A Christian Directory, Part 4: Christian Politics. Richard Baxter. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Richard Baxter
Издательство: Public Domain
Серия:
Жанр произведения: Зарубежная классика
Год издания: 0
isbn:
Скачать книгу
many particular laws about little matters breed contention. Alex. Severus would have distinguished all orders of men by their apparel: sed hoc Ulpiano, et Paulo displicuit; dicentibus plurimum rixarum fore, si faciles essent homines ad injurias. And the emperor yielded to them. Lamprid. in Alex. Severus. Lipsius, ubi leges multæ, ibi lites multæ et vita moresque pravi. Non multæ leges bonos mores faciunt, sed paucæ fideliter servatæ.

74

N. B. Quæ habet Andrews Tort. Tort. p. 310. Quando et apud vos dictio juris exterior, clavis proprie non sit: eamque vos multis sæpe mandatis, qui liacorum in sorte sunt, exortes sane sacri ordinis universi.

75

Lege Epist. Caroli Calvi ad Papam inter Hinc mari Rhemensis Epistolas Cont. Papæ Usurpationes. Isidor. Hispal. sent. iii. cap. 51. Cognoscant principes seculi, Deo debere se rationem reddere propter ecclesiam quam a Christo tuendam suspiciunt. Nam sive augeatur pax et disciplina ecclesiæ per fideles principes, sive solvatur, ille ab eis rationem exigit, qui eorum potestati suam ecclesiam credidit. Leo Epist. ad Leonem Imp. Debes incunctantur advertere, regiam potestatem, tibi non solum ad mundi regimen, sed maxime ad ecclesiæ præsidium esse collatam. See the judgment of Jo. Parisiensis, Franciscus Victoria, and Widdrington in Grot. de Imper. pag. 23. Lege Lud. Molinæi Discourse of the Powers of the Cardinal Chigi.

76

Perjurii pœna divina exitium, humana dedecus. Cicero. Agesilaus sent thanks to his enemies for their perjury, as making then no question of their overthrow. Perjuri numinis contemptores. Plutarch. Theodosius execrabatur cum legisset superbiam dominantium, præcipue perfidos et ingratos. Paul. Diaconus, 1. 2.

77

See the instance of loyalty in Mascelzer against his own brother Gildo (a rebel). Paul. Diacon. lib. iii. initio.

78

Bilson of Subject, p. 236. Princes have no right to call or confirm preachers, but to receive such as be sent of God, and give them liberty for their preaching, and security for their persons: and if princes refuse so to do, God's labourers must go forward with that which is commanded them from heaven; not by disturbing princes from their thrones, nor invading their realms, as your holy father doth, and defendeth he may do; but by mildly submitting themselves to the powers on earth, and meekly suffering for the defence of the truth, what they shall inflict. So he.

79

Prov. xvi. 7.

80

Rom. xiii. 1-4; xi. 36.

81

Si aliquid; jusserit proconsul, aliud jubeat imperator, nunquid dubitatur, illo contempto, illi esse serviendum? Ergo si aliud imperator, aliud jubeat Deus, quid judicatur? Major potestas Deus: da veniam O imperator. August, de Verb. Domin. Matth. Serm. 6.

82

Vetus est verumque dictum, Miser est imperator cui vera reticentur. Grotius de Imp. p. 245. Principi consule non dulciora, sed optima; is one of Solon's sentences in Laert. de Solon. Therefore it is a horrid villany of the Jesuits, which is expressed in Secret. Instruct. in Arcanis Jesuit. p. 5-8, 11. To indulge great men and princes in those opinions and sins which please them, and to be on that side that their liberty requireth to keep their favour to the society. So Maffæinus, 1. iii. c. 11. in vita ipsius Loyolæ. Alexander Severus so greatly hated flatterers, that Lampridius saith, Siquis caput flexisset aut blandius aliquid dixisset, uti adulator, vel abjiciebatur, si loci ejus qualitas pateretur; vel ridebatur ingeuti cachinno, si ejus dignitas graviori subjacere non posset injuriæ Venit ad Attilam post victoriam Marullus poeta ejus temporis egregius, compositumque in adulationem carmen recitavit: in quo ubi Attila per interpretem cognovit se Deum et Divina stirpe ortum vanissime prædicari, aspernatus sacrilegæ adulationis impudentiam, cum autore carmen exuri jusserat. A qua severitate subinde temperavit, ne scriptores cæteri a laudibus ipsius celebrandis terrerentur. Callimach. Exp. in Attila, p. 353.

