A Christian Directory, Part 4: Christian Politics. Richard Baxter. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Richard Baxter
Издательство: Public Domain
Серия:
Жанр произведения: Зарубежная классика
Год издания: 0
isbn:
Скачать книгу
id="n44">

44

So lib. viii. p. 211, 218, 220.

45

Lib. viii. p. 195. Trita in scholis, neminem sibi imperare posse; neminem sibi legem posse dicere, a qua mutata voluntate nequeat recedere: summum ejus esse imperium qui ordinario jure derogare valeat. Et quibus evincitur jus summæ potestatis non limitari per legem positivum. Hinc et Augustinus dixit imperatorem non esse subjectum legibus suis. – Grotius de Imp. p. 149, 150.

46

Hanc video sapientissimorum fuisse sententiam. Legem nec hominum ingeniis excogitatam, nec scitum aliquod esse populorum; sed æternum quiddam, quod universum mundum regeret, imperandi prohibendique sapientia. Cicero de Leg.

47

How considerable a part of England is London! Yet in this convocation, which hath made the new changes in the liturgy and book of ordination, London had not one clerk of their choosing: for being to choose but two, they chose only Mr. Calamy and myself; who were neither of us accepted, or ever there. Now if your opinion be true; Quær. 1. Whether you make not this convocation's decrees to be but counsels to us? 2. Or at least whether the city of London, or the London ministers, be not made free from detriment, as not consenters? You will free them and me, especially from detriment for our not conforming to this convocation's acts as such; upon reasons which I do not own myself, as generally by you laid down.

48

Potestas maritalis est a Deo: applicatio ejus potestatis ad certam personam ex consensu venit quo tamen ipsum jus non datur. Nam si ex consensu daretur, posset consensu etiam dissolvi matrimonium, aut conveniri ne maritus fœminæ imperaret. Quod minime verum est. Imperatoria potestas non est penes electores: ergo nec ab ipsis datur; sed ab ipsis tamen certæ personæ applicatur. Jus vitæ et necis non est penes cives antequam in rempublicam coeant. Privatus enim jus vindictæ non habet: ab iisdem tamen applicatur ad cœtum aut personam aliquam. Grotius de Imperio, p. 270.

49

Greg. Nazianzen cited by Bilson of Subjection, p. 361. Thou reignest together with Christ; rulest with him; thy sword is from him; thou art the image of God.

50

Victor. Utic. saith of Victorianus proconsul of Carthage, that even to an Arian persecuting, usurping tyrant, Pro rebus sibi commissis semper fidelissimus habebatur; and the like of Sebastian and others, p. 460.

51

Mark vii. 10; x. 19.

52

Lamprid. saith of Alex. Severus that, Amavis literatos homines, vehementer eos etiam reformidans, nequid de se asperum scriberent. Universal. Histor. p. 132. Tiberius bellua luto et sanguine macerata; sui tegendi peritissimus artifex; totus tamen posteritatis oculis patuit, Deo hypocrisim detractione larvæ; plectente.

53

Matt. xviii. 6; Mark ix. 42; Luke xvii. 2; Jude 7-9.

54

Sext. Aurel. Victor, de Calig. De quo nescio an decuerit memoriæ prodi, nisi forte quia juvat de principibus nosse omnia, ut improbi saltem famæ metu talia declinent.

55

They are dangerous passages which Petrarch hath, though a good, learned, and moderate man. Dial. 49. Non tot passim essent domini nec tam late furerent, nisi populi insanirent et cuique civium pro se charior foret res privata quam publica; voluptas quam gloria, pecunia quam libertas, vita quam virtus – Et statim – Et sane si vel unum patria civem bonum habeat, malum dominum diutius non habebit. The meaning is too plain; abundance of the most learned writers have such passages which must be read with caution; though I would draw none to the other extreme. Petrarch's 68 Dial. and 85 Dial. de bono domino, is as smart as the former; but yet speaketh not all that contra reges, which he doth contra dominos. However he says that, Inter regem et tyrannum non discernunt Graii, &c. – So Sir Thomas More in his Poems: Regibus e multis regnum bene qui reget unum: vix tamen unus erit, si tamen unus erit. And that of Senec. Trag. ult. Tantum ut noceat, cupit esse potens. —

56

Bias interrogatus, quidnam esset difficile? Ferre, inquit, fortiter mutationem rerum in deterius. Laert. p. 55.

