● dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
● nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,
b) jeżeli przed dniem 1 stycznia 1995 r. zostały nabyte, lecz nie zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
c) oddanych do nieodpłatnego używania – za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania,
21. odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki niebędącej osobą prawną w postaci wkładu niepieniężnego, stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),
22. wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, nie zaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa,
23. opłat sankcyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wpłacie do budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego,
24. strat (kosztów) powstałych w wyniku utraty dokonanych przedpłat (zaliczek, zadatków) w związku z niewykonaniem umowy.
25. poniesionych wydatków oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub wykonanych usług, wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, tzn. dokonanych w związku z czynnościami zabronionymi przez prawo;
26. wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów) zwolnionych z podatku, takich jak dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia ze środków publicznych i funduszy UE;
27. wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów) zwolnionych z podatku, takich jak dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia ze środków publicznych i funduszy UE.
UWAGA!
w dacie ich zbycia lub likwidacji.
Podatek od towarów i usług nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, za wyjątkiem:
a) podatku naliczonego:
● jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świad czenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
● w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego,
b) podatku należnego w przypadku:
● importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
● przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.
Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, należny podatek VAT w związku z przekazaniem na cele reklamy jest kosztem. Należy go wykazać w kol. 13. Przekazanie towarów bądź świadczenie usług na cele reprezentacji i reklamy nie jest przychodem w rozumieniu przepisów dotyczących podatku dochodowego.
7.3. Reprezentacja i reklama
Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (updof, PIT), nie są uważane za koszty uzyskania przychodu koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Oznacza to, że zrezygnowano z limitowania kosztów reprezentacji i niepublicznej reklamy do 0,25% przychodów.
Same wydatki na reprezentację nie stanowią już natomiast kosztu podatkowego.
UWAGA!
RZE KSIĘGI BYŁA TO KOLUMNA 12).
W wyniku zmian od początku 2007 r. koszty reklamy (np. uczestnictwo w giełdach, targach, wystawach oraz wydatki na foldery, ulotki reklamowe itp.) nie podlegają żadnym limitom, bez względu na charakter reklamy. Do wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodu można więc zaliczyć wydatki poniesione na rzecz reklamy, bez względu na rodzaj odbiorcy. Natomiast nie stanowią kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Problem w tym, że w ustawie brak jest definicji reklamy. Organy podatkowe często odwołują się do określenia tego terminu w Słowniku języka polskiego, gdzie występuje następująca definicja: „reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, usługach, miejscach i możliwościach nabycia towarów lub korzystania z określonych usług”. Może to być np. rozpowszechnianie wiadomości o towarach za pomocą ogłoszeń w prasie, radiu, telewizji, rozwieszanie plakatów czy prezentacje dla określonego kręgu osób. Jest to rozpowszechnianie pochlebnych informacji o firmie i jej produktach i usługach oraz możliwościach ich nabycia. W praktyce może okazać się, że podatnicy mogą mieć problemy z rozdzieleniem tych pojęć. Wystarczy na przykład, że w czasie prezentacji produktu dla określonej grupy odbiorców, podatnik wręczy prezenty uczestnikom prezentacji i już pojawi się problem, czy działanie to można włączyć w działania reklamowe i na jakich warunkach, czy jest to wydatek na cele reprezentacyjne, nawet jeżeli ma on bezpośredni związek z prezentowanym towarem czy usługą.
Ponadto zniesienie możliwości zaliczania w koszty wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, powodowało, że koszty spotkań biznesowych w restauracji nie były w żadnym zakresie kosztami uzyskania przychodu. Takie rozstrzygnięcia były sprzeczne ze standardami prowadzenia działalności gospodarczej w Unii Europejskiej i z pewnością wzbudzały sprzeciw podatników. Typowymi wydatkami na cele reprezentacyjne są np.: kolacje z kontrahentem, przyjęcia, bankiety. Tu ustawodawca założył wprost, że od 2007 r. nie można zakupu tych usług zaliczyć w koszty. W pojęciu reprezentacji mieszczą się też przekazywane kontrahentom upominki, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.
Jednakże w 2013 r. w interpretacji ogólnej dotyczącej wspomnianego przepisu17 Minister Finansów nieco łagodniej wyjaśnił kwestię możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatników wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów podawanych podczas spotkań z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. Zauważył, iż NSA w wydanym 17 czerwca 2013 r., w składzie 7 sędziów, wyroku (sygn. akt II FSK 702/11) podkreślił potrzebę