Ο Στίβεν την κοίταξε για λίγο και μετά άνοιξε την πόρτα και στάθηκε δίπλα της. 'Φύγε λοιπόν. Προσφέρομαι να σε προστατέψω και εσύ θέλεις να βγεις έξω για κυνήγι; Φύγε, και για να δούμε πόσο μακριά θα πας ενάντια σε κάτι που δεν έχεις την παραμικρή ιδέα πως να το σκοτώσεις.' Ο Στίβεν χαμογέλασε χαιρέκακα,' Για να ξέρεις, οι ταινίες δεν είναι τίποτα μπροστά στην πραγματικότητα, είναι ένα μάτσο μαλακίες.
'Εσύ θα ξέρεις καλύτερα!' Η Τζούελ φώναξε και προχώρησε μερικά βήματα. Γιατί προσπαθούσε να τη σώσει; Δεν καταλάβαινε πως αυτό θα ήταν ο θάνατος του;
Ο Στίβεν έκλεισε τα μάτια του και κοίταξε μακριά. 'Ναι, ξέρω καλύτερα...έτσι δεν είναι;' Είπε κοροϊδευτικά και κοίταξε πίσω καθώς η Τζούελ προσπάθησε να περάσει δίπλα του. Πανικοβλημένος, ο Στίβεν την έπιασε από τη μέση και την τράβηξε κοντά του, 'Διάολε, περίμενε!' Παραδέχτηκε.
Η Τζούελ άρχισε να τινάζεται αλλά εκείνος την έσφιγγε όλο και περισσότερο στο στήθος του. 'Αν θέλεις να του στήσεις παγίδα καλώς, αλλά δε μπορείς να το κάνεις μόνη σου. Άφησε μας να σε βοηθήσουμε.'
Η Τζούελ τον έσπρωξε και έκανε πίσω για να μπορεί να τον βλέπει. 'Γιατί; Για να σε κρεμάσει και σένα σε κάποιον σταυρό;' Ήθελε να ουρλιάξει καθώς έκανε εικόνα το θέαμα. 'Δε θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο.'
Δεν ήταν σίγουρη για το τι ένιωθε για τον Στίβεν αλλά και μόνο η σκέψη εκείνος να πεθαίνει την έκανε να αισθάνεται σαν κάποιος να την μαχαιρώνει στο στήθος. 'Αν με αφήσεις να φύγω τώρα, τότε ο Άντονι δεν έχει κανένα λόγο να σε κυνηγήσει.' Τον άρπαξε από το πουκάμισο με τα μικρά της χέρια. 'Θα είσαι ασφαλής...και ζωντανός.'
'Θα με κυνηγήσει έτσι κι αλλιώς,' την πληροφόρησε ο Στίβεν και πέρασε τα δάχτυλα του πάνω από το σημείο που την είχε μαρκάρει ως ταίρι του. Χαμογέλασε όταν κατάλαβε ότι εκείνη ανατρίχιασε από το άγγιγμα του. 'Όπως είπα πριν, αυτή είναι η αληθινή ζωή. Αν πας πίσω σε εκείνον και δει το μαρκάρισμα, θα με κυνηγήσει όπως και να 'χει, ότι κι αν πεις, ότι κι αν κάνεις.
Η Τζούελ ακούμπησε πάνω στην σταθερή ζεστασιά που της πρόσφερε και έκλεισε τα μάτια της. Ένιωσε τον θυμό της να υποχωρεί μέσα στην αγκαλιά του και ήθελε να χτυπήσει τα πόδια της κάτω απογοητευμένη. Η θλίψη που ένιωθε για το χαμό του πατέρα της είχε αρχίσει να τη κατακλύζει πάλι αλλά δε θα έκλαιγε.
Ο Στίβεν την αγκάλιασε σφιχτά. Δεν την αδικούσε, για τον τρόπο που φερόταν. Αν ο Άντονι είχε σκοτώσει τον δικό του πατέρα, καμία δύναμη του κόσμου αυτού ή του επόμενου δε θα μπορούσε να τον κρατήσει πίσω.
'Κοίτα, τι λες γι' αυτό;' ρώτησε κάνοντας λίγο πίσω και σηκώνοντας το πρόσωπο της για να συναντήσει το δικό του. 'Έχουμε συνάντηση το πρωί και όλοι θα είναι εκεί. Θα σε βοηθήσουμε να σκεφτείς κάτι καλύτερο από το να παραδοθείς στον Άντονι. Όπως και να ‘χει, μαζί μας θα έχεις ένα στρατό δίπλα σου. Χωρίς εμάς, θα αντιμετωπίσεις μια στρατιά από λυκανθρώπους και ότι και να κάνεις...ο Άντονι θα σε κάνει δική του. Της χάιδεψε το μάγουλο και έψαξε μέσα στη ματιά της, 'Και δε θέλω ο Άντονι