Die rugkant van die bruid. Rachelle Greeff

as jy in die verbyloop uit die hoek van jou oog inloer – just as we clipped the wings of 19 revolutionary and activist organisations – sien jy hy sit met een hand daar onder en jy kan nie presies sien wat hy doen nie, maar die skrik bondel op die krop van jou maag en as jy by die huis kom, eet jy jou dik aan beskuit gedoop in koffie en sê niks.

      Haar lyf ken die ou groewe van vrees en vreet. Sy val maklik in stilte terug en dink: Een van die dae sal ek die radio en TV verkoop, nie meer voorblaaie of middelblaaie lees nie, nie meer my ore uitleen aan pers bespuites en plakkaatlopers op straat nie.

      Dan sal ek nie meer weet wat die koerantgesigte doen of nie doen nie, die stygende steminfleksies sal nie meer deur my skeur nie, en die bang sal verby wees. Al wat sal oorbly, sal die vrees wees vir verwurging en verkragting, en dié sal ek vertroetel.

      In vrede sal ek gladiolusbolle in die aarde plant of brei met 4-draad-wol. En die manne in die pakke sal my nie meer ry nie.