Утта янсын сугыш дөньясы…
Туганыбыз Җәлил калган җирдән
Ерак түгел НАТО межасы.
Җәлил, Җәлил!..
Кылыч белән бергә
Зәңгәр гөлләр исе кулымда!..
Шулай менә дәвам итә йөрәк
Алсу гөлле кырлар юлында.
Заман үтә әле нечкә төштән,
Дөнья әле – мөгезгә-мөгез, –
Каршыбызда һәрбер кызыл төскә
Бәбәкләрен акайткан «үгез»!
Ә күңелле, сеңелем,
Йөрәгеңдә
Үз илеңнең көчен сизүе:
Кагылып кара, әгәр чамаң җитсә,
Орынып кара, сугыш үгезе!..
Тарих үзе рөхсәт бирә безгә
Кирәк чакта кырыс булырга:
Тынычлыкка борын сузганнарның
Колакларын тотып борырга.
Өченче кат юлга чыкмас борын,
Уйла, сугыш, ахмак, аз гына:
Тынычлыкка кулын сузганнарның
Башы оча аяк астына…
…Кирәгендә мөмкин елмаерга,
Кирәгендә кырыс булырга.
Кыныдагы кылыч белән бергә
Зәңгәр гөлләр исе кулымда.
Күңелле лә, сеңелем, бу тормышның,
Яшәвеңнең ямен сизүләр:
Галәмдәге аең балконыннан
Киләчәккә сәлам бирүләр.
Чакырулар иске, карт дөньяны
Сугышларсыз, тыныч сәфәргә.
Тагын бер кат шулай яшәр идек,
Ике килсә гомер әгәр дә!..
«Тукайга һәйкәл…»
Тукайга һәйкәл
Куйган көн иде –
Хәтерләрмендер
Мәңгегә сине…
Гөлнең яшьлектәй
Сафларын җыйдык, –
Даһи каршына
Барасы идек.
Ефәк күлмәктә
Ислемай исе
Сөйләде миңа
Синдәге хисне.
«…Икәүләп барсак,
Күршеләр күрер,
Безнең исемнәр
Телләргә керер.
Хушбуй исе дә
Чәчәк исе бит,
Шуны син миннән
Сәлам итеп илт…»
Кидем дә киттем.
Мәйданга килдем,
Синең күк нәфис
Чәчкәне бирдем.
Чәчкәне биреп
Әйттем эчемнән:
«Зәйтүнәң кебек
Гүзәл сеңелдән!..»
Елмайды сыман
Һәйкәл йөзе дә:
«Миннән дә сәлам
Тапшыр үзенә!..»
Хәтерләрмендер
Мәңге мин сине –
Тукайга һәйкәл
Куйган көн иде…
ХӨЛЛИ МӘЙМҮНОВИЧНЫҢ КАЛОРИЯЛӘР ҺӘМ КОЛОРИТЛАР ТУРЫНДАГЫ ФӘЛСӘФӘСЕ
Хөлли иптәш яман ир түгел,
Изге кеше үзе, асылда,
Тик «уяулык» өянәгедәй
Әллә нинди ягы бар шунда.
«Халык», «милләт» дигән сүзләрдән
Шүрләде ул гомер буенча.
Үз халкын да яраткан кеше –
Милләтче ул, аның уенча.
Мисал итеп шушы сүземә,
Сүз бирергә мөмкин үзенә.
– Таныш булыйк: Хөлли Абдулкин.
Шушы залда, халык алдында,
Речь