83

Melch. Adam. in vit. Barth. Pitisci.

84

It was one of the Roman laws of the twelve tables, Justa imperia sunto, iisque cives modeste ac sine recusatione parento.

85

Eccl. Polit. lib. viii. p. 224.

86

On second thoughts this case is fullier opened afterward.

87

Leg. quæ de Grotio post, p. 731.

88

So Hollingshed maketh parliaments so mighty as to take down the greatest kings, &c.

89

As Aug. Traj. the Antonines, &c. It is confessed that most historians write much for liberty against tyranny. But the heathens do it much more than the christians.

90

Langius saith, that in his own hearing, Jodocus Præses Senat. Mechlin. Magna contentione tuebatur, neminem posse vel unius legis intelligentiam consequi, qui quicquam sciret in bonis literis, et addebat, vix esse tres in orbe qui leges Cæsareas intelligerent.

91

Read Bishop Andrews Tort. Tort., Bishop Bilson of Christian Subjection, Robert Abbot, Jewel, Field, &c., who will fully show that true church power is no way injurious to kings. De regum authoritate, quod ex jure divino non sit Tortus probat: asseri enim scriptorum sententia communi: at nec omnium, nec optimorum. Andr. Tort. Tort. p. 384.

92

Just such occasions as papists bring against the reformers, did the heathens bring against the christians, as you may see in Eunapius in Ædesio. At egregii illi viri et bellicosi confusis perturbatisque rebus omnibus debellasse Deos incruentis quidem, sed ab avaritiæ crimine non puris manibus gloriabantur, sacrilegium et impietatis crimen laudi sibi assumentes, idem postea in sacra loca invexerunt Monachos, sic dictos homines quidem specie, sed vitam turpem porcorum more exigentes, qui in popatulo infinita et infanda scelere committebant, quibus tamen pietatis pars videbatur, sacri loci reverentiam proculcari. O partiality!

93

Rom. xii. 17, 19, 20; Luke vi. 28-30; Matt. v. 39-41; Luke xx. 25, 26.

94

Le Blanc in his Travels, p. 88, saith of some heathen kings, They are all jealous of our religion, holding, that the christians adore one God, great above the rest, that will not suffer any others; and that he sets a greater esteem and value upon innocent, poor, and simple people, than upon the rich, kings and princes; and that princes had need to preserve to themselves the affections and esteem of their subjects, to reign with greater ease.

95

So Bishop Bilson of Subject, p. 243. Princes be supreme; not in respect that all things be subject to their wills, which were plain tyranny, not christian authority: but that all persons within their realms are bound to obey their laws, or abide their pains. So p. 242.

96

The differences are oft among the lawyers which set the commonwealth on fire, and then they are charged on divines, e. g. Grotius de Imper. p. 55. Si arma in eos reges sumpta sunt in quos totum populi jus translatum erat, ac qui proinde non precario sed proprio jure imperabant, laudari salva pietate non possunt, quemcunque tandem prætextum aut eventum habuerint. Sin alicubi reges tales fuere qui pactis, sive positivis legibus, et senatus alicujus aut ordinum decretis astringerentur, in hos ut summum imperium non obtinent, arma ex optimatum tanquam superiorum sententia, sumi, justis de causis potuerint. Multi enim reges, etiam qui sanguinis jure succedunt, reges sunt nomine magis quam imperio – Sed fallit imperitos quod illam quotidianam et maxime in oculos incurrentem rerum administrationem, quæ sæpe in optimatum statu penes unum est, ab interiore reipublicæ constitutione non satis discernunt. Quod de regibus dixi, idem multo magis de iis acceptum volo, qui et re et nomine non reges sed principes fuere, h. e. non summi, sed primi. p. 54.

97

Jactavit caput inter præcisos phanaticos et genitalia sibi devinxit, &c. Lamprid.

98

Eunapius saith of his master Chrysanthius, that when Julian had made him, Primarium pontificem totius illius ditionis, in munere tamen suo non morose ac superbe se gessit; junioribus urgendo haud gravis (sicut plerique omnes in unum consentientes, callide ferventerque faciundum censebant); neque christianis molestus admodum: quippe tanta erat morum in eo lenitas atque simplicitas, ut per Lydiam propemodum ignorata fuerit sacrorum in pristinum restitutio. Eo factum est, ut cum priora aliter cecidissent, nihil innovatum neque mutatio insignis accepta videretur, sed præter expectationem cuncta placide sapirentur. Moderation in a heathen was