Terapia zajęciowa. Отсутствует

– to znaczy możliwy do osiągnięcia

      Terminowy – to znaczy określony w czasie

      Jeżeli cel lub cele zostały ustanowione, należy przygotować plan ich realizacji. Konstrukcja planu powinna być przejrzysta i czytelna – jego poszczególne punkty powinny w jasny sposób odnosić się do poszczególnych celów. W planie zawiera się informacje dotyczące czasu realizacji poszczególnych punktów, niezbędnych warunków oraz potrzebnych środków/zasobów (sprzęt, miejsce, sposób finansowania, pozyskiwania środków itp.). Należy również zawrzeć informację o osobach zaangażowanych w realizację planu, łącznie z terapeutą zajęciowym i pacjentem – podać zakres ich działań, obowiązki i powinności, sposoby i częstotliwość komunikacji. Realizacja planu objęta jest monitoringiem (krok 6), a następnie ewaluacją (krok 7), dlatego konstrukcja zarówno celów, jak i planu powinna umożliwiać określenie, czy cel został osiągnięty oraz w jakim stopniu; informacje o metodach ewaluacji powinny być zawarte w planie. Zakres możliwych działań w procesie terapii zajęciowej jest bardzo szeroki – od podejścia tzw. hands on, czyli bezpośredniej pracy z pacjentem, np. rehabilitacja ręki przez projektowanie ortez, do pracy ze społecznościami, w zależności od indywidualnego przypadku oraz stosowanej ramy odniesienia (należy podać w planie).

      Plan powinien zostać udokumentowany.

      4.3.5. Implementacja planu (Implement the plan)

      W tym kroku ważne jest, aby przy aktywnym wsparciu terapeuty w implementację planu zaangażować pacjenta. Realizacja planu kształtuje zarówno w pacjencie, jak i terapeucie wiele umiejętności miękkich (wymaga współpracy, komunikacji, otwartości), jak również facylituje aktywne wykorzystanie umiejętności terapeuty zajęciowego.

      Implementacja planu objęta jest monitoringiem i dokumentacją.

      4.3.6. Monitoring i modyfikacja (Monitor and modify)

      Podczas realizacji planu prowadzony jest ciągły, konstruktywny monitoring, którego celem jest ocena, czy stosowane strategie umożliwiania sprostają założonym celom. Innymi słowy, monitoring ma za zadanie określić, czy plan jest realizowany zgodnie z założeniami oraz czy prowadzi do osiągnięcia wyznaczonych celów. Monitoringu dokonuje terapeuta zajęciowy i w zależności od wyników może wprowadzać drobne zmiany (modyfikacje) w planie albo w celach terapii. Zmiany te najczęściej obejmują zwiększenie stopnia trudności lub złożoności zajęć, nawiązanie współpracy z organizacją, stworzenie dodatkowej adaptacji i inne. Modyfikacje planu są wykonywane w przypadkach, gdy w trakcie jego implementacji pojawią się nowe trudności – zajdą zmiany dotyczące osoby, środowiska lub zajęcia. Modyfikacją należy objąć również sytuację, gdy odpowiedź na plan okaże się inna niż oczekiwana. Wówczas konieczne może się okazać wykonanie ponownej oceny lub ułożenie nowego planu.

      4.3.7. Ewaluacja wyników (Evaluate outcome)

      Gdy plan zostanie zrealizowany, należy określić, czy zakładane cele zostały osiągnięte. Występują trzy możliwości:

      1. Cele zostały osiągnięte, nie zidentyfikowano innych problemów wymagających interwencji terapeuty zajęciowego

      2. Cele zostały osiągnięte, zidentyfikowano inne problemy wymagające interwencji terapeuty zajęciowego. W tym przypadku, jeżeli jest możliwość wydłużenia terapii oraz są chęci zarówno po stronie pacjenta, jak i terapeuty, następuje ponowna identyfikacja celów pacjenta, ułożenie planu itd.

      3. Cele nie zostały osiągnięte. W tym przypadku terapeuta i pacjent podejmują wspólną decyzję, czy zakończyć współpracę, czy ułożyć nowy plan.

      Sposób ewaluacji jest różny, w zależności od sytuacji. Zazwyczaj, aby porównać efekty terapii ze stanem sprzed terapii, powtarza się ocenę wykonywaną w kroku 3, tzn. wykonuje się te same kwestionariusze, prowadzi obserwację wykonywania czynności itd. W przypadku gdy używano kwestionariusza COPM, należy w kroku 7 wykonać ponownie krok 3 i 4, tj. ocenić wykonanie i satysfakcję z wykonania wybranych czynności. Ewaluacja powinna zostać udokumentowana. Jej wynik świadczy o powodzeniu i skuteczności terapii.

      4.3.8. Zakończenie współpracy (Conclude/Exit)

      Pożądany koniec współpracy wyznacza spełnienie wszystkich celów pacjenta. Gdy cele nie zostały zrealizowane, pacjent nie jest usatysfakcjonowany efektem terapii lub nie ma możliwości przedłużenia terapii dla realizacji wszystkich celów, terapeuta powinien wysłuchać pacjenta, starać się zrozumieć jego punkt widzenia, ale również przedstawić własny, tak aby współpraca została zakończona w atmosferze szacunku i zrozumienia.

      Jeżeli jest taka możliwość, terapeuta powinien poinformować pacjenta o możliwości powrotu do terapii. Dodatkowo pacjent może otrzymać od terapeuty kopię dokumentacji lub rekomendację na przyszłość.

      Zastanów się

      Na czym polegałaby terapia zajęciowa w następującym przypadku? Postaraj się, uwzględniając kontekst społeczny, praktyki oraz ramy odniesienia, opisać poszczególne kroki CPPF.

      Karolek (lat 6) ma mózgowe porażenie dziecięce. Ze względu na swoją chorobę porusza się, korzystając z chodzika. Chłopiec codziennie jest wożony samochodem na rehabilitację. Niestety, nie jest w stanie samodzielnie wsiąść do samochodu, dlatego jest do niego wkładany przez mamę. Terapeuta zajęciowy ustalił, że dla mamy, mającej problemy z kręgosłupem, wnoszenie dziecka do samochodu jest dużą uciążliwością i podstawowym problemem.

      4.4. Podsumowanie

      Znajomość poszczególnych elementów procesu CPPF poparta umiejętnościami wykorzystania tej wiedzy w praktyce jest niezwykle przydatna w pracy terapeuty zajęciowego. Pozwala terapeucie kompetentnie podejść do pacjenta i doświadczanych przez niego trudności, zrozumieć złożone zależności pomiędzy osobą a środowiskiem i profesjonalnie zaplanować i przeprowadzić terapię, osiągając jej cele, poprawę jakości życia poprzez pełniejsze zaangażowanie osoby w codzienne działania lub poprzez umożliwienie wykonywania wymarzonych aktywności.