55
A. Walicki,
56
В. Мильдон,
57
Н. Ильин,
58
В. Зеньковский
59
С. Левицкий,
60
С. Булгаков,
61
Jak to jasno i jednoznacznie stwierdza Andrzej Walicki, „Hercen nie był i nie chciał być myślicielem religijnym” (A. Walicki,
62
N. Bierdiajew,
63
M. Malia,
64
Иванов-Разумник,
65
Jak pisze Andrzej Walicki, „Hercen był dla Berlina autorytetem, z którym konfrontował swe własne decyzje, zastanawiając się, jakie stanowisko zająłby on w tej czy innej sprawie”, i wcześniej: „można zasadnie twierdzić, że odkrycie koegzystencji niewspółmiernych wartości w światopoglądzie Hercena było jednym ze źródeł Berlinowskiego pluralizmu wartości” (A. Walicki,
66
Berlin – pisze Walicki – „portretował Hercena jako egzystencjalistycznego filozofa przypadkowości życia, traktowanej jako warunek wolności” (tamże, s. 20); por. także J. Uglik,
67
I. Berlin,
68
Tamże, s. 197, 207.
69
Na co zwraca uwagę, za Iwanowem-Razumnikiem, Andrzej Walicki (A. Walicki,
70
Por. H. Rarot,
71
Jak pisze bliski ujęciu Berlina Andrzej Walicki, myśl Hercena to „unikalne połączenie przenikliwego sceptycyzmu z iście rosyjską zdolnością do ideowego zaangażowania” (A. Walicki,
72
I to pomimo różniącego Hercena od omawianych przez Walickiego rosyjskich filozofów liberalnych nihilizmu prawnego (por. A. Walicki,
73
Д. Чижевский,
74
A. Kamiński,
75
Por. tamże, s. 256–258.
76
Tamże, s. 111.
77
Tamże, s. 139.
78
Tamże, s. 145, 169 (w ostatniej frazie Kamiński cytuje Iwana Panajewa).
79
Tamże, s. 171.
80
Tamże, s. 174.
81
Tamże, s. 203.
82
Tamże, s. 249.
83
M. Bakunin,
84
Tamże, s. 156.
85
Tamże, s. 152.
86
Tamże, s. 127.
87
Tamże, s. 128.
88
Tamże, s. 141.
89
Tamże, s. 129–130.
90
Tamże, s. 134, 135.
91
Tamże, s. 128.
92
Tamże, s. 144.
93
Tamże, s. 129.
94
Tamże, s. 130.
95
Tamże, s. 135, 136.
96
Tamże, s. 139.
97
Tamże, s. 142.
98
Tamże, s. 131.
99
Tamże, s. 129.
100
Tamże, s. 130–131.
101
Tamże, s. 135.
102
Tamże.
103
Tamże, s. 131.
104
Tamże, s. 140–141.
105
Tamże, s. 143.
106
Tamże, s. 153.
107
Tamże, s. 156.
108
В.В. Зеньковский,