Hessisch fäer Fottgelaafene. Frank Fodderwestje

is. Un dadebei bin isch doch wärkklisch nuär ein einzischst må midde ehemaalische Nachbarrin in die Sauna nei. Däs Rosswidda is abbäer aach e heiß Bömbsche. Woss willst'n mache? Un däs hot die aal Krawallbärscht glei spitz krieht. Abbäer däs isse annäer Geschischtd.

      Um wieddäer uff de Harttmutt zeriggzekomme…

      Jäedenfalls habbe mer zwische Dier un Angel noch so e bissi Schmolltogg gehaalde un so weidäer un so fott. In Hesse säscht mär dodezu Haasegeschbräsch, gell. Habb em bissi woss von mei Fraa ve'zählt. Aach die Schdorrie mi'm Raffello. Hotdäer sisch fast nimmäer eikrischt vor laudäer lache.

      Korzze Reed, langäer Sinn, gell… Isch komm also in die Buud vom Harttmutt nei un dengk: Woss'n däs?

      Un do war isch halt ebbe må neugierisch geweese un fraach de Harttmutt: »Hieer horschemå, woss riescht dann hier soo koomisch bei eusch in de Buud? Is bei eusch de Kloo explodiertd oddäer wass?«

      Isch wollt's em jo aach net glaasch so direggtd vor de Latz knalle. Abbäer däs hot geschdungke bei deene – unbeschreiblisch. Isch habb noch ka Minuut in de Buud drinngestanne, do haddisch aach schonn wieddäer däs dringende Bedärffniss die muffisch Hütt wieddäer ze verlåsse. Am liebbste wär isch riggwärtts glei wieddäer naus, obwohl isch de Harttmutt soooo lang nimmäer g'seehe habb, gell.

      Dann uff ei'må, misch trifft jo fast de Schlaach, seeh isch uff de Trepp iwwäerall laudäer so braune Flegge. Isch musst die Luft aahaltde un habb fast Schnappaddmung bekomme, hieer.

      Saach isch zum Harttmutt: »Äh, däs is abbäer jetzz net däs, wonaach's aassieht oddäer?«

      Säscht de Harttmutt, direggt un ohne Umschweife – wie er ebbe ma so is, gell (mär kennt'n halt): »Ei, wass dann? Woss dengkst'n du? Mei Fraa hat wieddäer Inkondinenz un hot die ganzs' Buud vollgeschisse. Abbäer am schlimmstde sieht's in de Schloofschdubb aas. Die ganz' Bettwäsch, alles voller Scheiße, Koot un Fäkalie. Heut Nacht hat die sisch dermaaße eigekoodet – mer wäerdd schleschtd, wenn isch nuär dronn dengk.«

      Un dann hot mir de Harttmutt erstdemå e schee Tässje Örl Grey Tee eigegosse un e bissi Knusbbäerzeusch un selbstgebaggene Schoggelaadeplätzje von sei Fraa gereischt. Braach isch ja wohl nix mehr zu ze saache oddäer? Ei maanstde viellaascht isch habb die Dinggäer gefresse oddäer wass? Isch glaab's geeht loos, hieer.

      Un alls issäer midde Kann hinn un heer gelaafe un hot gesäscht: »Wass soll isch dann jetzz mache… wass soll isch dann jetzz mache?«

      De Harttmutt, gell. Völlisch dorsch de Wind de armme Käerll.

      »Ei ja«, saach isch, »schrubb erstdemå grindlisch die Buud, kaaf däer fuffzisch Doose Duftsprääj – fresch Ähr un wie der ganze Schiss haaßt, un dann wäerdd däs schonn wieddäer midde Zeit.«

      Säscht de Harttmutt: »Däs habb isch alles schon probiert – hot nix genitzt. Heut Moind war isch schonn in alläer Herrgottsfrieh uff de Båå un habb in de Droggerie en Großeikauf getäädischt. Ei die Ve'käuferinn hot misch viellaascht blääd aageguggt, du. Däs war mer ganz schey peinlisch geweese. Abbäer woss willst'n mache?«

      »Ei ebbe«, saach isch, »woss willst'n mache?«

      Guggtde Harttmutt misch doodaal ratloos aa – so wie als wär er ärschendwie e bissi weggetreede, waaßtde.

      Un jetzz halt disch fest. Wåss maanstde dann, wåss de Harttmutt dann uff ei'mo säscht?

      Ei bass uff. Säscht der Harttmutt doch daatsäschlisch worttwörddlisch ze mir: »Isch glaab isch faggel die Buud ab un komm nimmäer wieddäer.«

      Wåss hältst'n da dodevon? Däs is mer unbegreiflisch. Käerlle nåå. Däs will mer net in de Kobb enei. Wie kammäer dann nuär soo blääd sei?

      Ei, schonn in de Grundschuul lerntd mär doch, däss brennende Scheiße bis zum Himmel schdingke duud.