Душа твая светлая. Коллектив авторов

здараецца падчас курортнага адпычынку, ці сапраўднае, шчырае пачуццё, якое знянацку, так нечакана і так неадольна-ўладарна абрынулася на іх, захапіла, да краёў перапоўніла абаіх трапяткой радасцю, бязмежнай, хвалююча-хмельнай асалодаю? У гэтых летуценных мроях-успамінах, пад лёгкае калыханне вагона, ён незаўважна і заснуў.

      Раніцаю Максім прачнуўся ад таго, што цягнік стаяў на нейкай станцыі, а прывакзальны дынамік металічным голасам нешта гучна, неразборліва бубніў. Ён улавіў толькі адно слова: «Гомель…» Ага, значыць, яны ўжо на тэрыторыі Беларусі. Хутка і Мінск. Жыва ўявілася, як на вакзале яго сустрэне, свецячыся ўсмешкай, жонка Наташа. І, напэўна, не адна, а з пяцігадовай пястухай-дачушкай. Тая радасна кінецца яму насустрач, абхопіць за шыю сваімі ласкавымі ручанятамі і нешта радасна зашчабеча.

      Ціхая, лагодная ўсмешка кранула Максімавы вусны. І ў гэтыя хвіліны ён са здзіўленнем адчуў, што таго чароўнага, настальгічнага настрою, які, нібы туман, ахутваў яго апошнія дні, ужо няма. Ён некуды знік, амаль бясследна растаў. А ўсё, што было ў тыя дні, цяпер здавалася яму нейкім мімалётным сном, нерэальна-прыгожым і далёкімдалёкім.

      Елена Попова

ДВИЖЕНИЕ ИСТОРИЙ, ДВИЖЕНИЕ СУДЕБ…

      Рассказы Елены Поповой – продолжение ее драматургических исканий. Во многих театрах Беларуси и России, а во время их гастролей – и в других странах, поставлены спектакли по ее пьесам «Площадь Победы», «Объявление в вечерней газете», «Нужен муж для поэтессы», «Скорые поезда», «Тихая обитель», «Жизнь Корицына», «Маленькие радости живых», «Баловни судьбы», «Прощание с Родиной», «Завтрак на траве», «Странники в Нью-Йорке», «Маленький мир», «Домой», «Этюды любви»…