні гадзіну сядзіш.., а потым, як заўсёды орёшь: «прынясіце паперу!!!».
– Вось, ссука!!. -вырвалось з ашчэрам зубоў генерала клапы.
– А што такое «сука»?
– Не смей так больш гаварыць. Добра?
– паняццямі, прынята, амін. -опять ўстаў, у па стойцы Ізя.
– Табе баявое заданне, даведацца хто гэты другі Прэзідэнт.
– Ужо даведаўся. Гэта твой падначалены – Инцефалопат Арутун Карапетович.
– Гэты стары? Ён жа старэйшы за яе на трыццаць гадоў, а мяне на сорак тры. Хэ.. вось дурніца, ён жа сваяк?! – прыкалоўся Клоп і пачаў пісаць далей.
– Ха-ха-ха-ха!!!! -немного пазней, нечакана выбухнуў бацька і ледзь не ёпнулся з крэсла. Вось як ён засмяяўся, што нават словам цэнзурных не растлумачыць, толькі матам. Але ўтрымаўся за плячо сына. -Ой, ха-ха, добра, ідзі, мне працаваць трэба, а гэтаму іншаму прэзідэнту ў кішэні і чаравікі закаціў яйкі курыныя, якія ў халадзільніку ляжаць.
– Хі-хі, -молча усміхнуўся Ізя, -а можа кактус?
– Што хочаш…
Сын узрадаваўся і ўцёк у першую палову бараку.
Другі галоўны герой і першы памочнік ўчастковага – яфрэйтар Инцефалопат Арутун Карапетович, былы гасторбрайтер, уладкаваўся на працу ў пенсійным сярэднім узросце, адзіна з-за жонкі Оттилы,