Ялгышамдыр, ихтимал?..
Юлы бикле чишмә кебек
Тынып калды кыз бала.
Үз хәленә мисал эзләп,
Тарихларга күз сала.
Дездемона – Отелло бар.
Маргарита – Фауст бар…
Мине дә бит көтә бугай,
Сөю, шундый язмышлар…
Ни булса да тыңла, йөрәк,
Вөҗдан әйткән тавышны:
«Яз, йөрәк, яз, үзең яз син
Сөюдәге язмышны…»
Давылдагы талчыбыктай,
Терәк эзли кыз бала.
Шундый чакта, Пушкин, Һөте,
Булышыгыз сез аңа.
Телефоннан: «Сезме бу?» – ди,
Шашып, сорау биргән күк.
– Сине сагынам, – ди кыз бала
«Нихәл?» дигән сорауга.
Язмыш, миңа бу җавапка
Нинди бәһа куярга?..
«Кабатланмас сыман саф сөю дә…»
Кабатланмас сыман саф сөю дә,
Сагыну да бар кебек сүзеңдә…
Шул сүзләрең кебек булсаң әгәр,
Язганнарың кебек үзең дә,
Киләчәктә, якын киләчәктә
Мин генәме әллә, мин генә,
Юк, халкың да бәйрәм итәр иде
Шул кызының туган көнендә.
Төшләремә кереп йөдәтәсең,
Искә төшеп бергә кичләрең.
Сары сагышларга батам ласа,
Хисләремдә шыта шикләрем…
Синең куллар сулар сипкән гөлләр
Кайсы өйнең тәрәзәсендә?..
Тәрәзләрдә гөлләр күргәндә дә
Искә төшеп йөдәтәсең лә…
«Хәерлегә булсын, хәерлегә…»
Хәерлегә булсын, хәерлегә
Синең шулай уйга калулар,
Сәбәпсездер генә кебек итеп
Керфегеңнән яшьләр тамулар.
Яндыра ул сөю!.. Рәхмәт аңа –
Хәерсезен хиснең яндыра! –
Хәерсезен хиснең яндыра да
Кадерлесен исән калдыра.
Коткарасың хисне ямьсезлектән,
Аламадан, изге мәхәббәт;
Гамьсезлектән безне аралыйсың,
Рәхмәт сиңа, рәхмәт, мең рәхмәт.
Хәерлегә булсын, хәерлегә
Синең шулай уйга калуың…
Китәм икән әгәр, сагын, сагын,
Бәхет бит ул – сагыну, акыллым…
«Онытчы, йөрәккәй…»
Онытчы, йөрәккәй,
Сагышның бусын да, –
Буйсынма акылга,
Буйсынма, буйсынма!
Сан гына лабаса
Бу сагыш, сан гына.
Кагылма, йөрәккәй,
Саннарга кагылма! –
Селтәче аларны
Киләчәк ягына,
Саннарның сыйфатка
Күчәсе чагына!
Син түгелмени соң
Хыялның җан дусты?
Кайтар, хис, йөрәккә
Чәчәкле августны!
«Бу хикмәтне – мәхәббәтне –…»
Бу хикмәтне – мәхәббәтне –
Кемнәр чыгарган икән?
Яндыра бит, көйдерә бит,
Ничек чыдарга икән?
Утырса да китсә йөрәк
Мурман корабларына,
Боз тауларын эретәчәк
Котып тарафларында.
Җитәр,