57

Phil. iii. 7, 8, 11, 12.

58

Univers. Hist. p. 140. Dicas imperatorem orbis Epictetum, Neronem mancipium: irrisum esse summo fastigio, cum servaret dignus, imperaret indignus; nullumque esse malum, quin aliqua boni gutta cordiatus.

59

Numb. xvi.

60

Psal. xii. 6, 7; Prov. xvi. 18; xix. 13.

61

Matt. vii. 1-3.

62

Object. Si id juris orbis obtineat status religionis erit instabilis; mutato regis animo religio mutabitur. Resp. Unicum hic solatium in Divina est providentia; omnium animos Deus in potestate sua habet; sed speciali quodam modo cor regis in manu Domini. Deus et per bonos et per malos reges opus suum operatur. Interdum tranquillitas, interdum tempestas ecclesiæ utilior. Nempe si pius est qui impepat, si diligens lector sacræ Scripturæ, si assiduus in precibus, si Ecclesiæ Catholicæ reverens, si peritos attente audiens, multum per ilium proficit veritas. Sin distorto est et corrupto judicio, pejus id ipsi cedit quam ecclesiæ. Nam ipsum grave manet judicium regis ecclesiæ, qui ecclesiam inultam non sinet. Grotius de Imper. p. 210. John xviii. 36.

63

Dicunt Stoici, sapientes non modo liberos esse verum et reges: cum sit regnum imperium nemini obnoxium, quod de sapientibus solis asseritur. Statuere enim oportere principem de bonis et malis; hæc autem malorum scire neminem. Similiter ad magistratus, et judicia et oratoriam solos illos idoneos, neminemque malorum. Laert. in Zenone.

64

Eam rempublicam optimam dicunt Stoici, quæ sit mixta ex regno et populari dominatu, optimorumque potentia. Laert. in Zenone.

65

Bad people make bad governors: in most places the people are so wilful and tenacious of their sinful customs, that the best rulers are not able to reform them. Yea many a ruler hath cast off his government, being wearied with mutinous and obstinate people. Plato would not meddle with government in Athens. Quia plebs altis institutis et moribus assueverat. Laert. in Platone. And many other philosophers that were fittest for government, refused it on the same account, through the disobedience of the people.

66

Of these things see my propositions of the difference of the magistrate's and pastor's power to Dr. Lud. Moul.

67

The Rex sacrorum among the Romans, was debarred from exercising any magistracy. Plut. Rom. Quest. 63.

68

See Bilson of Subject. p. 238, 256. Princes only be governors in things and causes ecclesiastical; that is, with the sword. But if you infer, ergo, Bishops be no governors in those things, meaning, no dispensers, guiders, nor directors of those things, your conclusion is larger, &c. So p. 256.

69

It was somewhat far that Carolus Magnus went to be actual guide of all in his chapel in reading even in all their stops, as it is at large declared by Abbas Usperg. Chron. pag. 181.

70

Bishop Bilson, pag. 313. We grant they must rather hazard their lives, than baptize princes which believe not, or distribute the Lord's mysteries to them that repent not, but give wilful and open signification of impiety, &c. Beda Hist. Eccles. lib. ii. c. 5, telleth us, that Melitus bishop of London, (with Justus,) was banished by the heirs of king Sabereth, because he would not give them the sacrament of the Lord's supper, which they would needs have before they were baptized.

71

Bishop Andrews in Tort. Tort. p. 383. Cohibeat Regem Diaconus, si cum indignus sit, idque palam constet, accedat tamen ad sacramentum: cohibeat et medicus si ad noxium quid vel insalubre manum admoveat: cohibeat et equiso inter equitandum adigat equum per locum præruptum, vel solebrosum, cui subsit periculum: etiamne medico? etiamne equisoni suo subjectus rex? Sed de majori potestate loquitur; sed ea, ad rem noxiam procul arcendam. Qua in re charitatis semper potestas est maxima. Here you see what church government is, and how kings are under it, and how not, in Bishop Andrews' sense.

72

Bilson, p. 399, saith, The election of bishops in those days belonged to the people, and not the prince, and though Valens by plain force placed Lucius there, yet might the people lawfully reject him as no bishop, and cleave to Peter their pastor.

Скачать книгу