CELIL OKER-ÖZEL BASKI-BIR SAPKA BIR TABANCA. Celil Oker

doğru yaslandı.

      “Bol kahve. Bir şeker. Süt yok.”

      Peşrevde kimin ağır bastığından emin olamayarak mutfağa yöneldim. Dur bakalım, dedim kendi kendime. Yaptığım en hızlı kahvelerden birini yaptım. İki kupayı kulplarından tutarak döndüm içeriye.

      Kıçımı kendi koltuğuma, kahveleri koltukların arasındaki sehpaya bıraktım.

      Ben de geriye doğru yaslandım koltuğumda. Bacak bacak üstüne attım. Bekledim.

      Kahveden içmesini ya da konuşmasını.

      Üçüncü bir şey yaptı.

      Bölüm 6.7

      Paltosunun cebinden bana ikram edeceği sigarayı çıkarıyormuşçasına ağır hareketlerle bir tabanca çıkardı. Sig’den daha küçük bir tabancaydı ama yine de namlusundan size doğru döne döne gelecek nesneler öldürücü olabilirdi.

      “Bu ne?” dedim.

      “Karadeniz üretimi, altı mermi, bir de namluda, bir tabanca,” dedi elindekini karnıma doğru tutarak. “Küçümsemeyin, işe yarar.” Peki eli titremiyordu.

      “Çıkarır çıkarmaz tetiğe basmadığınıza göre, benden bir şey isteyeceksiniz herhalde,” dedim.

      Sol elini uzatıp kahvesinden bir yudum aldı. Tadını denetliyormuş gibi damağını şaklattı yudumladıktan sonra.

      “Güzel,” dedi sonra.

      Yapacak bir şey yoktu. Kahvemden bir yudum da ben çektim. Bekledim. O kadar güzel olmamıştı ama kahve. Aceleden.

      Geriye yaslandı yeniden Murat Girgin. Eli yine titrememişti.

      “Anlayışı yüksek birisiyle konuştuğumdan emin olmamı sağladığınız için teşekkür ederim,” dedi gözlerimin içine bakarak. “O yüzden kısa keseceğim. Mesele şu: Bahar Sitesi’ndeki evden aldığınız bir şeyi, eee, bana vermenizi istiyorum. Başka bir şey değil. Basit.”